Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έφτασε στην κορυφή κατακτώντας το NBA με τους Μπακς, ωστόσο προτού φτάσει εκεί πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια στην Ελλάδα. Η δουλειά, το πείσμα του και το ταλέντο του τον έκαναν σήμερα να φιγουράρει ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματος.
Η είδηση της επιτυχίας του συγκίνησε όλους αυτούς που τον γνώριζαν προσωπικά και όχι μόνο. Από τον Γιάννη Τζίκα, τον ιδιοκτήτη του καφέ στα Σεπόλια που βοηθούσε συστηματικά την οικογένεια Αντετοκούνμπο, μέχρι τη δασκάλα στο νηπιαγωγείο του Greek Freak, η οποία έσπευσε να τον συγχαρεί, δίνοντας στη δημοσιότητα μοναδικές εικόνες με τον Γιάννη σε μικρή ηλικία.
Στο νηπιαγωγείο λοιπόν, είχε ως δασκάλα την κυρία Σωτηρία Πολύζου-Μπαλτούνα, η κόρη της οποίας έκανε γνωστό το γεγονός μέσα από μία ανάρτηση στο Facebook, μεταφέροντας το μήνυμα της μητέρας της.
Το μήνυμα της δασκάλας του Γιάννη Αντετοκούνμπο:
Γιάννη Αντετοκούνμπο συγχαρητήρια για το σπουδαίο επίτευγμα της κατάκτησης του πρωταθλήματος του NBA και της ανάδειξής σου ως πολυτιμότερου παίκτη.
Σου παραθέτω ένα μήνυμα, με πολλή αγάπη, της μητέρας μου, της κυρίας Πολύζου-Μπαλτούνα Σωτηρίας, δασκάλας σου στο νηπιαγωγείο. Να είσαι καλά, με υγεία και δύναμη. Πάντα επιτυχίες.
«Μπράβο, Γιάννη. Βέβαια, ένα μπράβο είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχεις καταφέρει. Είσαι ασύλληπτος, είσαι γενναίος. Σε καμαρώνω πραγματικά, έστω και από μακριά, και πάντα λέω με καμάρι "Ο Γιάννης ήταν μαθητής μου".
Όταν με ρωτούσαν οι γονείς των μαθητών μου "πώς βλέπεις το παιδί μου;" τους απαντούσα ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω αυτή τη στιγμή το τι θα καταφέρει και πού θα φθάσει το κάθε παιδί. Παράδειγμα ο Γιάννης. Ο Γιάννης ήταν ένα σεμνό, ευγενικό, καλό παιδί, όπως άλλωστε και οι γονείς του.
»Ο πανύψηλος μπαμπάς του και η γλυκιά μαμά του. Ρώτησα τη μαμά του μια μέρα γιατί το όνομα Γιάννης, γιατί το όνομα Θανάσης (ο Θανάσης ήταν δευτέρα δημοτικού τότε και ο Γιάννης νηπιαγωγείο). Μου απάντησε "γιατί αγαπάμε πάρα πολύ την Ελλάδα και θέλουμε να το δείξουμε με αυτό τον τρόπο". Κάποια μέρα τελείωσε το πρόγραμμα του σχολείου, φύγανε τα παιδιά με τους γονείς τους. Οι γονείς του Γιάννη πουθενά. Περιμένω για κάμποση ώρα . Τηλέφωνο δεν υπήρχε.
Δεν μπορούσα να αφήσω το παιδί μόνο του και να σηκωθώ να φύγω. Δεν θα το έκανα ποτέ. Γιάννη, του λέω, "ξέρεις πού είναι το σπίτι σου;". Ναι κυρία, μου απαντάει. Τον παίρνω απ' το χεράκι του και πάμε σπίτι του. Οι γονείς απλά δεν κατάλαβαν πώς είχε περάσει η ώρα καθώς πάντα δούλευαν σκληρά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Με ευχαρίστησαν με πολύ σεβασμό και αξιοπρέπεια. Εγώ όμως δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το καθήκον μου. Η στάση τους με είχε συγκινήσει πραγματικά.
Σ' ευχαριστώ Γιάννη που ήμουν η δασκάλα σου. Εγώ σου έμαθα τραγουδάκια, εσύ και η οικογένειά σου με διδάξατε μαθήματα ζωής. Σου εύχομαι υγεία πάνω απ' όλα και μια όμορφη ζωή, μια γλυκιά ζωή. Σε ευχαριστούμε όλοι γι' αυτό που μας προσφέρεις. Να είσαι πάντα καλά.
Η δασκάλα σου, Πολύζου-Μπαλτούνα Σωτηρία.»