Φαίνεται πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται μέσα στον Ιανουάριο του 2024 να υλοποιήσει την προεκλογική της εξαγγελία και να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα κατοχυρώνει την ισότητα στον γάμο, αυτό που συνήθως ονομάζεται «δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια».
Πριν ακόμη κατατεθεί στη Βουλή, το νομοσχέδιο αυτό έχει ξεσηκώσει θύελλα. Η Εκκλησία της Ελλάδος το αντιμετωπίζει με αρνητική διάθεση - κυρίως σε ό,τι αφορά στο δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία - ενώ μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου ξιφουλκεί προκαταβολικά με το επιχείρημα ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν δυο γονείς - πατέρα και μητέρα - και όλα τα άλλα μοντέλα οικογένειας είναι απλώς αφύσικα, άρα απορριπτέα.
Η κοινωνική πραγματικότητα έχει ασφαλώς προ πολλού υπερβεί τα στερεότυπα που υπερασπίζονται οι αρνητές της ισότητας στο γάμο. Υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν έχουν πατέρα και μητέρα, γιατί είναι μονογονεϊκές, άλλες που έχουν δυο πατεράδες ή δυο μανάδες γιατί είναι οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών και επίσης πολλές που ενώ ανταποκρίνονται στο στερεότυπο που υπερασπίζονται οι αρνητές της ισότητας στο γάμο έχουν καταλήξει να είναι μονογονεϊκές ή ακόμη και χωρίς καθόλου γονείς, γιατί τα ετερόφυλα ζευγάρια που τις δημιούργησαν, τις διέλυσαν με χαρακτηριστική ευκολία.
Η κοινωνική πραγματικότητα έχει τη δική της δυναμική που δεν υπακούει στην πολιτική λογική αυτών που θεωρούν ότι μπορούν να την ανακόψουν με απαγορεύσεις. Δημιουργεί όμως την υποχρέωση στο πολιτικό σύστημα να την αναγνωρίσει, να σεβαστεί δικαιώματα και να λύσει προβλήματα που ανακύπτουν καθημερινά λόγω της νομικής ανισότητας, την ευθύνη της οποίας φέρει η πολιτική τάξη που έχει την αρμοδιότητα να νομοθετεί.
Τι συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία; Τα παιδιά που είτε γεννούνται μέσω παρένθετης μητέρας είτε υιοθετούνται από ομόφυλα ζευγάρια είναι «παιδιά ενός κατώτερου Θεού», μιας και δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματα των παιδιών που γεννούνται ή υιοθετούνται από ετερόφυλα ζευγάρια. Στο σπίτι τους μπορεί να έχουν δυο γονείς, έξω από αυτό όμως τα περιμένει μια δυσμενής μεταχείριση που μπορεί να ξεκινά από το bullying στο σχολείο και να καταλήγει στη μη αναγνώριση του ενός εκ των δυο γονέων τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική τους ζωή. Η αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας και δεν μπορεί να εξαρτάται ούτε από το αποτέλεσμα δημοσκοπήσεων, ούτε από τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας, ούτε από πολιτικούς, κομματικούς υπολογισμούς.
Φυσικά οι βουλευτές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης έχουν το δικαίωμα της γνώμης τους και ανάλογα και της ψήφου τους, για την οποία θα κριθούν από τους πολίτες. Οφείλουν, όμως, τουλάχιστον, να διατυπώνουν την άποψη τους σεβόμενοι τα παιδιά. Δηλώσεις του τύπου «τα παιδιά έχουν δυο γονείς - μητέρα και πατέρα» μπορεί να ακούγονται καλοπροαίρετες, ωστόσο αγνοούν συνειδητά την πραγματικότητα και δημιουργούν απαράδεκτες διακρίσεις. Δεν έχουν όλα τα παιδιά δυο γονείς και αυτό το ξέρουμε όλοι, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης. Υπάρχουν ένα σωρό παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα ή τη μητέρα τους, άλλα που τους γνώρισαν αλλά δεν θα τους ξαναδούν ποτέ και άλλα που δεν επιθυμούν καν να τους γνωρίσουν. Σε όλα αυτά τα παιδιά οφείλουμε - αν μη τι άλλο - σεβασμό και ίσα δικαιώματα. Για αυτά καλείται να νομοθετήσει η κυβέρνηση και η όποια καθυστέρηση ή οι δεύτερες σκέψεις διαιωνίζουν ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα.
Υστερόγραφο: Επειδή κάποιοι «φιλελεύθεροι» - εντός πολλών εισαγωγικών - είναι πρωτίστως «Ευρωπαίοι» όταν τους θέσει κανείς προ των υποχρεώσεων που απορρέουν από τους κανόνες της Οικονομίας και της αγοράς, είναι χρήσιμο να επισημάνουμε το εξής: οιοσδήποτε φορέας διεκδικεί ένα πρόγραμμα ευρωπαϊκής χρηματοδότησης, καλείται να απαντήσει στο ερώτημα πόσους εργαζόμενους θα απασχολήσει - άνδρες (male) , γυναίκες (female) και μη δυαδικού φύλου (non binary). Άραγε, οι αρνητές της ισότητας στο γάμο θα έχουν τουλάχιστον τη γενναιότητα να αρνηθούν για λόγους «κανονικότητας» και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, στην εργασία και κατ´ επέκταση στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση; Ή… «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» για να φανούν τόσο ιδεολόγοι;