Ο καλλιτέχνης Gudim Anton έχει ξεκινήσει ένα νέο project με τίτλο «Yes but» σχολιάζοντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο τη σύγχρονη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Όπως αναφέρεται και στο boredpanda, ο καλλιτέχνης που έχει ως βάση του τη Μόσχα, είναι γνωστός για τα ευφάνταστα και εναλλακτικά projects με τα οποία καταπιάνεται.
Μάλιστα, ο προσωπικός του λογαριασμός στο Instagram έχει φτάσει το ένα εκατομμύριο followers ενώ το προφίλ του για το νέο του εγχείρημα «Yes but» που ξεκίνησε πριν από τρεις μήνες περίπου, μετρά πάνω από 70.000 ακολούθους.
Ο καλλιτέχνης μάλιστα, ερωτηθείς για τις επιρροές του, είπε στο boredpanda πως «πολλοί παράγοντες θα μπορούσαν να έχουν επηρεάσει το στιλ μου και μου είναι πολύ δύσκολο να αναλύσω τον εαυτό μου, αλλά θα προσπαθήσω να αναδείξω τους κυριότερους παράγοντες».
Ο ίδιος ανέφερε πως «μεγάλωσα στη δεκαετία του '90 στη Ρωσία. Αυτή ήταν η εποχή που ο δυτικός πολιτισμός άρχισε να διεισδύει σε έναν κόσμο που ήταν μάλλον κλειστός και συντηρητικός. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου και εγώ αγαπήσαμε τα κόμικς, τα αμερικανικά κινούμενα σχέδια, τις τηλεοπτικές κονσόλες παιχνιδιών».
«Βαριόμουν συνεχώς και ήθελα να επιστρέψω στα παιδικά χόμπι»
Μάλιστα, στην παιδική ηλικία, όπως ανέφερε «σχεδιάσαμε αστεία κόμικς με χαρακτήρες από την αμερικανική κουλτούρα. Αποφοίτησα από ένα πανεπιστήμιο- με επιτυχία στα μαθηματικά, αυτός είναι επίσης ένας άλλος παράγοντας που κάνει τα σχέδιά μου πολύ υπολογισμένα και χωρίς συναίσθημα, αν μπορούσε κανείς να τα περιγράψει έτσι- και άρχισα να εργάζομαι ως μηχανικός».
«Άλλαξα δουλειά. Βαριόμουν συνεχώς και ένιωθα ότι η ζωή μου δεν ήταν τόσο ολοκληρωμένη όσο θα ήθελα να είναι. Τότε κατάλαβα ότι θα ήθελα να επιστρέψω σε αυτά τα παιδικά χόμπι, αλλά με μια πιο διαμορφωμένη κοσμοθεωρία», εξήγησε ο Gudim Anton.
Πόσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει ένα έργο;
Όσο για το πόσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει το έργο του, τόνισε πως «χρειάζονται από μερικές ώρες, μέχρι... μια αιωνιότητα», αναλύοντας τους παράγοντες που επηρεάζουν τη δημιουργία κόμικς.
«Πρώτα από όλα, η ταχύτητα της δημιουργίας επηρεάζεται από το πόσο τελειωμένη και πόσο καλή είναι η ιδέα για το σχέδιο. Δεύτερον, όπως κάθε δημιουργικός άνθρωπος, υπάρχουν μέρες που απλά δεν μπορείς να το κάνεις. Ακόμα και μετά από αρκετές ώρες εργασίας, μπορεί να μην είμαι ικανοποιημένος με την αισθητική και τη γραφική λύση του σχεδίου. Στη συνέχεια επιστρέφω στο σχέδιο την επόμενη μέρα ή απλά κρύβω αυτό το έργο κάπου μακριά», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Από πού αντλεί την έμπνευσή του;
Όσο για τις πηγές της έμπνευσής του, ανέφερε πως «έχω ένα διαμορφωμένο, παράξενο σουρεαλιστικό στιλ. Οπότε σε στιγμές που το κεφάλι μου δεν είναι απασχολημένο με καθημερινά προβλήματα, κοιτάζω τον κόσμο μέσα από το πρίσμα αυτού του στιλ. Αυτό είναι ήδη μέρος της ζωής μου, μπορεί να πει κανείς ότι με τα χρόνια έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να παρατηρεί κάτι και να βρίσκεται σε συνεχή αναζήτηση ιδεών».
«Στη συνέχεια σημειώνω, επιλέγω την πιο ενδιαφέρουσα ιδέα εκείνη τη στιγμή και τη σχεδιάζω. Ακόμα και μετά από 7 χρόνια, εξακολουθώ να απολαμβάνω να ζωγραφίζω για τον εαυτό μου και το κοινό μου», προσέθεσε.
Μάλιστα, περιέγραψε και λίγο την καθημερινότητα ενός καλλιτέχνη καθώς «εκτός από τη δημιουργικότητα για την ψυχή, υπάρχουν πολλές άλλες σχεδόν δημιουργικές εργασίες που πρέπει να γίνονται καθημερινά όπως είναι οι προετοιμασίες για εκθέσεις, τα εμπορικά έργα, οι συνεργασίες, η προετοιμασία υλικού για ένα μελλοντικό βιβλίο, η υπογραφή συμβάσεων, κλπ.».
Ερωτηθείς για το πώς αντιδρούν, τόνισε πως «έχω συναντήσει μια ποικιλία αντιδράσεων. Μερικοί τα απολαμβάνουν, μερικοί τα μισούν. Το πιο σημαντικό πράγμα για εμένα βέβαια, είναι η αξιολόγηση και τα σχόλια των κοντινών μου ανθρώπων και των ανθρώπων που ασχολούνται με τον τομέα αυτό».
«Έχω δει στο Facebook όπου άνθρωποι απλώς έγραψαν χυδαία σχόλια, χωρίς κανένα επιχείρημα. Δεν μπορώ να λάβω τέτοια σχόλια ως ουσιαστικά γιατί είναι απλώς μια κραυγή μίσους χωρίς λόγο», εξήγησε από την πλευρά του.
Πώς σκέφτηκε το «Yes but»;
Όσο για το πώς του ήρθε η ιδέα για το project «Yes but», εξέφρασε στο boredpanda πως «το σκέφτηκα πριν από 4 χρόνια περίπου. Τότε άρχισα να παρατηρώ ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν απολύτως αντιφατικά πράγματα αλλά δεν βλέπουν τίποτα αντιφατικό στις πράξεις τους. Και τώρα, αυτά τα σχέδια δεν αφορούν μόνο τους ανθρώπους αλλά και το πόσο αντιφατική είναι η ίδια η κοινωνία και η δομή του κόσμου».