Πριν από 22 χρόνια, το 1983, ο Διονύσης Σαββόπουλος χάριζε στους Έλληνες ένα σύγχρονο ύμνο, το τραγούδι που θα λάτρευαν και θα συνεχίζουν να λατρεύουν γενιές και γενιές.
«Ας κρατήσουν οι χοροί» ή για κάποιους «Εθνική Ελλάδος γεια σου», και οι πανηγυρισμοί και οι χοροί ξεκινούν.
Ο τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε σήμερα από τη ζωή, όμως η παρακαταθήκη που άφησε δεν ήταν απλώς τραγούδια που θα μείνουν στη συλλογική μνήμη, αλλά τραγούδια διαχρονικά, στίχοι και μουσικές που παρασύρουν στο χορό, στο ξεφάντωμα, ενώνοντας φωνές και κόσμο. Όπως το «Ας κρατήσουν οι χοροί», που έγινε σύμβολο ενότητας και αισιοδοξίας για ένα ολόκληρο έθνος, με τον τραγουδοποιό να περιγράφει την ιστορική πορεία της χώρας με τον δικό του μουσικό τρόπο.
Όταν το καλοκαίρι του 2004 όλη η Ελλάδα τραγουδούσε και χόρευε «Ας κρατήσουν οι χοροί»
Το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί» έχει συνδεθεί κυρίως με τις αθλητικές επιτυχίες των εθνικών ομάδων. Ειδικά για τις γενιές 35άρηδων-45άρηδων συνδέθηκε με το ποδοσφαιρικό έπος του 2004 και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Σε κάθε γκολ, σε κάθε νίκη και έως τη στέψη της εθνικής ποδοσφαίρου οι στίχοι του Νιόνιου, «Εθνική Ελλάδος γεια σου», ήταν το σύνθημα που αντηχούσε στα ραδιόφωνα σπιτιών και αυτοκινήτων, αλλά και στις πλατείες όλης της χώρας, όταν όλοι αγκαλιασμένοι έσερναν το χορό, ακούγοντας τη μελωδία του τραγουδιού.
Με την ίδια φόρα ακούστηκε και στο Ευρωμπάσκετ του 2005 και στο Μουντομπάσκετ της επόμενης χρονιάς μετά τη νίκη ενάντια στις ΗΠΑ, ενώ οι παλιότεροι το είχαν ακούσει και στην επιτυχία της Εθνικής Ελλάδος στο Ευρωμπάσκετ του 1987. Ήταν και είναι ένα τραγούδι-γέφυρα από τον Διονύση Σαββόπουλο, που ενώνει και θα ενώνει το τότε και το τώρα. Ένα τραγούδι που δεν είναι ούτε εμβατήριο, ούτε κάποια παραδοσιακή μελωδία, ούτε φυσικά εθνικός ύμνος, αλλά ένα τραγούδι για όλους τους Έλληνες που γράφτηκε από τον τεράστιο τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο πριν από 42 χρόνια.
Το τραγούδι για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση
Το φθινόπωρο του 2020 ήρθε μία ακόμη αναγνώριση για το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου. Το αγαπημένο τραγούδι όλων των Ελλήνων επελέγη από την Επιτροπή «Ελλάδα 2021» για την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Μάλιστα, σκηνοθετήθηκε και γυρίστηκε βιντεοκλίπ.
Τότε, η πρόεδρος της Επιτροπής Γιάννα Αγγελοπούλου είχε δηλώσει σχετικά με την επιλογή του τραγουδιού: «Διαλέξαμε αυτό το τραγούδι γιατί περιγράφει με έναν μοναδικό τρόπο το κοινό μας ταξίδι. Πολλές φορές πέσαμε αλλά ξανασηκωθήκαμε και οι παρέες μας συνέχισαν να γράφουν ιστορία. Σμίγουμε τις παλιές και τις αναμμένες τροχιές μας με ένα φωτεινό και αισιόδοξο μέλλον. Γιατί το ταξίδι των Ελλήνων συνεχίζεται. Ας κρατήσουν οι χοροί, λοιπόν».
Οι στίχοι του «Ας κρατήσουν οι χοροί»
Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί
Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες
Kάνει ο Γιώργος την αρχή
είμαστε δεν είμαστε
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Γιαννάκης τραγουδεί
άμα είναι όλα άγραφα κάτι θα βγει
Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Άλκης ο μικρός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας
O ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές
το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές
Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία
Να κι ο Mπάμπης που έχει πιει
κι η Λυδία ντρέπεται
που όλο εκείνη βλέπετε βρε
κι ο Αχιλλέας με τη Zωή
μπρος στην Πολαρόιντ κοιτούν γελαστοί
Τότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά
Εθνική Ελλάδος γεια σου
Τι να φταίει η Bουλή
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι βρε
αν πονάει η κεφαλή
φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χε βρει
Mα η δικιά μας έχει όνομα
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν' ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας