Έχασαν τη μάχη στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου οι συμβασιούχοι διδάσκοντες των ΤΕΙ, καθώς το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά έκτακτες και απρόβλεπτες διδακτικές ανάγκες. Και αυτό, παρότι στο παρελθόν έχουν υπάρξει αντίθετες δικαστικές αποφάσεις από τα εργατικά τμήματα του Αρείου Πάγου.
Η απόφαση της Ολομέλειας είναι ομόφωνη και τονίζει ότι οι συμβάσεις με τις οποίες παρέχει το διδακτικό και ερευνητικό του έργο το επί συμβάσει προσωπικό των τέως Τ.Ε.Ι. (νυν Πανεπιστημίων) δεν είναι, ούτε υποκρύπτουν, σχέση εξαρτημένης εργασίας, διότι οι εν λόγω διδάσκοντες «δεν υποβάλλονται κατά την εκτέλεση του έργου τους αυτού, ενόψει της φύσης του, σε ιδιαίτερη δέσμευση και εξάρτηση από τον εργοδότη (Τ.Ε.Ι.), που να δικαιολογεί την ειδική προστασία τους από το εργατικό δίκαιο».
Οι Αρεοπαγίτες συνεχίζουν στο σκεπτικό τους ότι οι συμβασιούχοι καθηγητές των Τ.Ε.Ι. «δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ανωτέρω εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά έκτακτες και απρόβλεπτες ανάγκες τους (κάλυψη αναγκών λόγω αδειών των τακτικών καθηγητών, κενών θέσεων λόγω συνταξιοδοτήσεων μέχρι να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία κάλυψής τους με τακτικό προσωπικό κ.λπ.)».
Η υπόθεση παραπέμφθηκε από το Εργατικό τμήμα του Αρείου Πάγου στην Ολομέλεια το 2018 με το ερώτημα εάν οι διδάσκοντες εκπαιδευτικοί των Τ.Ε.Ι. παρέχουν εξαρτημένη εργασία, έτσι ώστε να μπορεί οι συμβάσεις τους να αναγνωριστούν ως μία ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Τρία χρόνια μετά, η Ολομέλεια αποφάνθηκε αρνητικά.