Τρεις ονομαστικές υποτροφίες προς τιμή τριών σπουδαίων Ελλήνων που πέθαναν από τον κορωνοϊό, θεσπίζει το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων.
Βαρύ τίμημα στον βωμό του κορωνοϊού πλήρωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, αφού αρχικά ο Πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά, μέλος μας, αλλά ταυτόχρονα και σθεναρός υποστηρικτής του Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, κ. Ανδριανός Μιχάλαρος, στην συνέχεια ο μεγάλος εικαστικός, επίτιμο μέλος του Ινστιτούτου Συγκολλήσεων επίσης, Δημήτρης Ταλαγάνης, και μόλις λίγες μέρες πριν, το μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης, κ. Θεόδωρος Κατσανέβας, καθηγητής Κοινωνικών και Οικονομικών επιστημών, αλλά κυρίως στοχαστής της ιστορίας, άφησαν την τελευταία τους πνοή σε νοσοκομεία των Αθηνών.
Είναι τόσο δύσκολο, στην ουσία του, αλλά και τεχνικά, να βάλεις σε έναν κοινό παρονομαστή 3 μεγάλους Έλληνες, 3 μοναδικούς πατριώτες, με σημαντική προσφορά στην πατρίδα μας, ο καθένας από την δική του προέλευση και με την δική του μοναδική πορεία και αντίληψη, για την ζωή και την κοινωνία.
Η ζωή όμως η ίδια, σχεδιάζει απίστευτους συνδυασμούς, και κάνει ακόμα και την ιστορία, να επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, υπάρχει λοιπόν κοινός παρονομαστής για αυτούς τους 3 μεγάλους «Άνδρες», και αυτός δεν είναι άλλος από το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων και την αγάπη των τριών επίτιμων εκλιπόντων μελών του, για τα τεχνικά επαγγέλματα και τις συγκολλήσεις ειδικότερα.
Η αγάπη αυτή εκφράστηκε έμπρακτα και από τους τρεις, καθ’ όλη την διάρκεια της τελευταίας δεκαετούς δράσης του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, και εμείς σήμερα, ως ελάχιστο φόρο τιμής στην συνεισφορά τους στα δρώμενα του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων αλλά και εν γένει στην κοινωνία, την οικονομία, την ιστορία και τις τέχνες, θεσμοθετούμε 3 ονομαστικές υποτροφίες για τρία προγράμματα εκπαίδευσης, Συγκολλητών, Επιθεωρητών Συγκόλλησης και Διεθνών Μηχανικών Συγκολλήσεων.
Ανδριανός Μιχάλαρος
Έντιμος, δημιουργικός και πρόσχαρος, ο Ανδριανός εργάστηκε φιλότιμα για την δομημένη ανάπτυξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, την μείωση της ανεργίας, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την διάδοση των τεχνικών επαγγελμάτων και την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής εν γένει.
Δεν διαχώριζε πολιτικούς συμμάχους η αντιπάλους, ήταν εκεί, διαθέσιμος να βοηθήσει όλους μας, όλους όσους εργάζονταν με ζήλο και αγαπούσαν την πρόοδο και την εξέλιξη, επαγγελματική και προσωπική.
Ήταν εκεί στην πιο δύσκολη καμπή της μικρής ιστορίας του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, το 2016, να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις.
Ήταν τότε, που Πρόεδρος ενός εκ των επιμελητηρίων της Κρήτης, υπερβαίνοντας κάθε κανόνα δεοντολογίας, μεσούσης μάλιστα της οικονομικής κρίσης και κατά την διάρκεια της εξέλιξης της σύγκρουσης με τις πολιτικές Ελίτ της Ευρώπης που ήθελαν την Ελλάδα αιχμάλωτη, προσκάλεσε το Γερμανικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων στην Ελλάδα για να εκπαιδεύσει συγκολλητές, παρακάμπτοντας το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, και εξυπηρετώντας μικρό συμφέροντα, προδίδοντας τότε μια Εθνική προσπάθεια 9 ετών.
Η Γερμανία και οι άλλες Χώρες της Κεντρικής Ευρώπης έχουν δημιουργήσει Εθνικά Ινστιτούτα Συγκολλήσεων ήδη 130 - 140 χρόνια πριν, με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται για την οικονομία τους και την Διεθνώς δεσπόζουσα θέση των εταιρειών τους στον τομέα των μεταλλικών κατασκευών, ενώ η Ελλάδα μετρούσε μια 10ετια μόνον.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων ήταν σε φάση ανάπτυξης, και δεν είχε ακόμα αναπτύξει δραστηριότητα εκπαίδευσης ειδικά για τους συγκολλητές στην Ελλάδα, γιατί δεν είχε τις προβλεπόμενες εγκαταστάσεις, τις οποίες πρόσφατα πλέον ολοκλήρωσε με ίδιους πόρους.
Ο Ανδριανός ήταν αυτός που αντελήφθη την κρισιμότητα του θέματος, και μας έκλεισε αρχικά ραντεβού με τον εν λόγω παράγοντα, για να παρακαλέσουμε κυριολεκτικά με δάκρυα στα μάτια, να αποσύρει την πρόσκληση, και να ενισχύσει την Εθνική προσπάθεια.
Συνάντηση που έπεσε στο κενό, αφού ο συγκεκριμένος Πρόεδρος, προφανώς επιθυμούσε η Χώρα μας να μην αποκτήσει ποτέ Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, να μην αναπτύξει ποτέ τεχνογνωσία, για να μπορέσει ανεξέλεγκτα να πουλήσει μέσω του ΚΕΚ που διατηρούσε το Επιμελητήριο τοπικά, μεταξύ άλλων, και Διπλώματα είτε Πτυχία συγκολλητών.
Αυτή την αδικία δεν την δεχότανε ο Ανδριανός.
Ήτανε πέρα από την ηθική του υπόσταση, γιατί γνώριζε την υπερπροσπάθεια που γινότανε εκ μέρους μας, με πενιχρά ομολογουμένως μέσα, και χωρίς καμία επιδότηση μάλιστα.
Και ήταν αυτός που με προσωπική επιστολή του, μας στήριξε στην Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Συγκολλήσεων στο Παρίσι το 2017, όπου καταψηφίστηκε παμψηφεί η δραστηριοποίηση οποιουδήποτε άλλου Εθνικού Οργανισμού Συγκολλήσεων στην Χώρα μας για την εκπαίδευση συγκολλητών, ακόμα και από τον εκπρόσωπο του Γερμανικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, αποδεικνύοντας εμπράκτως το υψηλό αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης προς το Ελληνικό Ινστιτούτο εκ μέρους τους!!
Αλτρουιστής, πραγματιστής, αγνός, δημιουργικός και φιλότιμος, αλλά κυρίως Δημοκρατικός, ελάμβανε υπόψη του κάθε άποψη, και προχωρούσε σε επιλογές με βάση την «κοινή λογική» και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Επιμελητηρίου στο οποίο ηγείτο, αποτέλεσε στήριγμα και ελπίδα για τους νέους βιοτέχνες και επιχειρηματίες στον Πειραιά και την Δυτική Αττική.
Δίδαξε «’Ήθος» και άφησε μεγάλη άυλη παρακαταθήκη στους διαδόχους του στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά.
Αγάπησε και στήριξε, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων όσο κανένας άλλος θεσμικός παράγοντας στην Χώρα μας, τίμησε με την παρουσία του όλες τις εκδηλώσεις του Ελληνικού Ινστιτούτου, και στάθηκε αρωγός σε κάθε δίκαιο αγώνα μας που αφορούσε την ανάπτυξη και εξέλιξη της τεχνικής εκπαίδευσης στην Χώρα μας.
Πρέσβευε και πίστευε ακράδαντα ότι «Η τεχνική εκπαίδευση είναι επιλογή κ όχι ανάγκη», και το κυριότερο, ότι «Τα παιδιά της τεχνικής εκπαίδευσης δεν είναι παιδιά ενός κατώτατου θεού, είναι απλά το μέλλον της χώρας»
Για να τιμήσουμε την προσφορά του, θεσπίσαμε ετήσια «Υποτροφία Ανδριανού Μιχάλαρου», για 1 Επιθεωρητή Συγκολλήσεων, με κριτήρια γεωγραφικά και κοινωνικά, στα προγράμματα εκπαίδευσης που οργανώνει ετησίως το Ελληνικό Ινστιτούτο, για τους Επιθεωρητές Συγκολλήσεων.
Προσωπικά έχασα ένα πολύ καλό φίλο, η κοινωνία όμως και ο τεχνικός κόσμος, έχασε πολλά περισσότερα.
Δημήτρης Ταλαγάνης
Το ξέρεις φαντάζομαι ότι είσαι ο μεγαλύτερος Έλληνας καλλιτέχνης εν ζωή, έτσι; Χαμογελούσε λόξα, και μου έλεγε: Ηλικιακά ίσως να είναι και έτσι!
Ο γλυκύτερος Έλληνας, ο ασυμβίβαστος, ο επαναστάτης. Ο αρχιτέκτονας της σκέψης, των υλικών και των συνδυασμών. Ο εικαστικός της Μυθολογίας, της Οδύσσειας, της Ιλιάδας, και του Άξιον Εστί. Ο μεγάλος Έλληνας, ο ταξιδευτής της σκέψης, της ζωής, της ιστορίας και της πραγματικότητας.
Ο ακούραστος εραστής του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ο υμνητής της χορωδίας των Αγγέλων, ο γητευτής του μετάλλου, ο Άνθρωπος πίσω από την Φόρμα, ο ακομπλεξάριστος αστός, ο αριστοκράτης του πνευματικού κατεστημένου.
Αυτός ο υπέροχος Έλληνας, αγκάλιασε με υπερβάλλοντα ζήλο τον κόσμο των Συγκολλήσεων, υποκλινόταν στις δεξιότητες των τεχνητών του μετάλλου, αναγνώριζε ως απόλυτη κοινωνική προτεραιότητα, την ανάδειξη των τεχνικών επαγγελμάτων ως κυρίαρχη στρατηγική ανάπτυξης των σύγχρονων κοινωνιών, και μοιραζότανε μαζί μου την θλίψη του, για την απουσία των προτεραιοτήτων αυτών από τις σύγχρονες πολιτικές ελίτ.
Κοινωνικός φίλος, και ενίοτε αγαπητός συνδαιτυμόνας εκπροσώπων των πολιτικών ελίτ της Χώρας μας τα τελευταία 40 χρόνια, αντιστεκότανε με σθένος στην πολιτική της υποτέλειας, και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αναδείξει την επαναστατικότητα και τον συγκρουσιακό του χαρακτήρα, μέσα από τα έργα του.
Αγαπούσε, εκτιμούσε, και «ζήλευε» θα έλεγα, το έργο του Απόστολου Παύλου, και το εξέφραζε με τον θαυμασμό του ειδικότερα, για τον «Ύμνο της Αγάπης».
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Όταν αποτύπωσα τον ύμνο της αγάπης με χειρόγραφη εργασία, στην περίμετρο του ταβανιού στο γραφείο μου, στάθηκε σιωπηλός για αρκετή ώρα, και αφού το διάβασε 2 με 3 φορές και πάλι από την αρχή, μου λέει: Σε αυτές τις γραμμές αποτυπώνεται η πεμπτουσία της ζωής και των νόμων της φύσης. Μόνο και μόνο για αυτό τον λόγο, αξίζει κάποιος στην ζωή του να γίνει Χριστιανός.
Ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων, κόσμησε το Ελληνικό Ινστιτούτο με τα έργα του, ως ελάχιστη προσφορά στον αγώνα μας για την διάδοση της τεχνικής εκπαίδευσης στην Χώρα μας, και εμείς σήμερα, μετά την άδικη ομολογουμένως αναχώρηση του, είμαστε εδώ να τιμήσουμε την θέση του και την στάση του, την προσφορά του και την αγάπη του στον τεχνικό κόσμο, στον οποίο ως Διπλ. Αρχιτέκτονας, μέλος ΤΕΕ, δικαιωματικά ανήκε.
Ως Εθνικός Οργανισμός Συγκολλήσεων, μέλος των Διεθνών Οργανισμών, Θεσπίζουμε «Υποτροφία Δημήτρη Ταλαγάνη» για 1 συγκολλητή σε κάθε ακαδημαϊκό έτος, με κοινωνικά κριτήρια ανεξαρτήτως Εθνικότητας, όπως ακριβώς εκείνος θα ήθελε, για να στηρίξει τα αδύναμα παιδιά του κόσμου τούτου που στερήθηκαν την αγάπη.
«Μου λείπεις φίλε, με παράτησες μόνο μου…».
Θεόδωρος Κατσανέβας
Έφυγε από κοντά μας με μηδενική ρευστότητα, χωρίς κανένα υλικό απόκτημα, μας άφησε όμως μια μεγάλη κληρονομιά: τον αταξικό πατριωτισμό και την άδολη αγάπη του για το Ελληνικό Έθνος και την ιστορία του διαχρονικά.
Μειλίχιος, στοχαστικός, μετρημένος, ταπεινόφρων, αλλά κυρίως ρομαντικός, μας ενέπνευσε με ιδανικά, τα οποία αποτελούν σημαντικό εφόδιο για την ορθολογική εξέλιξη του «ατόμου», σε ένα κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται.
Ο ίδιος πάντως ήταν κλασικός «ανορθολογιστής», συγκρουσιακός και σαρωτικός, στην σκέψη και μόνο, της συστηματικής και συστημικής υποδούλωσης του Ελληνικού Έθνους, στο πλαίσιο της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης.
Έλληνας 7 αστέρων, όπως τον αποκαλούσα, είχα προσωπικά πολλές φορές βρεθεί αντιμέτωπος μαζί του, σε τηλεοπτικά πάνελ, όπου και ξεκίνησε η γνωριμία μας, ήδη από το μακρινό 2007.
Εκπροσωπούσαμε διαφορετικές σχολές σκέψης, αλλά παρότι συγκρουσιακός ο ίδιος, τον διέκρινε πάντα στον Δημόσιο διάλογο ο έμφυτος σεβασμός προς τον συνομιλητή του, παρά την αναμφισβήτητη πνευματική και θεματική υπεροχή του, έναντι ημών των απλών τεχνοκρατών.
Ο δικός μας Θόδωρος αγάπησε τον «Άνθρωπο», με τις όποιες αδυναμίες του. Συγχώρησε όσους τον αδίκησαν, και κυρίως τους ευεργετηθέντες αχάριστους, σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο.
Στις στιγμές της πολιτικής του παντοδυναμίας, βοήθησε ανθρώπους με αποκλειστικό κριτήριο το πάθος τους και την αγάπη τους για τα ιδανικά που ο ίδιος πρέσβευε. Χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Αυτή ήταν η πεμπτουσία της πολιτικής του υπόστασης. Ιδεολόγος μέχρι το τέλος.
Από το 2018 ήταν μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού, Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, άνευ οποιασδήποτε αμοιβής φυσικά.
Μας τίμησε με την παρουσία του και μας ενέπνευσε με την αγάπη του για τα τεχνικά επαγγέλματα, με τα οποία είχε επίσης ασχοληθεί επιστημονικά κατά την διάρκεια της καθηγητικής του καριέρας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Μας άφησε κληρονομιά, σε εμάς τα παιδιά του, πρωτίστως το παραδειγματικό Ήθος του, και το Όραμα του για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, τόσο τεχνολογικά και ερευνητικά, όσο και από πλευράς δεξιοτήτων ανθρώπινου δυναμικού που θα στελεχώσουν τις επόμενες γενεές.
Ως Εθνικός Οργανισμός Συγκολλήσεων, μέλος των Διεθνών Οργανισμών, Θεσπίζουμε «Υποτροφία Θεόδωρου Κατσανέβα» για εκπαίδευση 1 Διεθνή Μηχανικού Συγκολλήσεων, σε κάθε ακαδημαϊκό έτος, με βασικό κριτήριο τον βαθμό αδυναμίας πρόσβασης του υποψηφίου στην αγορά εργασίας.
«Καλή αντάμωση αδελφέ!»
Τζαφέρης Μελέτης,
Εκτελεστικός Γραμματέας, Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων.
www.wgi.gr