Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών άφησε ο Πέτρος Παπαϊωάννου, γνωστός στη Θεσσαλονίκη με το ψευδώνυμο «Πιερό».
Ο «Πιερό» ήταν γνωστός στη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης των 80’s ως ιδιοκτήτης κέντρων διασκέδασης, αλλά και ως DJ. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας.
Ο Πέτρος Παπαϊωάννου περιθάλπτηκε στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Θεσσαλονίκης του ΚΚΠΚΜ «Ο Άγιος Παντελεήμων» από τον Απρίλιο του 2021 κατόπιν της δικής του επιθυμίας και την συμβολή όλων όσων τον αγάπησαν και υπήρξε για αυτούς αναφορά των εφηβικών και νεανικών τους χρόνων.
Όλους αυτούς τους μήνες απολάμβανε τη φροντίδα, τη νοσηλεία και την αγάπη των εργαζομένων και ήταν ευτυχής που διαβιούσε σε ένα νέο περιβάλλον στοργής και συντροφικής κοινωνικότητας. Ο θάνατός του επήλθε συνεπεία αιφνίδιας καρδιοαναπνευστικής ανακοπής το απόγευμα της Παρασκευής 29.10.2021.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί την Κυριακή 31.10.2021 στις 12.30 μμ, από τον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων εντός του παραρτήματος «Ο Άγιος Παντελεήμων». Την τελετή και τα έξοδα κηδείας αναλαμβάνει το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας.
Ποιος ήταν ο θρυλικός Πιερό
Ο Πέτρος Παπαϊωάννου τη δεκαετία του ’80 ήταν ο απόλυτος άρχοντας της νύχτας στη Θεσσαλονίκη.
Είχε δημιουργήσει μυθικές ντίσκο σε κεντρικά σημεία της πόλης κάνοντας τους πάντες να χορεύουν στους ρυθμούς του.
Κάτω από τις ντισκομπάλες, έκαναν παρέλαση μεγάλα ονόματα της τότε show biz.
Το πρώτο μαγαζί στο οποίο έβαλε τη δική του σφραγίδα, έγινε σε έναν χώρο πίσω από το Ποσειδώνιο. Όχι πολύ μακριά από εκεί που μένει. «Ήταν το Luxemburg. To μεγαλύτερο κλαμπ στην Ελλάδα» ανέφερε ο ίδιος πριν μερικούς μήνες, όταν έγιναν γνωστά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, μιλώντας στο GRTimes. «Στη συνέχεια ακολούθησε το Tiffany’s στην Ικτίνου, και το παλιό Imperial στην οδό Λασσάνη, το οποίο ονομάστηκε για πρώτη φορά "Pieros". Το προσωνύμιο με το οποίο με βάφτισαν στη Μύκονο και το μετέφεραν εδώ οι δικοί μου άνθρωποι. Αυτό το μαγαζί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μεταφέρθηκε στον πρώην κινηματογράφο Ιφιγένεια στη συμβολή Β. Ηρακλείου με Αριστοτέλους. Εκεί, στο ίδιο ακριβώς υπόγειο σήμερα, υπάρχει ένα άλλο γνωστό μαγαζί της Θεσσαλονίκης» εξηγουσε.
Ελεγε τότε, για την εποχή της κυριαρχίας του στη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης: «Ηταν ωραία εκείνη εποχή, προσπαθούσα να κάνω τον κόσμο να διασκεδάζει. Περνούσα και ο ίδιος καλά. Μου άρεσε να φτιάχνω μαγαζιά, αν και στην πορεία εμφανίστηκαν καλοθελητές που με οδήγησαν σιγά σιγά σε μια πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση».
Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα, καθώς είχε χάσει την όρασή του και μη έχοντας συγγενείς είχε προβλήματα στο να αυτοεξυπηρετηθεί. «Τώρα, μου έχουν μείνει κάποιοι λίγοι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν. Επειδή έχω χάσει την όρασή μου, κάνουν δουλειές που δεν μπορώ να της κάνω εγώ. Είναι δύσκολο να ζει κανείς μόνος σε αυτή την κατάσταση», έλεγε τον περασμένο Μάρτιο. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στο κέντρο «Αγιος Παντελεήμονας», όπου τον περιέθαλψαν μέχρι σήμερα που έφυγε από τη ζωή.