Οι γραμμές που ακολουθούν μπορούν να θεωρηθούν μια ανοικτή επιστολή-έκκληση προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη: κύριε Χρυσοχοΐδη, αφήστε ήσυχο τον Θέμη Αδαμαντίδη.
Για τρίτη φορά μέσα σε έναν μήνα ο συμπαθής τραγουδιστής συλλαμβάνεται. Πού αλλού, σε μια μπαρμπουτιέρα της Ομόνοιας. Εντάξει, όλα νόμιμα και όλα αποδεκτά. Άλλωστε, αυτή είναι η δουλειά της αστυνομίας, να παρεμβαίνει όπου συντελούνται παραβάσεις του νόμου και να συλλαμβάνει τους παραβάτες. Ομως, τρίτη φορά τον Θέμη; Κάπου υπάρχει και ένα όριο.
Ο Θέμης είναι -για όσους τον γνωρίζουν- ένα από τα πιο αυθεντικά παιδιά της νύχτας. Προικισμένος με μια πλούσια λαϊκή φωνή, δεν έφτασε ποτέ εκεί που θα μπορούσε. Μην ξεχνάμε ότι ο «Πατριάρχης» του λαϊκού τραγουδιού, ο Στέλιος Καζαντζίδης, τον Θέμη είχε ονοματίσει ως διάδοχό του. Αλλά ο Θέμης είχε αλλού το μυαλό του. Και τα χέρια του.
Όμηρος των παθών και των ενστίκτων, ουδέποτε έκανε την καλλιτεχνική καριέρα που όλοι περίμεναν. Με φανατικό αλλά περιορισμένο κοινό, πάντοτε έχει δουλειά, έστω στις «b-movies» πίστες της Αθήνας και της περιφέρειας.
Επειδή είναι ένας ωραίος τύπος, που ποτέ δεν ενόχλησε κανέναν, όλοι τού συγχωρούν τις ιδιομορφίες του. Για παράδειγμα, λέγεται, αλλά δεν αποδεικνύεται, ότι έκλεισε συμφωνίες με πολλά μαγαζιά, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και δεν εμφανίσθηκε να τραγουδήσει. Οι μύθοι της νύχτας κάνουν λόγο και για κάποιους «μαγαζάτορες» που ακόμη κλαίνε τα λεφτά τους, με προκαταβολές που έδωσαν στον Θέμη, αλλά έμειναν τελικά με τη… συμφωνία στο χέρι. Αλλά μέχρι εκεί. Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν του κρατούν κακία, αλλά είναι πρόθυμοι και να τον ξανακλείσουν να τραγουδήσει στα μαγαζιά τους. Με τις προκαταβολές, σίγουρα θα είναι πιο φειδωλοί…
Άλλωστε ο Θέμης ποτέ δεν αγάπησε το χρήμα. Αγάπησε σίγουρα τον τζόγο, κάτι που δεν το κρύβει άλλωστε. Και κάποια άλλα πράγματα του «κόσμου των απολαύσεων». Επιπλέον, σαν original λαϊκός τύπος, δεν πούλησε ποτέ στην κοινή γνώμη κάτι διαφορετικό απ' ό,τι είναι: «Oύτε υφυπουργός είμαι, ούτε δάσκαλος στο κατηχητικό», είπε με ειλικρίνεια μετά τη δεύτερη ή τρίτη σύλληψή του. Σε μια επίδειξη ταπεινότητας, διάλεξε το «υφυπουργός» από το πιο βαρύ «υπουργός».
Ας σκεφτούν λοιπόν έναν τρόπο οι διώκτες του «εγκλήματος» να τον αφήσουν στην ησυχία του. Ετσι κι αλλιώς η παράσταση «Εφοδος της αστυνομίας σε παράνομη λέσχη - Συνελήφθη ο Θέμης Αδαμαντίδης» κούρασε και δεν κόβει πλέον εισιτήρια.
Εκτός αν στο βάθος κρύβεται ένα διαβολικό σχέδιο της ΕΛ.ΑΣ. να χρησιμοποιεί τον Θέμη σαν ένα ιδιότυπο GPS για να βρίσκει παράνομες λέσχες. Δηλαδή παίρνουμε από πίσω τον Θέμη και μπουκάρουμε. Πού αλλού θα πάει; Αν όμως δεν είναι διαβολικό σχέδιο, αλλά μια συνήθεια που έγινε λατρεία, τότε ας την τελειώνουν. Κούρασε. Άλλωστε ο άνθρωπος πλέον δεν επιδέχεται «σωφρονισμού».
Ενα από τα πιο ωραία «άνθη του κακού» ο Θέμης, είναι πιθανό αν τον ρωτήσεις για τον Μπωντλέρ να τον αγνοεί. Άντε να νομίζει ότι πρόκειται για ένα καινούργιο «μαγαζί» που δεν έχει «τιμήσει» ακόμη με καμιά ζαριά. Πάντως, αυτό που έχει γράψει ο «καταραμένος» Γάλλος ποιητής ταιριάζει γάντι για την περίπτωσή του και τις περιπέτειές του με τον νόμο: «Tι σημασία έχει η αιώνια καταδίκη για κάποιον που έχει βρει σε μια στιγμή το άπειρο της απόλαυσης;». Ακόμη κι αν αυτή η στιγμή είναι μέσα σε μια μπαρμπουτιέρα.