Προβλήματα αντιμετωπίζει η εμβληματικότερη αποκρατικοποίηση της χρονιάς, αυτή της ΔΕΠΑ, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να προσελκύσει ενδιαφερόμενους παίκτες για την πώλησή της.
Πρώτον και σοβαρότερο πρόβλημα, σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, είναι η δικαστική διαμάχη με την λιπασματοβιομηχανία ELFE. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η διοίκηση της ΔΕΠΑ υπέβαλε έφεση σε πρωτόδικη απόφαση η οποία είχε περιορίσει κατά 63 εκατ ευρώ τις τεράστιες οφειλές της ELFE, θεωρώντας ότι η τιμολόγηση του φυσικού αερίου γίνεται με καταχρηστικό τρόπο. Αν η απόφαση αυτή δεν ανατραπεί στο Εφετείο, ίσως δημιουργηθούν περαιτέρω προβλήματα, καθώς δεν αποκλείεται και άλλοι πελάτες της ΔΕΠΑ να εγείρουν παρόμοιες απαιτήσεις.
Δεύτερο πρόβλημα είναι οι φόβοι για νομικές εμπλοκές που μπορούν να δημιουργηθούν μετά την απόφαση της κυβέρνησης να στηρίξει με 20% συμμετοχή της ΔΕΠΑ στο μετοχικό κεφάλαιο της Gastrade (η οποία συστάθηκε από τον Όμιλο Κοπελούζου). Η εν λόγω εταιρεία προωθεί την κατασκευή υπεράκτιας πλωτής μονάδας παραλαβής, αποθήκευσης και αεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη. Παράγοντες της αγοράς καταγγέλλουν ότι η συγκεκριμένη επιλογή έγινε στο παρά πέντε της έναρξης διαγωνιστικών διαδικασιών με αποτέλεσμα να δεσμεύει τον επενδυτή για την επόμενη μέρα.
Μάλιστα, η ΔΕΠΑ ολοκλήρωσε άρον άρον την συναλλαγή με την εταιρεία του κ. Κοπελούζου για την εξαγορά του 20% της επένδυσης αποαεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη και φέρεται να δεσμεύτηκε για 500 εκατ κυβικά μέτρα αερίου το χρόνο ώστε να στηρίξει την Gastrade. Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς δεσμεύεται για αυτά η νέα διοίκηση της ΔΕΗ και πως αντιμετωπίζει το όλο θέμα ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης.
Τρίτο πρόβλημα είναι η επιλογή της κυβέρνησης να τριχοτομήσει την ΔΕΠΑ σε Εμπορία, Υποδομές και Διεθνή Έργα και να εντάξει το FSRU Αλεξανδρούπολης στη ΔΕΠΑ Εμπορίας και όχι στη ΔΕΠΑ Υποδομών. Η επιλογή αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει εμπλοκές λόγω του ευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου για τον διαχωρισμό των υποδομών φυσικού αερίου και της προμήθειας-εμπορίας.
Το τέταρτο πρόβλημα έρχεται από το παρελθόν, και συγκεκριμένα από το 2002. Αφορά στο δικαίωμα προαίρεσης που έχει η ΔΕΗ για το 30% της ΔΕΠΑ στην περίπτωση που η εταιρεία πωληθεί. Μάλιστα, το 2012 υπήρξε συμφωνία αποζημίωσης της ΔΕΗ, σε περίπτωση πώλησης, με περίπου 33 εκατομύρια ευρώ, αν και αποτελεί ζητούμενο αν η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού θα ασκήσει τελικά το δικαίωμά της.
Το πέμπτο πρόβλημα είναι οι ρήτρες «take or pay» στα συμβόλαια της χονδρεμπορικής. Η διοίκηση της ΔΕΠΑ έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για τη δραστική μείωση των πέναλτι που απορρέουν από την ενεργοποίησή τους στις συμβάσεις προμήθειας φυσικού αερίου, κυρίως με την Gazprom και την τουρκική Botas. Όπως αναφέρει το Βήμα της Κυριακής, βάσει της τρέχουσας σύμβασης με την Gazprom, η ΔΕΠΑ οφείλει να απορροφά το 80% της συμβολαιοποιημένης ποσότητας, δηλαδή 1,6 από τα 2 δις. κυβικά μέτρα. Εκτιμάται ότι το κόστος των ρητρών και για τις δύο συμβάσεις (Gazprom και Botas) φθάνει τα 30 εκατ. ευρώ, αν και θα καλύπτεται από το όφελος που θα έχει η ΔΕΠΑ από την απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου που την δικαίωσε στη διαιτησία με την τουρκική ΒΟΤΑS, επιβάλλοντας αναδρομική μείωση της τιμής προμήθειας φυσικού αερίου.