Το βράδυ της Κυριακής, μέσω ενός διαδικτυακού καλέσματος, χιλιάδες πολίτες βγήκαν στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσουν τους εργαζόμενους των νοσοκομείων που βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης κατά του κορωνοϊού.
Αυτούς και αυτές που με το αίσθημα καθήκοντος και τον επαγγελματισμό τους δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα για την προστασία της δημόσιας υγείας αλλά και της κάθε ζωής ξεχωριστά. Και πράγματι η κοινωνία τούς χρωστά ευγνωμοσύνη. Και η Πολιτεία έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς τους – μια αναγνώριση που δεν θα πρέπει να εξαντληθεί στη χρονική περίοδο της συγκεκριμένης κρίσης.
Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι το χειροκρότημα της Κυριακής ήταν και μια κίνηση που ο κόσμος την είχε ανάγκη. Το σοκ των πρώτων ημερών ήταν ακόμα ισχυρό και η κοινωνία χρειαζόταν να προσφύγει, ίσως περισσότερο από ποτέ, στην αίσθηση του «εμείς». Όλοι φαίνεται ότι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας και το χειροκρότημα ήταν επίσης ένας τρόπος αλληλο-εμψύχωσης, μια επιβεβαίωση του συλλογικού δεσμού έστω και σε συνθήκες κοινωνικής απόστασης.
Σκέφτομαι αυτές τις μέρες ότι πρέπει να είναι δύσκολο για όσους αναγκαστικά μένουν σπίτι. Είναι, όμως, πολύ δυσκολότερο για όσους είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται κανονικά σε δύσκολα πόστα, μένοντας διπλά εκτεθειμένοι στον κίνδυνο. Σκέφτομαι, ειδικά, τους εργαζόμενους στην τροφοδοσία. Διευρυμένα ωράρια, επταήμερο, πανικός στον εργασιακό τους χώρο από χιλιάδες πολίτες που τρέχουν να προμηθευτούν τα απαραίτητα ή τα «απαραίτητα». Και παράλληλα, εκτεθειμένοι σε ενδεχόμενες εργοδοτικές αυθαιρεσίες αλλά και σε συμπεριφορές «εξοργισμένων» καταναλωτών. Άνθρωποι «αόρατοι» για τους περισσότερους από εμάς, που αντιμετωπίζονται λες και είναι υποχρεωμένοι να μας υπηρετήσουν και όχι ως εργαζόμενοι – σε πολλές περιπτώσεις χαμηλά αμειβόμενοι, που δίνουν τη δική τους μάχη εμπροσθοφυλακής. Είναι εργαζόμενοι στους οποίους όχι μόνο οφείλουμε σεβασμό αλλά και ένα μεγάλο «ευχαριστώ», αντίστοιχο με αυτό που δόθηκε την Κυριακή στους υγειονομικούς.
Η κυβέρνηση και το κράτος οφείλει να προστατεύσει αυτούς τους εργαζόμενους. Να ενθαρρύνει τους εργοδότες να κάνουν νέες προσλήψεις, να αποθαρρύνει –το έκανε στο διάγγελμά του ο Πρωθυπουργός– ή ακόμα και να απαγορεύσει τις απολύσεις, να εντατικοποιήσει τους ελέγχους στους εργασιακούς χώρους τόσο για τις συνθήκες εργασίας, όσο και για τη συνέπεια των εργοδοτών.
Όσο για τους πολίτες. Ας περιορίσουμε τις αγορές μας στα απολύτως απαραίτητα. Και την επόμενη φορά που θα βγούμε στα μπαλκόνια ας δώσουμε ένα χειροκρότημα και για αυτούς τους εργαζόμενους.