Μια εταιρεία πρότεινε εικονική απόλυση σε εργαζόμενο και συνέχιση της εργασίας χωρίς ασφάλιση και το πλήρωσε… ακριβά!
Ο Άρειος Πάγος δικαίωσε τον εργαζόμενο και του επιδίκασε 41 χιλιάδες ευρώ, κάνοντας ουσιαστικά δεκτή και τη σχετική απόφαση του εφετείου.
Το χρονικό της υπόθεσης
Τον Απρίλιο του 2008 ο εργαζόμενος που προσέφυγε στη συνέχεια στη δικαιοσύνη, προσλήφθηκε σε αναψυκτήριο-εστιατόριο, αρχικά με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. 14 μήνες μετά καταρτίστηκε νέα σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης και πενθήμερης εργασίας.
Τέσσερις μήνες αργότερα, υπό την απειλή της απόλυσης, ο εργαζόμενος αναγκάστηκε να υπογράψει νέα σύμβαση εκ περιτροπής εργασίας 16 ήμερων τον μήνα, ενώ στην πραγματικότητα εργαζόταν με καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Υπό το καθεστώς της κυκλικής απασχόλησης θεωρητικά και της πλήρους απασχόλησης στην πράξη, ο εργαζόμενος τον Σεπτέμβριο του 2011 απολύθηκε χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης.
Όπως αναφέρεται και στην απόφαση του Αρείου Πάγου, η εργοδότρια εταιρεία ζήτησε από τον εργαζόμενο να αποδεχθεί η απόλυσή του να γίνει εικονικά και παράλληλα να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση.
Η προσφυγή του εργαζόμενου στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας
Τότε ο εργαζόμενος προσέφυγε στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για να διεκδικήσει τις εργασιακές του αξιώσεις, ενώ παράλληλα κατάγγειλε την απαίτηση της τέως εργοδότριας εταιρείας για εικονική απόλυση και συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση.
Ωστόσο, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, όλο το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε ο εργαζόμενος στην εν λόγω επιχείρηση (από την αρχική πρόσληψη έως την απόλυση), δεν του καταβλήθηκαν επίσης τα επιδόματα γάμου, προϋπηρεσίας και τουριστικής εκπαίδευσης.
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου που είχε δικαιώσει και πάλι τον εν λόγω εργαζόμενο, τονίζοντας ότι «η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας ήταν άκυρη, καθόσον ασκήθηκε κατά κατάχρηση του σχετικού δικαιώματος της εναγομένης εταιρείας, και ειδικότερα από εμπάθεια προς το πρόσωπο του εργαζόμενου, επειδή αρνήθηκε να αποδεχθεί την μη σύννομη αξίωσή της για εικονική απόλυσή του χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης απολύσεως και συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση και δεν συναίνεσε έτσι στη μη νόμιμη εργασιακή αυτή πρακτική της και επιπροσθέτως γιατί δεν του καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση απολύσεως».
Ο εργοδοτικός ισχυρισμός ότι η απόλυση έγινε για οικονομικοτεχνικούς λόγους απορρίφθηκε, με τους Αρεοπαγίτες να τον χαρακτηρίζουν «προσχηματικό» καθώς αναφέρουν ότι «υποκρύπτει την πραγματική της βούληση, που ήταν να απαλλαγεί από τον εργαζόμενό της αυτό, που διεκδικούσε τα εργασιακά και ασφαλιστικά του δικαιώματα».