Με την κατάθεση της ψυχολόγου Δέσποινας Σαββόγλου, η οποία έχει μελετήσει τις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας και έχει λάβει συνεντεύξεις από τους γονείς της συνεχίστηκε η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Η επιστήμονας είχε οριστεί ως πραγματογνώμονας από την ανακρίτρια, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσει τα όσα σχεδίαζε το κοριτσάκι στο χαρτί έχοντας χάσει τα δυο αδελφάκια του και να σκιαγραφήσει το ψυχολογικό προφίλ του ζεύγους Δασκαλάκη-Πισπιρίγκου και τη σχέση των γονέων με τα παιδιά τους.
Όπως κατέθεσε η μάρτυρας σε κάποια από τις συζητήσεις που είχε με τη Ρούλα Πισπιρίγκου στη φυλακή, η 34χρονη της είχε πει τη φράση «θέλω τα παιδιά μου να είναι στρατιωτάκια, να έχουν όρια», ενώ εξέφρασε την άποψη ότι δεν υπήρξε «επεξεργασία των θανάτων» από τη Τζωρτζίνα και διέκρινε «απουσία επεξεργασίας πένθους» από τους γονείς.
Ψυχολόγος: «Πισπιρίγκου και Δασκαλάκης είχαν πάει την Τζωρτζίνα στο γραφείο τελετών να δει τις αδελφές της»
Αίσθηση προκάλεσε η περιγραφή της ψυχολόγου όταν εξηγούσε την έλλειψη επεξεργασίας πένθους ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου και ο Μάνος Δασκαλάκης είχαν πάει την Τζωρτζίνα στο γραφείο τελετών να δει τις νεκρές αδελφές της.
Πρόεδρος: Είπατε για διεργασία πένθους, ποια είναι;
Μάρτυρας: Δεν είναι όλες οι διαδικασίες ετικέτες που θα τις κολλήσουμε σε όλους. Όμως όταν υπάρχουν παιδιά… Και οι δυο γονείς μετέφεραν τον τρόπο που το παιδί αποχαιρέτησε τις αδελφές της. Αυτό ήταν ιδιαίτερα κακό. Επισκέφτηκε τις αδελφές της στα γραφεία τελετών. Αυτό θα ήταν σκληρό για ενήλικα! Από τους δυο γονείς αυτό που περιγράφηκε ήταν να αντικατασταθεί αυτό που χάθηκε και όχι να βιωθεί, αλλά η πρώτη διαδικασία έναρξης του πένθους είναι να βιωθεί. Αν οι γονείς πάνε κατευθείαν σε αντικατάσταση δε μπαίνουμε καν στην είσοδο της επεξεργασίας του πένθους.
«Θέλω τα παιδιά μου να είναι στρατιωτάκια», είχε πει η Πισπιρίγκου στην ψυχολόγο
Σύμφωνα με την ψυχολόγο, στο επίκεντρο της προσοχής της Ρούλας Πισπιρίγκου ήταν η σχέση της με το Μάνο Δασκαλάκη και δευτερευόντως τα παιδιά τους, ενώ ο πατέρας φαινόταν να είναι απών από το μεγάλωμα των παιδιών. «Φάνηκε να έχει τυφλή εμπιστοσύνη στη σύζυγο του και της έχει αναθέσει την καθημερινή επιμέλεια των παιδιών. Το πρόγραμμα των παιδιών ήταν πολύ απαιτητικό. Το πρωί σχολείο, ένα διάλειμμα μεσημεριανό και μετά δραστηριότητες σε κέντρο δημιουργικής απασχόλησης μέχρι τις 8 το βράδυ. Σε τόσο μικρές ηλικίες το παιδί δεν έχει λίγο χρόνο να σταθεί. Μου είπε η μητέρα ότι προτιμούσε να πηγαίνουν κάπου που θα μαθαίνουν πράγματα από το να είναι με ένα τάμπλετ. Της εξήγησα ότι στο χέρι μας είναι τι θα δώσουμε στα παιδιά στο σπίτι. Μου έκανε εντύπωση η φράση της «θέλω τα παιδιά μου να είναι στρατιωτάκια, να έχουν όρια». Όμως το όριο πρέπει να μπαίνει με βάση και τις ανάγκες των παιδιών, όχι μόνο των γονιών», κατέθεσε η ψυχολόγος.
«Η Τζωρτζίνα προσπαθούσε να εκφράσει την θλίψη της μέσα από τις ζωγραφιές»
Η μάρτυρας μίλησε και για τον ψυχισμό του παιδιού, όπως είχε αποτυπωθεί στις ζωγραφιές που βρέθηκαν στο σπίτι της οικογένειας.
«Όταν ένα παιδί ζωγραφίζει την οικογένεια του και ζωγραφίζει την αδελφούλα της που δεν ήταν εν ζωή, είναι μια λογική σκέψη να πει κανείς ότι προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τη θλίψη της», σημείωσε η ψυχολόγος. Αναφέρθηκε επίσης στην έκθεση της νηπιαγωγού της Τζωρτζίνας, η οποία περιέγραψε ότι το κοριτσάκι της ζητούσε να της κρατά το χέρι. «Για να αναζητά ένα παιδί μια μητρική φιγούρα, ενώ υπάρχει η μαμά και ο μπαμπάς στο σπίτι… Την έπαιρνε στο τηλέφωνο για να βρει ανακούφιση στα συναισθήματα που είχε», τόνισε η κα Σαββόγλου και πρόσθεσε πως ο διευθυντής του σχολείου της Τζωρτζίνας της είχε πει ότι το κοριτσάκι έβγαινε στα διαλείμματα να του κάνει συντροφιά. «Η Τζωρτζίνα ένιωθε την ανάγκη να κάνει του κάνει παρέα γιατί ήταν μόνος του στα διαλείμματα. Όταν τα παιδάκια θέλουν να βγουν έξω να παίξουν. Αυτό λέγεται προβολή. Η ίδια ένιωθε μοναξιά και σκεφτόταν ότι έτσι νιώθει ο διευθυντής της και ήθελε να του κάνει παρέα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Η ψυχολογος μίλησε και για τα συναισθήματα που εξέφραζε η Ρούλα Πισπιρίγκου όταν προφυλακίστηκε. «Ένιωθε αδικημένη που είναι στη φυλακή και πως πνίγεται από το άδικο», είπε μεταξύ άλλων και πρόσθεσε πως «ένιωθε ότι δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τα παιδιά της».
«Η Πισπιρίγκου συνέδεσε τον στραγγαλισμό της γιαγιάς από τον παππού της με τρυφερά συναισθήματα»
Τέλος, η ψυχολόγος κατέθεσε σχετικά με τα όσα της είχε αναφέρει η Ρούλα Πισπιρίγκου για τον στραγγαλισμό της γιαγιάς της από τον παππού της. «Περιέγραψε έναν στραγγαλισμό με έναν τρόπο αρκετά ιδιαίτερο. Τον συνέδεσε με τα τρυφερά συναισθήματα του παππού προς τη γιαγιά και την αγωνία του ότι θα τον εγκαταλείψει. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης υπάρχει γενικά στα λόγια της. Περιέγραφε τον πνιγμό με τρυφερά λόγια. Στη συνέχεια της αφήγησης της τελικά τον συγχώρεσε γιατί έτσι της μεταφέρθηκε από τους παππούδες. Κρατούσε έξω ένα κομμάτι της εξωτερικής πραγματικότητας γιατί ο πατέρας της έμεινε ορφανός από μητέρα και χωρίς πατρική φροντίδα αφού μπήκε στη φυλακή ο πατέρας του. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της επηρέασε και τον τρόπο που μεγάλωσε τα παιδιά της», ανέφερε η ψυχολόγος.
Η κατάθεση του νοσηλευτή - «Μου φάνηκε περίεργο που ρώτησε για τις κάμερες»
Στη δίκη κατέθεσε και ο νοσηλευτής του Παίδων Νίκος Γκότσης, ο οποίος αναφέρθηκε στις ερωτήσεις της κατηγορουμένης εάν το νοσοκομείο έχει κάμερες.
«Δέχθηκα από μητέρα ερώτηση εάν κλινική έχει κάμερες. Μου φάνηκε περίεργο, στις κλινικές δεν υπάρχουν κάμερες, υπάρχουν προσωπικά δεδομένα. Αυτό ήταν. Στη συνέχεια βγήκα από το θάλαμο. Την επόμενη δεν είχα βάρδια», κατέθεσε.
Πρόεδρος: Γιατί να είναι περίεργο να ρωτήσει η μητέρα για τις κάμερες;
Μάρτυρας: Είναι δημόσιο νοσοκομείο γιατί να με ρωτάει εάν υπάρχουν κάμερες.
Πρόεδρος: Για εσάς ήταν αυτονόητο ότι δεν υπάρχουν;
Μάρτυρας: Ναι.
Υπεράσπιση: Είχε γίνει γνωστό ότι υπήρχε περιστατικό κλοπής; Είχε γίνει φασαρία;
Μάρτυρας: Απλά αναφέρθηκε και έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες.
Υπεράσπιση: Στο επεισόδιο βγήκε και σας φώναξε ή σας είπε απλώς ελάτε στο δωμάτιο;
Μάρτυρας: Ήταν ήρεμη. Έχω δει ανθρώπους να φωνάζουν, να είναι αναστατωμένοι.