Κάθε μεγάλη βόλτα κλείνει με μια λαμπρή γιορτή… Έτσι συνηθίζεται στη μεγάλη και δεμένη οικογένεια της AEGEAN και της Olympic Air.
Το πλήρωμα των αεροσκαφών εξαιρετικά έμπειρο, έχει σφυρηλατήσει στενούς δεσμούς αγάπης και σεβασμού στον αέρα, σε αντίξοες κάποιες φορές συνθήκες. Ενωμένοι σαν μια γροθιά αποδεικνύουν πώς είναι πάντα μαζί μέχρι το τελευταίο μίλι, όταν έρχεται η ώρα της συνταξιοδότησης.
Μια τέτοια περίπτωση είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά με τον Κυβερνήτη Τηλέμαχο Σινιόρο, σε ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής Αθήνα – Χίο αυθημερόν. Συγκίνηση, επευφημίες και ευχές στην τελευταία πτήση – Α3273. Είναι από αυτές τις φορές που οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν όλη την βεντάλια των συναισθημάτων. Θα πρέπει να αναφέρουμε πως ταξιδέψαμε με τον πιλότο εν μέσω ισχυρών ανέμων και αναταράξεων, ωστόσο η εμπειρία του αποδείχθηκε εξαιρετικά ανακουφιστική.
Οι επιβάτες έγιναν μία ομάδα για να συγχαρούν τον πολύπειρο Κυβερνήτη κατά την τελευταία πτήση, ενώ φρόντισαν να του στείλουν τα δικά τους ξεχωριστά μηνύματα μέσω ενός λευκώματος που δημιουργήθηκε ειδικά για την περίσταση. Εντυπωσιακές ήταν δε και οι αψίδες νερού, που οι υπεύθυνοι του αεροδρομίου στη Χίο αλλά και στην Αθήνα είχαν φροντίσει να ετοιμάσουν κατά την άφιξη του αεροσκάφους.
Κυρίες και κύριοι, ας γνωρίσουμε τον Κάπτεν Σινιόρο
Επί 35 χρόνια ο Κυβερνήτης Τηλέμαχος Σινιόρος έχει διασχίσει από άκρη σε άκρη το Αιγαίο, με το νησί της Χίου να αποτελούσε ένα από τα συχνά του δρομολόγια. Με ατσάλινη αντοχή βρέθηκε στην άγονη γραμμή, σε έκτακτες συνθήκες και για επείγοντα περιστατικά. Η καριέρα του έχει να παρουσιάσει σημαντικούς σταθμούς, όπως η παλιά Ολυμπιακή και φυσικά εδώ και χρόνια η Olympic Air και η AEGEAN, ενώ όλα - όπως ο ίδιος ο πιλότος αναφέρει - ξεκίνησαν από τη μακρινή Φλόριδα και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Χαρακτηριστικά, δεν παραλείπει να αναφέρει ο Κυβερνήτης πως ούτε τότε δεν υπήρχε περιθώριο για λάθος.
Αξιοπιστία, μετριοφροσύνη, γενναιότητα χαρακτηρίζουν τον 65χρονο Κυβερνήτη Σινιόρο. Με την ήρεμη δύναμή του δαμάζει τους αιθέρες από τα πιλοτήρια των αεροσκαφών εδώ και δεκαετίες. Με σύμμαχο και υπέρμαχο υποστηρικτή τον ιερέα πατέρα του βρέθηκε να φοιτά στην καλύτερη σχολή στον κόσμο, στη Flight Safety στη Φλόριδα, κατά την εποχή που η αεροναυτιλία ήταν εξαιρετικά δύσκολη στην Ελλάδα. Μετά από πολύ κόπο και προσπάθειες κατάφερε το 1989 να κάνει το πολυπόθητο όνειρο πραγματικότητα. Πέρασε τις εξετάσεις για να γίνει πιλότος της τότε Ολυμπιακής Αεροπορίας. Κατά την επιτυχημένη καριέρα του έφτασε αρκετές φορές στα όρια της αντοχής του.
Στο μικρόφωνο, λίγο πριν το τελευταίο πέταγμα, η αεροσυνοδός Αγγελική Βαφειαδάκη – στενή συνεργάτιδα για χρόνια του κ. Σινιόρου. Η αναγγελία της πτήσης και ύστερα κάποια λόγια για τον πρωταγωνιστή της ημέρας! Στο cockpit τον συνοδεύει και ο γιος τους Παναγιώτης, επίσης πιλότος στην οικογένεια της AEGEAN.
Απολαυστική ήταν και η κατ’ ιδίαν συζήτηση με τον χαρισματικό Κυβερνήτη. Όταν τον ρωτήσαμε για την αφορμή που στάθηκε και έμπνευση ταυτόχρονα στην επαγγελματική του πορεία, δεν δίστασε να αναφέρει: «Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δεν έχω καταλήξει για το ποια ακριβώς ήταν η αφορμή. Θυμάμαι ότι από μικρά παιδάκια, μαζί με τον αδερφό μου, παρατηρούσαμε ψηλά στον αέρα τα αεροπλάνα και μας φαινόντουσαν, όπως σε πολλούς εκείνη την εποχή, «περίεργα». Μικρά παιδιά άλλωστε πως να καταλάβουμε ακριβώς τι είναι. Οπότε, θεωρώ ότι η περιέργειά μου για τον κόσμο των αερομεταφορών ήταν η αφορμή που στάθηκε για να πάρω την απόφαση να ακολουθήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα. Δεν είχαμε και κάποιον από την ευρύτερη οικογένεια, να βρίσκεται στον χώρο των αερομεταφορών μας και να μας επηρεάσει. Για παράδειγμα, συνάδελφος κυβερνήτης μου έλεγε για τους γιους του, ότι αυτά έχουν γεννηθεί μέσα στη μονάδα και έμεναν στη μονάδα. Οι φίλοι τους ήταν γιοι συναδέλφων. Και τελικά, ο ένας έγινε γεωπόνος και ο άλλος ναυπηγός. Δεν ήθελαν να το δουν καν το αεροπλάνο».
Για τις οικογενειακές στιγμές που θυσίασε και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια οικογένεια που έχει ένα πιλότο στο τιμόνι, ο κ. Σινιόρος μας αναφέρει: «Η γυναίκα μου αν ήταν εδώ θα σας έλεγε ότι ποτέ δεν πήγε σε εκδήλωση, ή κοινωνική συνεστίαση παρά τα καλέσματα, γιατί πολύ συχνά την επομένη ημέρα είχα δουλειά. Και είναι αλήθεια γιατί ποτέ στα 35 χρόνια δεν πήγα άυπνος ή κουρασμένος στη δουλειά, ποτέ. Με αποτέλεσμα να έχω χάσει τραπέζια, δεξιώσεις, γιορτές, και μαζί με εμένα, τα έχανε και η σύζυγος. Έχω χάσει πολλές φορές Πάσχα και Χριστούγεννα, αφήνοντας μόνη τη σύζυγο ή και τους δυο, όταν αργότερα γεννήθηκε ο γιός μας» προσθέτει, δείχνοντας τον γιό του Πάνο. «Έχω κάνει πολλές φορές Ανάσταση και Πρωτοχρονιά στον αέρα. Έχω φάει «σουβλιστή τυρόπιτα», ουκ ολίγες φορές την Κυριακή του Πάσχα, γιατί τύχαινε το μεσημέρι να πετάω και να τελειώνω το βράδυ αργά. Υπήρξαν πολλές οικογενειακές περιστάσεις που ήμουν ο «συνήθης ύποπτος» για απουσία. Φυσικά, δε λέω, αυτό συμβαίνει και με άλλα επαγγέλματα. Όσοι εργάζονται για παράδειγμα στα νοσοκομεία και έχουν βάρδιες, βιώνουν την ίδια κατάσταση. Και η αλήθεια είναι ότι δεν το νοιώθουμε σαν καταναγκαστικά έργα, γιατί η αεροπορία, πως να το κάνουμε, είναι το μεράκι μας».
Και ύστερα η κουβέντα μας έφερνε βόλτα στους απαιτητικούς προορισμούς. «Σάμος, Μήλος, Λέρος, Κάλυμνος, Κάσος, Καστελόριζο. Και τώρα αν πάτε, έχει ήλιο, αλλά έχει και αέρα. Είναι σε κακή διεύθυνση τα συγκεκριμένα αεροδρόμια. Όλα έχουν πρόβλημα με τον πλάγιο άνεμο. Όσο πιο κάθετος είναι, τόσο μεγαλύτερο το πρόβλημα. Πετάμε πάντα Ανατολή ή Δύση. Νάξος, Πάρος, Μήλος, Ικαρία, Κάσος, Κάλυμνος, Αστυπάλαια, Σύρος. Σε όλα αυτά, Ανατολή ή Δύση. Μετά απαγορεύεται, γιατί δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, είτε φωτισμό, είτε όργανα για να μπορείς να προσγειωθείς», ήταν η απάντηση του πιλότου.
«Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; η συνταξιοδότηση ανοίγει νέους ορίζοντες;», τον ρωτήσαμε. Και η απάντηση ήρθε εντελώς αβίαστα: «Η συνταξιοδότηση ανοίγει το κεφάλαιο που λέγεται συνταξιούχος. Και φυσικά ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για μένα το κεφάλαιο αεροπορίας έκλεισε. 21.000 ώρες στον αέρα και να ξέρετε ότι η προπέλα είναι δύσκολη. Δεν είναι εύκολη. Και η λειτουργία της προπέλας είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί εκεί που πετάμε εμείς, τα τζέτ δεν πάνε. Η εκπαίδευση που κάναμε τότε ήταν αρκετά απαιτητική και συμπεριλάμβανε όλα τα πιθανά σενάρια που θα μπορούσε να βιώσει ένας κυβερνήτης κατά τη διάρκεια μια πτήσης, καθώς δεν υπήρχαν προσομοιωτές, όπως υπάρχουν σήμερα». Και συμπλήρωσε: «Θα πάω να μένω τον περισσότερο καιρό στην Αίγινα και εκεί θα ξεκινήσω νέες ασχολίες όπως το ψάρεμα, για να περνάει ευχάριστα η ώρα μου. Θέλω να ασχοληθώ, επίσης, και με τον πηλό. Και επειδή η Αίγινα έχει παράδοση, υπάρχουν αρκετές οικογένειες που έχουν μαγαζιά και ταυτόχρονα κάνουν σεμινάρια για νεαρούς... ή και για λίγο μεγαλύτερους. Τώρα, όμως, θα συμμετέχω κι εγώ. Θα ασχολούμαι με τον κήπο μου, θα κάνω αθλητισμό και φυσικά εκδρομούλες μαζί με τη γυναίκα μου, που τόσα χρόνια στερηθήκαμε».
Τα οφέλη του να ανήκεις στη μεγάλη οικογένεια της AEGEAN & της Olympic Air
Σε σχετική ερώτησή μας, ο Κυβερνήτης Σινιόρος τόνισε: «Αισθάνομαι μια σιγουριά, πως οτιδήποτε και να χρειαστώ έχω κάποιον δίπλα μου. Αυτό το έχω ζήσει προσωπικά με τη διοίκηση και ένα θέμα υγείας που είχα παλαιότερα. Ξέρετε δε συμβαίνει κάθε μέρα στον κλάδο μας, ο ίδιος ο CEO να ξέρει τι περνάς και να είναι εκεί για εσένα και για την οικογένειά σου για να σε βοηθήσει. Στην AEGEAN έτσι είναι με όλους, όχι μόνο με εμένα. Ήξερα κι εγώ και οι συνάδελφοι, πως οτιδήποτε χρειαστούμε, αν χτυπήσουμε την πόρτα θα ήταν αμέσως κοντά μας».
Η μέρα έκλεισε με πολύ γλυκό τρόπο, με μια αποχαιρετιστήρια εκδήλωση, όπου η εταιρεία τίμησε τον απελθόντα πιλότο με ένα πλούσιο γεύμα και τη συντροφιά υψηλόβαθμων στελεχών και στενών φίλων. Εκεί φάνηκαν και οι οικογενειακοί δεσμοί που συνδέουν την ομάδα της AEGEAN και της Olympic Air. Ο κ. Δημήτρης Γερογιάννης, Διευθύνων Σύμβουλος της AEGEAN, τόνισε κατά το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, το απαράμιλλο ήθος, την υπευθυνότητα και την ανυπέρβλητη αίσθηση του καθήκοντος του Κυβερνήτη Σινιόρου.
Farewell, Captain Sinioros! Με ανέφελους ορίζοντες και νηνεμία...