Ανήσυχος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για Γάζα, Συρία, Ουκρανία -«Ουδέποτε ο κύκλος του αίματος επέλυσε προβλήματα» - iefimerida.gr

Ανήσυχος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για Γάζα, Συρία, Ουκρανία -«Ουδέποτε ο κύκλος του αίματος επέλυσε προβλήματα»

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος -Φωτογραφία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ/ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR

Τις ανησυχίες του για την γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας, από τη Γάζα και τη Συρία έως την Ουκρανία, εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.

Μιλώντας στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, το ανώτατο διοικητικό όργανο της Εκκλησίας, ο κ. Ιερώνυμος επεσήμανε ότι η κατάσταση «πα­ρα­μέ­νει ἐ­ξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μη καί ἐ­πώ­δυ­νη».

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έκανε λόγο για μείζονα ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα και κάλεσε τα εμπλεκόμενα μέρη «νά ἐ­πι­δεί­ξουν σω­φρο­σύ­νη, εἰ­λι­κρι­νῆ δι­ά­θε­ση καί κα­λή πί­στη σέ δι­α­πραγ­μα­τεύ­σεις, ὥ­στε νά ἐ­πι­τευ­χθεῖ ἡ εἰ­ρη­νι­κή συ­νύ­παρ­ξη στήν κρί­σι­μη αὐ­τή πε­ρι­ο­χή τοῦ πλα­νή­τη, ὅ­που κα­λοῦν­ται νά ὑ­πάρ­ξουν ἀπό κοι­νοῦ ὁ Ἰ­ου­δα­ϊ­σμός, ὁ Ἰσ­λα­μι­σμός καί ὁ Χρι­στι­α­νι­σμός».

«Οὐ­δέ­πο­τε στήν ἀν­θρώ­πι­νη ἱ­στο­ρί­α ὁ κύ­κλος τοῦ αἵ­μα­τος ἐ­πέ­λυ­σε δι­ε­θνῆ προ­βλή­μα­τα, ἀν­τι­θέ­τως τά ὄ­ξυ­νε καί τά κα­τέ­στη­σε δυ­σε­πί­λυ­τα ἤ καί ὅ­λως ἀ­νε­πί­λυ­τα» υπογράμμισε με νόημα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Ως προς την «πο­λύ­πα­θη Συ­ρί­α» προειδοποίησε ότι ο χριστιανικός πληθυσμός και οι δι­ά­φο­ρες μει­ο­νό­τη­τες «ἀν­τι­με­τω­πί­ζουν τόν κίν­δυ­νο τῆς συ­νο­λι­κῆς ἐ­ξα­φά­νι­σης ἐξ αἰ­τί­ας τοῦ θρη­σκευ­τι­κοῦ φα­να­τι­σμοῦ καί τῆς μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας» απαιτώντας «νά γί­νουν σε­βα­στά τά ἀν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα καί οἱ θρη­σκευ­τι­κές ἐ­λευ­θε­ρί­ες τῶν «μει­ο­νο­τι­κῶν» ἐ­θνο­θρη­σκευ­τι­κῶν κοι­νο­τή­των καί νά ἐμ­πε­δω­θεῖ ἐ­πι­τέ­λους ἡ εἰ­ρή­νη καί ἡ δη­μο­κρα­τί­α στήν Συ­ρί­α».

Εξέφρασε ταυτόχρονα την ελπίδα του να επιλυθεί οριστικά και δίκαια το ζήτημα με­τα­ξύ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Σι­νᾶ καί τοῦ Αἰ­γυ­πτια­κοῦ Κρά­τους.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τέλος, αναφερόμενος στην Ουκρανία επεσήμανε ότι «δύ­ο Ὀρ­θό­δο­ξα Ἐ­θνο­κρά­τη, τῆς Οὐ­κρα­νί­ας καί τῆς Ρω­σί­ας, συ­νε­χί­ζουν νά πο­λε­μοῦν με­τα­ξύ τους γιά 5η χρο­νιά μέ ὅ,τι αὐ­τό ἀ­να­πό­φευ­κτα συ­νε­πά­γε­ται γιά τά ἴ­δια καί τό μέλ­λον τους, πνευ­μα­τι­κό, ψυ­χι­κό, δη­μο­γρα­φι­κό καί λοι­πό, σέ μί­α κρί­σι­μη πε­ρι­ο­χή τῆς Εὐ­ρα­σί­ας». Εξέφρασε δεν τον φόβο ότι μέσω του πολέμου αυτού εκτίθεται ποικιλοτρόπος η Ορθόδοξη Εκκλησία αφήνοντας αιχμές κατά ομόδοξων εκκλησιών. «Πῶς θά στα­θεῖ ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α εἴ­τε στήν το­πι­κή εἴ­τε στήν κα­θο­λι­κή δι­ά­στα­ση καί μαρ­τυ­ρί­α της με­τά ἀ­πό αὐ­τόν τόν ἀ­δελ­φο­κτό­νο πό­λε­μο; Ἀρ­κεῖ δέ ὡς ἄλ­λο­θι ἡ ἐμ­πλο­κή ἤ καί ἡ ὑ­πο­δαύ­λι­ση τῆς σύγ­κρου­σης ἀ­πό πλευ­ρᾶς ξέ­νων δυ­νά­με­ων γιά νά αἰ­τι­ο­λο­γή­σει, πολ­λῷ δέ μᾶλ­λον καί νά δι­και­ο­λο­γή­σει τόν πό­λε­μο; Ὑ­πῆρ­ξε ἡ στά­ση τῶν ἐ­κεῖ καί τῶν ἁ­παν­τα­χοῦ Ἁ­γί­ων Ἀ­δελ­φῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν ἡ ἐν­δε­δειγ­μέ­νη, «προ­φη­τι­κή», οὕ­τως εἰ­πεῖν;» ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος.

Η προειδοποίηση για το δημογραφικό

Παράλληλα, ο Μακαριότατος, εστίασε και στα εγχώρια προβλήματα:«Η Πα­τρί­δα μας συ­νε­χί­ζει νά ἀν­τι­με­τω­πί­ζει ὑ­παρ­ξια­κές τῷ ὄν­τι προ­κλή­σεις καί μά­λι­στα σέ πε­ρί­ο­δο μα­κρο­χρό­νιας εἰ­ρή­νης καί ἐ­θνι­κῆς κυ­ρι­αρ­χί­ας: δη­μο­γρα­φι­κές, πνευ­μα­τι­κές, πο­λι­τι­σμι­κές. Ἡ δη­μο­γρα­φι­κή κρί­ση κα­θί­στα­ται ἐ­πι­κίν­δυ­νη ἀ­κό­μη καί γι’ αὐ­τή τήν φυ­σι­κή ἐ­πι­βί­ω­ση τοῦ ἀρ­χαί­ου καί ἐν­δό­ξου Ἔ­θνους μας στήν ἱ­στο­ρι­κή γῆ του» ανέφερε για να προσθέσει προειδοποιώντας: «Χω­ρίς ὑ­περ­βο­λή, ὁ γε­νι­κός πλη­θυ­σμός ἔ­χει κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά κα­ταρ­ρεύ­σει, ἐ­νῶ τό ἥ­μι­συ τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ πλη­θυ­σμοῦ κα­τοι­κεῖ στό Λε­κα­νο­πέ­διο Ἀτ­τι­κῆς. Εἶ­ναι πρό­δη­λο ὅ­τι αὐ­τή ἡ κα­τά­στα­ση τῆς πλη­θυ­σμια­κῆς ὑπερ­συγ­κέν­τρω­σης στό Ἀτ­τι­κό Λε­κα­νο­πέ­διο δέν εἶ­ναι βι­ώ­σι­μη καί σα­φῶς ἐ­πι­δει­νώ­νει τό δη­μο­γρα­φι­κό πρό­βλη­μα, καί ὄ­χι μό­νο, ἀ­φοῦ ἡ δυ­σχε­ρής ἀ­στι­κή ζω­ή εἶ­ναι πη­γή δι­α­φό­ρων προ­βλη­μά­των, με­τα­ξύ ἄλ­λων καί ψυ­χο­λο­γι­κῶν».

Η προσφώνηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου κατά τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
(Ἀθήνα, 7 Ὀκτωβρίου 2025)

«Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ἡ φι­λαν­θρω­πί­α τοῦ Θε­οῦ μᾶς ἀ­ξι­ώ­νει γιά μί­α ἀκό­μη φο­ρά νά συ­νερ­χό­με­θα σέ Τα­κτι­κή Σύ­νο­δο τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας.

Ἡ σύγ­κλη­ση τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας λαμ­βά­νει χώ­ρα με­τά τήν ἐ­πι­τυ­χη­μέ­νη ὁ­λο­κλή­ρω­ση τοῦ δευ­τέ­ρου Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­στη­μο­νι­κοῦ Συ­νε­δρί­ου, τό ὁ­ποῖ­ο δι­ορ­γά­νω­σε ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, αὐ­τήν τήν φο­ρά στήν Θεσ­σα­λο­νί­κη, μέ ἀ­φορ­μή τήν συμ­πλή­ρω­ση 100 ἐ­τῶν ἀ­πό τήν ἵ­δρυ­ση τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ Θε­ο­λο­γί­α.

Τό Συ­νέ­δριο εἶ­χε τί­τλο: «Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη θε­ο­λο­γί­α καί ἡ “ὀν­το­λο­γί­α” τῆς τε­χνο­λο­γί­ας: ἀν­θρω­πο­λο­γι­κές, πο­λι­τι­κές, οἰ­κο­νο­μι­κές, κοι­νω­νι­κές καί πο­λι­τι­σμι­κές συ­νέ­πει­ες».

Κα­τά τήν διά­ρκεια τοῦ Συ­νε­δρί­ου, τό ὁ­ποῖ­ο τί­μη­σαν διά τῆς πα­ρου­σί­ας τους ὁ Πρό­ε­δρος τῆς Δη­μο­κρα­τί­ας κ. Τα­σού­λας, ἡ Αὐ­τοῦ Θει­ο­τά­τη Πα­να­γι­ό­της, ὁ Οἰ­κου­με­νι­κός Πα­τριά­ρχης κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος, οἱ Προ­κα­θή­με­νοι τῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν τῆς Βουλ­γα­ρί­ας, τῆς Κύ­πρου καί τῆς Ἀλ­βα­νί­ας, καί Ἐκ­πρό­σω­ποι Αὐ­το­κε­φά­λων Ἐκ­κλη­σι­ῶν, τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, Πο­λι­τι­κῶν, Δι­κα­στι­κῶν καί Στρα­τι­ω­τι­κῶν Ἀρ­χῶν, ἀ­να­πτύ­χθη­καν ἐ­πι­στη­μο­νι­κές εἰ­ση­γή­σεις ἰ­δι­αι­τέ­ρως ὠ­φέ­λι­μες γιά ὅ­λους μας.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ταυ­το­χρό­νως δέ, ἡ σύγ­κλη­ση τοῦ ἀ­νω­τά­του δι­οι­κη­τι­κοῦ ὀρ­γά­νου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται ἐ­νῶ ἡ γε­νι­κό­τε­ρη γε­ω­πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση στήν εὐ­ρύ­τε­ρη πε­ρι­ο­χή μας – ἀ­πό τήν Γά­ζα ἕ­ως τήν Συ­ρί­α καί τήν Οὐ­κρα­νί­α – πα­ρα­μέ­νει ἐ­ξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μη καί ἐ­πώ­δυ­νη.

Με­τά συ­νο­χῆς καρ­δί­ας πα­ρα­κο­λου­θοῦ­με τήν συ­νε­χι­ζό­με­νη μεί­ζο­να ἀν­θρω­πι­στι­κή κρί­ση στήν Γά­ζα. Κα­λοῦ­με τά ἄ­με­σα ἐμ­πλε­κό­με­να μέ­ρη, ἀλ­λά καί τά λοι­πά ἰ­σχυ­ρά μέ­ρη, νά ἐ­πι­δεί­ξουν σω­φρο­σύ­νη, εἰ­λι­κρι­νῆ δι­ά­θε­ση καί κα­λή πί­στη σέ δι­α­πραγ­μα­τεύ­σεις, ὥ­στε νά ἐ­πι­τευ­χθεῖ ἡ εἰ­ρη­νι­κή συ­νύ­παρ­ξη στήν κρί­σι­μη αὐ­τή πε­ρι­ο­χή τοῦ πλα­νή­τη, ὅ­που κα­λοῦν­ται νά ὑ­πάρ­ξουν ἀπό κοι­νοῦ ὁ Ἰ­ου­δα­ϊ­σμός, ὁ Ἰσ­λα­μι­σμός καί ὁ Χρι­στι­α­νι­σμός.

Ζη­τοῦ­με νά γί­νουν σε­βα­στές οἱ θε­με­λι­ώ­δεις ἀρ­χές καί πρό­νοι­ες τοῦ δι­ε­θνοῦς ἀν­θρω­πι­στι­κοῦ δι­καί­ου πε­ρί προ­στα­σί­ας τῶν ἀ­μά­χων κα­τά τήν δι­ε­ξα­γω­γή στρα­τι­ω­τι­κῶν ἐ­πι­χει­ρή­σε­ων καί νά ἀ­πο­φευ­χθοῦν παν­τα­χό­θεν ἐ­νέρ­γει­ες πού πλήτ­τουν ἀ­μά­χους. Οὐ­δέ­πο­τε στήν ἀν­θρώ­πι­νη ἱ­στο­ρί­α ὁ κύ­κλος τοῦ αἵ­μα­τος ἐ­πέ­λυ­σε δι­ε­θνῆ προ­βλή­μα­τα, ἀν­τι­θέ­τως τά ὄ­ξυ­νε καί τά κα­τέ­στη­σε δυ­σε­πί­λυ­τα ἤ καί ὅ­λως ἀ­νε­πί­λυ­τα.

Ἐ­πι­πλέ­ον, ἐκ­φρά­ζου­με πρός τόν Ἀ­δελ­φό Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Πα­τριά­ρχη Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων κ. Θε­ό­φι­λο τήν ἀλ­λη­λεγ­γύ­η μας. Τό κα­θε­στώς τῶν Πα­να­γί­ων Προ­σκυ­νη­μά­των τῆς Χρι­στι­α­νι­κῆς Πί­στε­ως καί ἡ δι­α­τή­ρη­σή του ἀ­πο­τε­λεῖ πρω­ταρ­χι­κή ἀ­νη­συ­χί­α καί μέ­ρι­μνα τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, τοῦ εὐ­σε­βοῦς Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ, τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Πο­λι­τεί­ας, τῶν κα­τά τό­πους Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν καί Κρα­τῶν, ἀλ­λά καί σύ­νο­λης τῆς Χρι­στι­α­νο­σύ­νης.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στήν πο­λύ­πα­θη Συ­ρί­α, ὁ ἀρ­χαῖ­ος ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξος πλη­θυ­σμός καί τό ἴ­διο τό πα­λαί­φα­το καί πρε­σβυ­γε­νές ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξο Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο Ἀν­τι­ο­χεί­ας, ὁ γε­νι­κός χρι­στι­α­νι­κός πλη­θυ­σμός καί οἱ δι­ά­φο­ρες μει­ο­νό­τη­τες ἀν­τι­με­τω­πί­ζουν τόν κίν­δυ­νο τῆς συ­νο­λι­κῆς ἐ­ξα­φά­νι­σης ἐξ αἰ­τί­ας τοῦ θρη­σκευ­τι­κοῦ φα­να­τι­σμοῦ καί τῆς μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας.

Ἀ­παι­τοῦ­με νά γί­νουν σε­βα­στά τά ἀν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα καί οἱ θρη­σκευ­τι­κές ἐ­λευ­θε­ρί­ες τῶν «μει­ο­νο­τι­κῶν» ἐ­θνο­θρη­σκευ­τι­κῶν κοι­νο­τή­των καί νά ἐμ­πε­δω­θεῖ ἐ­πι­τέ­λους ἡ εἰ­ρή­νη καί ἡ δη­μο­κρα­τί­α στήν Συ­ρί­α.

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος ὡς Ἀ­δελ­φή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἀν­τι­ο­χεί­ας, ὅ­που τό πρῶ­τον «τό τί­μιον τῶν Χρι­στια­νῶν ἐ­χρη­μά­τι­σεν ὄ­νο­μα», εἶ­ναι σέ ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μέ τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀ­δελ­φό Πα­τριά­ρχη Ἰ­ω­άν­νη Ι΄ γιά κά­θε δυ­να­τή συμ­πα­ρά­στα­ση πρός τό μαρ­τυ­ρι­κό αὐ­τό Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο καί τούς ἐ­κεῖ Ἑλ­λη­νορ­θο­δό­ξους Ἀ­δελ­φούς μας, οἱ ὁ­ποῖ­οι δί­δουν μαρ­τυ­ρί­α Πί­στε­ως, ἀν­το­χῆς καί ἐλ­πί­δος ἐν μέ­σῳ πρω­το­φα­νῶν γιά τόν 21ο αἰ­ῶ­να συν­θη­κῶν καί κα­τα­στά­σε­ων.

Στήν Οὐ­κρα­νί­α, δύ­ο Ὀρ­θό­δο­ξα Ἐ­θνο­κρά­τη, τῆς Οὐ­κρα­νί­ας καί τῆς Ρω­σί­ας, συ­νε­χί­ζουν νά πο­λε­μοῦν με­τα­ξύ τους γιά 5η χρο­νιά μέ ὅ,τι αὐ­τό ἀ­να­πό­φευ­κτα συ­νε­πά­γε­ται γιά τά ἴ­δια καί τό μέλ­λον τους, πνευ­μα­τι­κό, ψυ­χι­κό, δη­μο­γρα­φι­κό καί λοι­πό, σέ μί­α κρί­σι­μη πε­ρι­ο­χή τῆς Εὐ­ρα­σί­ας.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δυ­στυ­χῶς, φο­βοῦ­μαι πώς μέ­σῳ τοῦ πο­λέ­μου αὐ­τοῦ ἐ­κτί­θε­ται ἐ­νώ­πιον τῶν «ἐ­θνῶν» δι­α­φο­ρο­τρό­πως καί δι­α­φο­ρο­μόρ­φως ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α. Ἰ­σχύ­ει δέ τό ἁ­γι­ο­γρα­φι­κό «Ἐ­γε­νή­θη­μεν ὄ­νει­δο­ς τοῖ­ς γεί­το­σιν ἡ­μῶν, μυ­κτη­ρι­σμό­ς καί χλευ­α­σμό­ς τοῖ­ς κύ­κλῳ ἡ­μῶν».

Πῶς θά στα­θεῖ ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α εἴ­τε στήν το­πι­κή εἴ­τε στήν κα­θο­λι­κή δι­ά­στα­ση καί μαρ­τυ­ρί­α της με­τά ἀ­πό αὐ­τόν τόν ἀ­δελ­φο­κτό­νο πό­λε­μο; Ἀρ­κεῖ δέ ὡς ἄλ­λο­θι ἡ ἐμ­πλο­κή ἤ καί ἡ ὑ­πο­δαύ­λι­ση τῆς σύγ­κρου­σης ἀ­πό πλευ­ρᾶς ξέ­νων δυ­νά­με­ων γιά νά αἰ­τι­ο­λο­γή­σει, πολ­λῷ δέ μᾶλ­λον καί νά δι­και­ο­λο­γή­σει τόν πό­λε­μο; Ὑ­πῆρ­ξε ἡ στά­ση τῶν ἐ­κεῖ καί τῶν ἁ­παν­τα­χοῦ Ἁ­γί­ων Ἀ­δελ­φῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν ἡ ἐν­δε­δειγ­μέ­νη, «προ­φη­τι­κή», οὕ­τως εἰ­πεῖν;

Ἰ­δι­αί­τε­ρη ἀ­νη­συ­χί­α μᾶς προ­κα­λεῖ ἡ ἀ­νά τόν κό­σμο αὔ­ξη­ση τῶν δι­ώ­ξε­ων κα­τά τῶν Χρι­στια­νῶν, καί ἰ­δι­αι­τέ­ρως στήν Νι­γη­ρί­α, ὅ­που συν­τε­λοῦν­ται συ­νε­χεῖς σφα­γές, ἀ­πό ἀ­κραῖ­ες ἰσ­λα­μι­στι­κές ὀρ­γα­νώ­σεις, ἐ­νῶ καί ἡ ἀναγ­κα­στι­κή «φυ­γή» τοῦ ἀ­δελ­φοῦ ἀρ­με­νι­κοῦ λα­οῦ ἀ­πό τό Ἀρ­τσάχ/Ναγ­κόρ­νο Κα­ραμ­πάχ φαί­νε­ται νά ἀ­κο­λου­θεῖ­ται ἀ­πό συ­στη­μα­τι­κή πο­λι­τι­σμο­κτο­νί­α, ἡ ὁ­ποί­α ὑπεν­θυ­μί­ζει τήν κα­τά­στα­ση κα­τα­στρο­φῆς στά Κα­τε­χό­με­να Κυ­πρια­κά Ἐ­δά­φη με­τά τό 1974.

Ἐλ­πί­ζου­με ἐ­πί­σης τό ζή­τη­μα με­τα­ξύ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Σι­νᾶ καί τοῦ Αἰ­γυ­πτια­κοῦ Κρά­τους νά ἐ­πι­λυ­θεῖ ὁ­ρι­στι­κά καί δί­και­α, οὕ­τως ὥ­στε να γί­νουν σε­βα­στά τά θρη­σκευ­τι­κά καί λοι­πά δι­και­ώ­μα­τα τῆς Μο­νῆς καί τῆς Ἀ­δελ­φό­τη­τος.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ἡ Ἱ­ε­ρά Μο­νή ἀ­πο­τε­λεῖ μο­να­δι­κό Τό­πο γιά τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α, τόν Ἑλ­λη­νι­σμό, τήν Χρι­στι­α­νο­σύ­νη, ἀλ­λά καί τήν ἴ­δια τήν Αἴ­γυ­πτο, γέ­φυ­ρα ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας με­τα­ξύ τῶν θρη­σκει­ῶν, ἐ­νῶ ὁ σε­βα­σμός τῶν δι­και­ω­μά­των της συ­νι­στᾶ ἁ­πτή ἀ­πό­δει­ξη ὕ­παρ­ξης κρά­τους δι­καί­ου καί πο­λι­τι­σμοῦ.

Χαι­ρε­τί­ζου­με ἰ­δι­αι­τέ­ρως τήν ἐκλο­γή τοῦ Θε­ο­φι­λε­στά­του ἐ­ψη­φι­σμέ­νου νέ­ου Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Σι­ναί­ου Συ­με­ών, εὐ­χό­με­νοι εὐ­λο­γη­μέ­νη Δι­α­κο­νί­α πρός δό­ξαν τῆς Ἁ­γί­ας Αἰ­κα­τε­ρί­νης, τῆς Ἐ­φό­ρου καί Προ­στά­τι­δος τῆς Σι­να­ϊ­τι­κῆς Μάν­δρας.

Ἑ­στι­ά­ζον­τας δέ τήν προ­σο­χή μας στήν σύγ­χρο­νη ἐγ­χώ­ρια κα­τά­στα­ση, ὀ­φεί­λου­με νά ἐ­πι­ση­μά­νου­με ὅ­τι ἡ Πα­τρί­δα μας συ­νε­χί­ζει νά ἀν­τι­με­τω­πί­ζει ὑ­παρ­ξια­κές τῷ ὄν­τι προ­κλή­σεις καί μά­λι­στα σέ πε­ρί­ο­δο μα­κρο­χρό­νιας εἰ­ρή­νης καί ἐ­θνι­κῆς κυ­ρι­αρ­χί­ας: δη­μο­γρα­φι­κές, πνευ­μα­τι­κές, πο­λι­τι­σμι­κές. Ἡ δη­μο­γρα­φι­κή κρί­ση κα­θί­στα­ται ἐ­πι­κίν­δυ­νη ἀ­κό­μη καί γι’ αὐ­τή τήν φυ­σι­κή ἐ­πι­βί­ω­ση τοῦ ἀρ­χαί­ου καί ἐν­δό­ξου Ἔ­θνους μας στήν ἱ­στο­ρι­κή γῆ του.

Χω­ρίς ὑ­περ­βο­λή, ὁ γε­νι­κός πλη­θυ­σμός ἔ­χει κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά κα­ταρ­ρεύ­σει, ἐ­νῶ τό ἥ­μι­συ τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ πλη­θυ­σμοῦ κα­τοι­κεῖ στό Λε­κα­νο­πέ­διο Ἀτ­τι­κῆς.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εἶ­ναι πρό­δη­λο ὅ­τι αὐ­τή ἡ κα­τά­στα­ση τῆς πλη­θυ­σμια­κῆς ὑπερ­συγ­κέν­τρω­σης στό Ἀτ­τι­κό Λε­κα­νο­πέ­διο δέν εἶ­ναι βι­ώ­σι­μη καί σα­φῶς ἐ­πι­δει­νώ­νει τό δη­μο­γρα­φι­κό πρό­βλη­μα, καί ὄ­χι μό­νο, ἀ­φοῦ ἡ δυ­σχε­ρής ἀ­στι­κή ζω­ή εἶ­ναι πη­γή δι­α­φό­ρων προ­βλη­μά­των, με­τα­ξύ ἄλ­λων καί ψυ­χο­λο­γι­κῶν.

Σχο­λεῖ­α κλεί­νουν κα­τά ἑ­κα­τον­τά­δες στήν ἐ­παρ­χί­α, ἀ­κό­μη καί στήν Ἀτ­τι­κή. Φο­βοῦ­μαι πώς τό­σο ἡ δι­ά­γνω­ση τῆς αἰ­τι­ο­λο­γί­ας τοῦ προ­βλή­μα­τος, ὅ­σο καί οἱ ἐ­πί τῇ βά­σει αὐ­τῆς τῆς ἀ­νά­γνω­σης προ­τει­νό­με­νες λύ­σεις δέν θά ἀ­πο­φέ­ρουν οὐ­σι­α­στι­κά καί ση­μαν­τι­κά ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τα.

Ἡ βα­θύ­τε­ρη οὐ­σί­α πολ­λῶν προ­βλη­μά­των τῆς σύγ­χρο­νης κοι­νω­νί­ας εἶ­ναι ἄλ­λη ἀ­πό τά ἐ­πι­φαι­νό­με­να, εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή, εἶ­ναι κρί­ση ἐ­νερ­γοῦ πί­στε­ως καί ἀ­ξι­ῶν, ἄ­με­σα συν­δε­δε­μέ­νη μέ τήν ἐκ­κο­σμί­κευ­ση καί τίς ἀξί­ες της.

Ἐ­κεῖ ἐν­το­πί­ζε­ται καί ὁ πυ­ρή­νας τοῦ δη­μο­γρα­φι­κοῦ, τῆς ἀ­πο­δό­μη­σης τῆς οἰ­κο­γέ­νειας ὡς θε­με­λι­ώ­δους καί πρω­ταρ­χι­κῆς ἀ­το­μι­κῆς καί κοι­νω­νι­κῆς ἀ­ξί­ας, τῆς ἐν­δο­οι­κο­γε­νεια­κῆς βί­ας, τῆς βί­ας τῶν ἀ­νη­λί­κων, πολ­λῶν κα­τα­χρή­σε­ων, ἐ­ξαρ­τή­σε­ων, ψυ­χο­λο­γι­κῶν προ­βλη­μά­των, ἀ­κό­μη καί τῆς ἀ­πλη­στί­ας, τῆς ἐ­πι­δί­ω­ξης τοῦ ὑ­λι­κοῦ κέρ­δους. Χω­ρίς τήν σω­στή δι­ά­γνω­ση τῆς αἰ­τι­ο­λο­γί­ας τῶν κοι­νω­νι­κῶν προ­βλη­μά­των εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τη ἡ οὐ­σι­α­στι­κή καί ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κή θε­ρα­πεί­α τους.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ἐν­τός τοῦ πλαι­σί­ου τοῦ δη­μο­γρα­φι­κοῦ προ­βλή­μα­τος, τό με­τα­να­στευ­τι­κό ἀ­πο­κτᾶ με­γί­στη ση­μα­σί­α, δι­ό­τι ἀ­φ’ ἑ­νός ἡ συρ­ρί­κνω­ση τοῦ αὐ­τό­χθο­νος ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξου πλη­θυ­σμοῦ καί ἀ­φ’ ἑ­τέ­ρου ἡ συ­νε­χής ἐγ­κα­τά­στα­ση ξέ­νων πλη­θυ­σμῶν, δύ­να­ται, προ­ϊ­όν­τος τοῦ χρό­νου, νά δη­μι­ουρ­γή­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα προ­βλή­μα­τα ἀ­π’ ὅ­σα ἐν­δε­χο­μέ­νως θε­ω­ρεῖ­ται ὅ­τι θά ἐ­πι­λύ­σει (κυ­ρί­ως οἰ­κο­νο­μι­κά καί ἀ­σφα­λι­στι­κά).

Ἡ κοι­νω­νι­κή συ­νο­χή δέν φέ­ρει ἀ­πο­κλει­στι­κά ὁ­ρι­ζόν­τι­ες -οἰ­κο­νο­μι­κές- δι­α­στά­σεις, ἀλ­λά εἶ­ναι προ­ϊ­όν πολ­λῶν πα­ρα­γόν­των καί ὄ­χι μο­νά­χα ὁ­ρι­ζον­τί­ων, ὑ­λι­κῶν.

Αὐ­τό τε­λευ­ταῖ­α κα­θί­στα­ται προ­φα­νές σέ πολ­λές δυ­τι­κές κοι­νω­νί­ες, ὅ­που ἐμ­φα­νί­ζον­ται φαι­νό­με­να δι­άρ­ρη­ξης καί ἀ­πο­δό­μη­σης τῆς κοι­νω­νι­κῆς συ­νο­χῆς ἐξ αἰ­τί­ας τῆς δη­μι­ουρ­γη­θεί­σης ἑ­τε­ρο­γε­νοῦς κα­τα­στά­σε­ως.

Χρει­ά­ζε­ται, λοι­πόν, σύ­νε­ση, σο­φί­α, εὐ­θυ­κρι­σί­α, ἰ­σορ­ρο­πί­α καί ἑ­νό­τη­τα, ὄ­χι ἀ­κρό­τη­τες καί πό­λω­ση.

Στήν Πα­τρί­δα μας καί στόν κό­σμο βι­ώ­νου­με μί­α πε­ρί­ερ­γη κα­τά­στα­ση ἐκ­κρε­μοῦς. Αὐ­τό τό ἐκ­κρε­μές τοῦ κα­κοῦ κι­νεῖ­ται ἄλ­λο­τε πρός τήν πα­θη­τι­κό­τη­τα, ἄλ­λο­τε πρός ἕ­ναν ζῆ­λο «οὐ κα­τ’ ἐ­πί­γνω­σιν» καί ἐκ­δη­λώ­νε­ται εἴ­τε μέ ἀ­δι­α­φο­ρί­α καί ἀ­κη­δεί­α πε­ρί τά πνευ­μα­τι­κά εἴ­τε μέ κα­τα­θλι­πτι­κή πα­ραί­τη­ση εἴ­τε μέ μα­νια­κές ἀ­να­ζη­τή­σεις νο­ή­μα­τος καί προ­σκόλ­λη­σης στά φθαρ­τά.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τό ἴ­διο ἀ­κρι­βῶς συμ­βαί­νει δυ­στυ­χῶς καί σέ δι­ε­θνές ἐ­πί­πε­δο, ὄχι μό­νο σέ ἀ­το­μι­κό, ἀλ­λά καί σέ συλ­λο­γι­κό, ὅ­που λα­οί ὁ­λό­κλη­ροι κα­τα­κρε­ουρ­γοῦν­ται μέ κα­θο­δή­γη­ση, δυ­στυ­χῶς, ἡ­γε­τῶν πού ἔ­πρε­πε νά ἔ­χουν προ­τε­ραι­ό­τη­τα τήν εὐ­θύ­νη καί ὄ­χι τό μί­σος, μέ συ­νέ­πεια ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα νά μα­τώ­νει ἄ­νευ λό­γου καί σκο­ποῦ.

Πί­σω ἀ­π’ ὅ­λα αὐ­τά βρί­σκε­ται μί­α καί μό­νο βα­θύ­τε­ρη αἰ­τί­α ἡ λή­θη τοῦ Θε­οῦ, ἡ ἀ­που­σί­α γνώ­σε­ως Θε­οῦ, ἡ ὁ­ποί­α δέν εἶ­ναι ἰ­δε­ο­λο­γι­κή, ἀλ­λά ἐμ­πει­ρι­κή καί με­θε­ξια­κή, καί ἡ ὁ­ποί­α ἄν δέν ὑ­πῆρ­χε, θά ὁ­δη­γοῦ­σε του­λά­χι­στον σέ στοι­χει­ώ­δη δι­ά­κρι­ση ὥ­στε νά κα­τα­λά­βου­με ποι­ό εἶ­ναι τό πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα τοῦ ἀν­θρώ­που καί ποι­ά εἶ­ναι τά ψευ­δε­πί­γρα­φα καί φαν­τα­στι­κά.

Κα­λοῦ­με, λοι­πόν, ἐν ἐ­σχά­τῃ τα­πει­νώ­σει καί ὡς οἱ ἐ­λά­χι­στοι τῶν ἀ­δελ­φῶν, τούς ἀν­θρώ­πους ἐν­τός καί ἐ­κτός τῆς Πα­τρί­δος μας νά ἀ­να­ζη­τή­σουν τό ἔ­σχα­το νό­η­μα τῆς ζω­ῆς στήν γνώ­ση τοῦ μό­νου Ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ.

Αὐ­τή ἡ γνώ­ση θά τούς κα­θο­δη­γή­σει, θά τούς γα­λη­νέ­ψει καί θά τούς προ­βλη­μα­τί­σει γιά τό ἄν ἔ­χει νό­η­μα αὐ­τή ἡ γῆ, ἡ ὁ­ποί­α θά μπο­ροῦ­σε νά γί­νει προ­βί­ω­ση πα­ρα­δεί­σου, νά με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται ἐν τέ­λει σέ πρό­γευ­ση κο­λά­σε­ως.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ἔ­χον­τας στήν σκέ­ψη μας ὅ­σα προ­α­νε­φέρ­θη­σαν γί­νε­ται ἀν­τι­λη­πτή ἡ ζω­τι­κή γιά τήν Ἐκ­κλη­σί­α καί τήν Κοι­νω­νί­α μας ση­μα­σί­α τῆς ὕ­παρ­ξης ἱ­κα­νῶν στε­λε­χῶν καί δή Κλη­ρι­κῶν κα­τάλ­λη­λα προ­ε­τοι­μα­σμέ­νων, ἐ­φο­δι­α­σμέ­νων μέ τίς ἀ­πα­ραί­τη­τες γνώ­σεις καί δε­ξι­ό­τη­τες προ­κει­μέ­νου νά δύ­ναν­ται νά ἀν­τα­πο­κρι­θοῦν στίς ἀ­παι­τή­σεις τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς δι­α­κο­νί­ας σή­με­ρα.

Ἄν ἐ­πι­θυ­μοῦ­με τήν ἐ­παύ­ριον Ἐ­νο­ρί­ες ζων­τα­νές καί Ποι­μέ­νες δρα­στή­ριους, ὀ­φεί­λου­με σή­με­ρα νά ἐ­πεν­δύ­σου­με σέ αὐ­τούς καί σᾶς κα­λῶ σή­με­ρα νά στη­ρί­ξε­τε τρεῖς με­γά­λους ἄ­ξο­νες πού ἀ­φο­ροῦν τό μέλ­λον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

  • Πρῶ­τος ἄ­ξο­νας: ἡ στή­ρι­ξη τῆς ἱ­ε­ρα­τι­κῆς οἰ­κο­γέ­νειας.

Ὁ Ἱ­ε­ρέ­ας τοῦ χω­ριοῦ καί τῆς πό­λε­ως δέν πρέ­πει νά αἰ­σθά­νε­ται μό­νος. Ἡ πρε­σβυ­τέ­ρα, τά παι­διά, ὁ ἴ­διος ὁ Κλη­ρι­κός χρει­ά­ζον­ται τή στή­ρι­ξη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πνευ­μα­τι­κά καί πρα­κτι­κά. Μί­α οἰ­κο­γέ­νεια πού στέ­κε­ται ὄρ­θια γί­νε­ται ἐρ­γα­στή­ρι ἁ­γι­ό­τη­τας: ἀ­πό ἐ­κεῖ μπο­ροῦν νά προ­κύ­ψουν οἱ αὐ­ρια­νοί Ἱ­ε­ρεῖς, ἀλ­λά καί Μο­να­χοί καί Μο­να­χές, πού θά κρα­τή­σουν ζων­τα­νή τήν πα­ρά­δο­σή μας. Δέν μπο­ροῦ­με νά ἀ­φή­σου­με τήν ἱ­ε­ρα­τι­κή οἰ­κο­γέ­νεια νά πα­λεύ­ει μό­νη. Χρει­ά­ζον­ται πρω­το­βου­λί­ες στη­ρί­ξε­ως, θε­σμο­θε­τη­μέ­νες καί στα­θε­ρές, ὥ­στε κά­θε Κλη­ρι­κός νά γνω­ρί­ζει ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι δί­πλα του.

  • Δεύ­τε­ρος ἄ­ξο­νας: οἱ Σχο­λές Μα­θη­τεί­ας Ὑ­πο­ψη­φί­ων Κλη­ρι­κῶν (ΣΜΥΚ).

Ὁ νέ­ος Κλη­ρι­κός δέν ἀρ­κεῖ νά ἔ­χει ἁ­πλῶς μί­α θε­ω­ρη­τι­κή κα­τάρ­τι­ση. Ὀ­φεί­λει νά μά­θει νά στέ­κε­ται μέ εὐ­πρέ­πεια στό Ἱ­ε­ρό Θυ­σι­α­στή­ριο, νά κη­ρύτ­τει μέ θάρ­ρος, νά ὀρ­γα­νώ­νει σω­στά τήν Ἐ­νο­ρί­α του καί νά ἀγ­κα­λιά­ζει τήν κοι­νω­νί­α. Οἱ Σχο­λές Μα­θη­τεί­ας Ὑ­πο­ψη­φί­ων Κλη­ρι­κῶν εἶ­ναι σχο­λεῖ­α πρά­ξης καί δι­α­κο­νί­ας καί δί­δουν στόν ὑ­πο­ψή­φιο κλη­ρι­κό γνώ­σεις ὥ­στε νά ὀρ­γα­νώ­νει σω­στά τήν Ἐ­νο­ρί­α του, ἐ­νῶ κα­τά τή δεύ­τε­ρη χρο­νιά φοί­τη­σης οἱ ἱ­ε­ρο­σπου­δα­στές κά­νουν πρα­κτι­κή ἄ­σκη­ση στίς δο­μές τῶν Ἱ­ε­ρῶν Μη­τρο­πό­λε­ων. Μέ τή νέ­α ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ἑ­στί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῆς Ἀ­θη­νῶν καί τήν ἑ­στί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Βελ­λᾶς προ­σφέ­ρου­με δω­ρε­άν στέ­γη καί τρο­φή, ὥ­στε οἱ ἱ­ε­ρο­σπου­δα­στές νά σπου­δά­ζουν μέ ἀ­ξι­ο­πρέ­πεια. Τώ­ρα εἶ­ναι ἡ ὥ­ρα νά ἐν­θαρ­ρύ­νου­με τά νέ­α παι­διά σέ ὅ­λες τίς Ἱ­ε­ρές Μη­τρο­πό­λεις μέ κλή­ση καί ὅ­ρα­μα νά ἀ­κο­λου­θή­σουν τόν δρό­μο αὐ­τό. Οἱ νέ­οι Κλη­ρι­κοί θά ἀ­πο­τε­λοῦν εὐ­λο­γί­α καί δύ­να­μη γιά κά­θε Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη, με­τα­φέ­ρον­τας γνώ­σεις καί ζῆ­λο γιά τό ἔρ­γο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
  • Τρί­τος ἄ­ξο­νας: ἡ διά βί­ου ἐκ­παί­δευ­ση τῶν Κλη­ρι­κῶν.

Ὁ ση­με­ρι­νός Ποι­μέ­νας δέν μπο­ρεῖ νά πε­ρι­ο­ρι­στεῖ σέ ὅ­σα ἔ­μα­θε στήν ἀρ­χή τῆς δι­α­κο­νί­ας του. Χρει­ά­ζε­ται νά κα­τα­νο­εῖ τή γλῶσ­σα τῶν νέ­ων, νά στη­ρί­ζει τήν οἰ­κο­γέ­νεια πού δο­κι­μά­ζε­ται, νά πα­ρη­γο­ρεῖ τόν ἀ­σθε­νῆ, νά μι­λᾶ γιά βι­ο­η­θι­κή καί νά ἀ­ξι­ο­ποι­εῖ τήν τε­χνο­λο­γί­α. Τό Ἵ­δρυ­μα Ποι­μαν­τι­κῆς Ἐ­πι­μορ­φώ­σε­ως τῆς Ι.Α.Α., ἀ­να­γνω­ρι­σμέ­νο ἀ­πό τό Κρά­τος, προ­σφέ­ρει δω­ρε­άν σε­μι­νά­ρια, μο­ρι­ο­δο­τού­με­να καί πι­στο­ποι­η­μέ­να, ἀ­πα­ραί­τη­τα γιά τήν ἐ­πι­μόρ­φω­ση καί ἀ­ξι­ο­λό­γη­ση τῶν Ἱ­ε­ρέ­ων. Δη­μι­ουρ­γεῖ συ­νερ­γα­σί­ες μέ τήν ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κή κοι­νό­τη­τα καί προ­σαρ­μό­ζει τά προ­γράμ­μα­τά του στίς ἀ­νάγ­κες κά­θε Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως. Ἔ­τσι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μέ τό δι­κό της Κέν­τρο Διά Βί­ου Μά­θη­σης καί Ἐ­ρευ­νη­τι­κό Κέν­τρο, ἐ­ξο­πλί­ζει τούς ποι­μέ­νες μέ τά ἀ­πα­ραί­τη­τα ἐ­φό­δια.

Τό μέλ­λον πρέ­πει νά τό οἰ­κο­δο­μή­σου­με. Ἄν θέ­λου­με αὔ­ριο Ἐκ­κλη­σί­α μέ ἰ­σχυ­ρή φω­νή μέ­σα στήν κοι­νω­νί­α, σή­με­ρα εἶ­ναι ἡ ὥ­ρα νά στη­ρί­ξου­με τίς ἱ­ε­ρα­τι­κές οἰ­κο­γέ­νει­ες, τίς Σ.Μ.Υ.Κ. καί νά προ­ω­θή­σου­με τήν διά βί­ου ἐκ­παί­δευ­ση.

Ἡ συ­νο­δοι­πο­ρί­α ὅ­λων μας πρός αὐ­τή τήν κα­τεύ­θυν­ση κα­θί­στα­ται ἀ­ναγ­καί­α, κα­θώς τό μέλ­λον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας συ­ναρ­τᾶ­ται μέ τίς ἀ­πο­φά­σεις πού λαμ­βά­νου­με σή­με­ρα.

Ὡς πρός τό πρό­γραμ­μα τῶν ἐρ­γα­σι­ῶν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας μας, κα­τά τήν ση­με­ρι­νή Συ­νε­δρί­α θά γί­νει πα­ρου­σί­α­ση τῶν Πε­πραγ­μέ­νων τῶν Συ­νο­δι­κῶν Ἐ­πι­τρο­πῶν γιά τό Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό Ἔ­τος 2024-2025, ὑ­πό τῶν Σε­βα­σμι­ω­τά­των Προ­έ­δρων αὐ­τῶν.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στήν συ­ζή­τη­ση πού θά ἀ­κο­λου­θή­σει θά ἔ­χου­με τήν δυ­να­τό­τη­τα νά πλη­ρο­φο­ρη­θοῦ­με πε­ρί τοῦ ἔρ­γου τῶν Συ­νο­δι­κῶν Ἐ­πι­τρο­πῶν καί νά ἀ­να­ζη­τή­σου­με τρό­πους αὐ­ξή­σε­ως τῆς πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τός τους. Στήν συ­νέ­χεια, θά ἐ­πα­κο­λου­θή­σει ἡ συμ­πλή­ρω­ση τοῦ Κα­τα­λό­γου τῶν πρός Ἀρ­χι­ε­ρα­τεί­αν Ἐ­κλο­γί­μων καί θά ὁ­λο­κλη­ρώ­σου­με μέ τήν συ­ζή­τη­ση καί τήν ψή­φι­ση Κα­νο­νι­σμῶν.

Τήν ἑ­πο­μέ­νη θά ἀ­κού­σου­με δύ­ο εἰ­ση­γή­σεις. Ἡ μί­α ἔ­χει θέ­μα: «Οἱ ρα­σο­φό­ροι μο­να­χοί στήν πα­ρά­δο­ση καί τή ζω­ή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας», τήν ὁ­ποί­α θά ἀ­να­πτύ­ξει ὁ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου καί Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ος, καί ἔ­πει­τα θά ἀ­κού­σου­με τήν εἰ­σή­γη­ση μέ θέ­μα: «Τε­χνη­τή εὐ­φυί­α - Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μπρο­στά στήν ἀ­να­δυ­ό­με­νη νέ­α ἀν­θρω­πο­λο­γί­α», ἀ­πό τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη Με­σο­γαί­ας καί Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς κ. Νι­κό­λα­ο.

Πρό­κει­ται πε­ρί δύ­ο θε­μά­των πού κα­τέ­χουν ση­μαί­νου­σα θέ­ση στήν ζω­ή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Ἀ­πό τήν μί­α ὁ Ὀρ­θό­δο­ξος μο­να­χι­σμός δη­μι­ουρ­γεῖ τίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις γιά τήν ἀ­πό­κτη­ση τῆς κα­θάρ­σε­ως τῆς καρ­διᾶς καί τῆς νο­ε­ρᾶς ἡ­συ­χί­ας, τοῦ φω­τι­σμοῦ τοῦ νο­ός, ὁ­πό­τε ὁ ἄν­θρω­πος κα­θί­στα­ται ἱ­κα­νός νά φθά­σει στήν γνώ­ση τοῦ Θε­οῦ καί στήν συ­νέ­χεια νά τήν δι­α­τυ­πώ­σει μέ­σα ἀ­πό τήν Θε­ο­λο­γί­α. Ἀ­πό τήν ἄλ­λη, ἡ τε­χνη­τή εὐ­φυί­α ἀ­πο­τε­λεῖ τήν νέ­α πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, μέ­σα στήν ὁ­ποί­α κα­λού­μα­στε νά δοῦ­με τήν θέ­ση καί τόν ρό­λο πού δι­α­δρα­μα­τί­ζει ὁ ἄν­θρω­πος, βα­σι­ζό­με­νοι στήν Θε­ο­λο­γι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἁ­γί­ας Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Καί οἱ δύ­ο Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι εἰ­ση­γη­τές κα­τέ­χουν τήν γνώ­ση καί τήν ἐμ­πει­ρί­α γιά νά μᾶς βο­η­θή­σουν νά προ­σεγ­γί­σου­με ἐ­ποι­κο­δο­μη­τι­κῶς τά συγ­κε­κρι­μέ­να θέ­μα­τα.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θά ἐ­πα­κο­λου­θή­σει συ­ζή­τη­ση. Ὁ κά­θε ἀ­δελ­φός θά κα­τα­θέ­σει τίς ἀ­πό­ψεις του, ὥ­στε μέ­σα ἀ­πό ἕ­ναν γό­νι­μο δι­ά­λο­γο νά μπο­ρέ­σου­με ὅ­λοι μα­ζί νά δι­α­μορ­φώ­σου­με τήν πλέ­ον ὠ­φέ­λι­μη στά­ση γιά τούς πι­στούς μας.

Τήν τε­λευ­ταί­α ἡ­μέ­ρα θά προ­βοῦ­με στίς ἐ­κλο­γές τῶν Σε­βα­σμι­ω­τά­των Μη­τρο­πο­λι­τῶν Δρυ­ϊ­νου­πό­λε­ως, Πω­γω­νια­νῆς καί Κο­νί­τσης, καί Κο­ρίν­θου, ἐ­νῶ στήν συ­νέ­χεια θά ἐ­κλέ­ξου­με καί βο­η­θούς Ἐ­πι­σκό­πους.

Σᾶς εὔ­χο­μαι κα­λή δύ­να­μη καί ἑ­νω­μέ­νοι ὑ­πό τήν σκέ­πη καί τήν πνο­ή τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος νά λά­βου­με ἀ­πο­φά­σεις γιά τό κα­λό τῆς Ἁ­γί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας.

Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ πο­λύ».

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο 
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Tο iefimerida.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ