Στην προσπάθειά της να τοποθετήσει στην είσοδο της πόλης των Φαρσάλων ένα ιστορικό σύμβολο, η Περιφέρεια Θεσσαλίας τοποθέτησε στον κυκλικό κόμβο ένα τεράστιο μυρμήγκι, το οποίο υποτίθεται ότι συμβολίζει τους «Μυρμιδόνες» του ομηρικού ήρωα Αχιλλέα.
Έτσι, μετά τα αγάλματα-μνημεία τόσο του Αχιλλέα στην κεντρική πλατεία των Φαρσάλων όσο και της Θέτιδος να κρατά τον Αχιλλέα από την «αχίλλειο πτέρνα» στον Απιδανό ποταμό, τα Φάρσαλα αποκτούν ακόμη ένα σημείο αναφοράς, το οποίο είναι άμεσα συνυφασμένο με τον μυθικό Αχιλλέα.
Ωστόσο, το εν λόγω έργο δεν διακρίνεται για την αισθητική του και θυμίζει περισσότερο γιγάντιο έντομο ενώ η μορφή του δεν παραπέμπει στους γνωστούς ομηρικούς ήρωες.
Το συγκεκριμένο έργο σχολιάστηκε αρνητικά από χρήστες των social media, με κάποιους μάλιστα να το παρομοιάζουν με κατσαρίδα.
Ο μύθος των Μυρμιδόνων
Οι Μυρμιδόνες, σύμφωνα με την ομηρική μαρτυρία, υπήρξαν επίλεκτος πολεμικός λαός που κατοικούσε στη νότιο Θεσσαλία (στην ευρύτερη περιοχή των σύγχρονων Φαρσάλων), στο βασίλειο της Φθίας που διαφέντευε ο Πηλέας. Αυτοί αποτέλεσαν το πλέον αξιόμαχο στρατιωτικό σώμα των Ελλήνων κατά την εκστρατεία εναντίον της Τροίας, στην οποία πήραν μέρος υπό τις διαταγές του πρίγκηπα της Φθίας, Αχιλλέα.
Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση οι κάτοικοι της «ἑριβώλου Φθίης» ήταν γνωστοί ως Μυρμιδόνες, Αχαιοί και Έλληνες.
Όταν η νύμφη Αίγινα, η μεγαλύτερη κόρη του ποταμού Ασωπού και της Μετόπης, ενώνεται με το Δία, γεννά τον Αιακό. Η Ήρα, οργισμένη με την απιστία του Δία τιμωρεί το νησί της Αίγινας με ξηρασία και στέλνει νερόφιδα που εξοντώνουν τον πληθυσμό του. Επιβιώνει μονάχα ο διογένης Αιακός, που απογοητευμένος και απελπισμένος από τη μοναξιά παρακαλεί θερμά τον πατέρα του, το Δία, να στείλει στο νησί νέους κατοίκους. Ο Δίας μεταμορφώνει σε ανθρώπους τα μυρμήγκια που κατεβαίνουν από το δέντρο της ιερής βελανιδιάς. Στη συνέχεια ξεσπά βροχή με την οποία τελειώνει η γνωστή ως «Αιάκειος Ξηρασία» και εξαφανίζονται τα νερόφιδα. Έτσι γεννήθηκαν μυθολογικά οι Μυρμιδόνες.
Αργότερα, όταν ο γιος του Αιακού, ο Πηλέας αναγκάζεται, διωγμένος και μιαρός από το φόνο του ετεροθαλούς αδελφού του, να εγκαταλείψει το νησί και να καταφύγει στη Θεσσαλία, στην περιοχή της Φθίας, παίρνει μαζί του τους Μυρμιδόνες.
Σύμφωνα με μίαν άλλη, όχι τόσο γνωστή εκδοχή, που μας παραδίδεται από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα στο λόγο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας», οι Μυρμιδόνες κατάγονται από το Μυρμιδόνα, γιο του Δία και της Ευρυμέδουσας, κόρης του Κλείτορα ή του Αρχέλαου, την οποία ο Δίας μεταμόρφωσε σε μυρμήγκι, και, αφού μεταμορφώθηκε και ο ίδιος σε μυρμήγκι ενώθηκε μαζί της. Έτσι γεννήθηκε ο Μυρμιδόνας, γενάρχης του ομώνυμου αρχαίου λαού.