Δεν είναι μόνο η ζημιά στην οικονομία, αλλά και η θεσμική υποβάθμιση σε κρίσιμους τομείς, όπως η Παιδεία, που προκάλεσε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέει στο iefimerida.gr η υποψήφια βουλευτής στον Βόρειο Τομέα της Β Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, υπεύθυνη Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων του κόμματος, Νίκη Κεραμέως.
Με αποφασιστικότητα, μιλά για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, την ουσιαστικότερη διασύνδεσή του με την πραγματική οικονομία και την κατάργηση του ασύλου, την έμφαση που πρέπει να δοθεί στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, τη μεγαλύτερη αυτονομία των σχολικών μονάδων και την επιστροφή του πρότυπου της αριστείας. Αλλά και για το άνοιγμα της ΝΔ στην κεντροαριστερά, την υποκρισία και την ιδεοληπτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, όσα την θυμώνουν.
Πριν αρχίσει ακόμα η συζήτηση, μιλάμε για τον Παναγιώτη Πικραμμένο. Θυμάται και ανατριχιάζει ξανά με την ομιλία του στη Βουλή. Η επιλογή του για την κορυφή του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ έχει, μας λέει, υψηλούς συμβολισμούς: «Για μένα ήταν μια απόφαση με υψηλό συμβολισμό για τρεις λόγους. Πρώτον, αποτελεί έναν ανώτατο δικαστικό με άμεμπτη πορεία και εξαιρετικά υψηλό κύρος. Και μάλιστα, ένας δικαστικός που έχει υπερασπιστεί τα θεσμικά αντίβαρα που είναι αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος. Δεύτερον, υπήρξε υπηρεσιακός πρωθυπουργός σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και χειρίστηκε τη μεταβατική εκείνη περίοδο άψογα. Τρίτον, διακρίνεται για το ήθος, την αξιοπρέπεια και την αστική ευγένεια».
Δεν θα προτιμούσατε μια γυναίκα για την κορυφή του Επικρατείας;
Εγώ κρίνω τον κάθε ένα και την κάθε μία για αυτό που είναι. Υπάρχουν πολλές άξιες γυναίκες, πράγματι, η επιλογή Πικραμμένου ως επικεφαλής συγκεντρώνει όμως σπάνια χαρακτηριστικά.
Όταν ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε το όνομά σας στην Τρίτη θέση του Επικρατείας της ΝΔ, αποτελέσατε ένα όνομα έκπληξη και πολλοί έμειναν σε ένα χρήσιμο επίσης συμβολισμό: γυναίκα, με εξαιρετικές σπουδές και καριέρα που μπήκε στην πολίτική.
Ναι, ήταν έκπληξη και για μένα. Η ιστορία δεν είναι, πράγματι, ευρέως γνωστή. Λίγα χρόνια μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα από την Αμερική, όπου εργαζόμουν, ιδρύσαμε μαζί με άλλες τέσσερις νέες γυναίκες επαγγελματίες ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο που λέγεται Δεσμός. Ο Δεσμός παντρεύει πλεόνασμα με ανάγκη. Καταγράφει, για παράδειγμα, ανάγκες σε στέγες ανηλίκων, ορφανοτροφεία, στέγες κακοποιημένων γυναικών, κοινωφελείς φορείς εν γένει και μετά τις παντρεύει με αγαθά που εμπορεύονται εταιρείες και για κάποιο λόγο, π.χ. ελάττωμα στη συσκευασία ή στην επισήμανση, δεν μπορούν να πωληθούν στην αγορά. Διαπιστώσαμε τότε ότι ένα από τα μεγαλύτερα αντικίνητρα στις επιχειρήσεις να κάνουν δωρεά τέτοιων προϊόντων ήταν ότι επιβαλλόταν ΦΠΑ επί της αξίας των δωρηθέντων προϊόντων. Πολλοί κοινωφελείς οργανισμοί έψαχναν να βρουν λύση στο πρόβλημα αυτό μεσούσης της κρίσης. Έτυχε να γνωρίσω τον τότε πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, σε μια εκδήλωση τον Νοέμβριο του 2013 και του το έθεσα επίμονα.
Και τον πλησιάσατε επιτόπου;
Ναι, ήταν ευκαιρία. Του εξήγησα το πρόβλημα και μου είπε «αν βρεις νομικό τρόπο να το λύσουμε, θα το λύσουμε!». Πράγματι, τις επόμενες δέκα μέρες σχεδόν δεν κοιμήθηκα για να βρω λύση. Την βρήκα και την παρουσίασα μετά στον Πρωθυπουργό και στο Υπουργείο Οικονομικών. Μέσα στους επόμενους δύο μήνες ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε, και αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο προοδευτικά καθεστώτα στην Ευρώπη για την δωρεά προϊόντων προς κοινωφελείς σκοπούς. Έτσι γνώρισα τον Αντώνη Σαμαρά.
Και πώς προέκυψε η πρόταση για το Επικρατείας;
Από εκεί και πέρα, ζητούσε ενίοτε τη γνώμη μου για ζητήματα που αφορούσαν σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης κυρίως. Σχεδόν ενάμιση χρόνο αργότερα, με αφορμή τις επικείμενες τότε εκλογές, μου έκανε την πρόταση.
Και είπατε αμέσως ναι;
Το θεώρησα εξαιρετικά μεγάλη τιμή, ότι αξίζει να προσπαθήσω για κάτι μεγαλύτερο από εμένα. Ήταν τότε, το 2015, και η εποχή επέλασης του λαϊκισμού και του διχασμού που αντιπροσώπευε ο ΣΥΡΙΖΑ και ένιωσα ότι, εφόσον μου δίνεται αυτή η μοναδική ευκαιρία, έπρεπε να την αξιοποιήσω για να προσπαθήσω να συμβάλω στην προσπάθεια ανάσχεσής τους. Επίσης, η νέα γενιά και κυρίως οι γυναίκες υπο-εκπροσωπούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή. Κάπως έτσι, λοιπόν, αποδέχτηκα την πρόταση αμέσως, με μεγάλο αίσθημα ευθύνης.
Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία αυτών ετών;
Πλούσια εμπειρία. Δημιουργική, αλλά και απογοητευτική. Κυρίως τους πρώτους μήνες που έβλεπα τη χώρα να πηγαίνει στο χείλος του γκρεμού και να διακυβεύονται όλα όσα γενιές και γενιές Ελλήνων είχαν πετύχει στο παρελθόν. Αυτό που ζήσαμε το καλοκαίρι του 2015 ήταν πρωτόγνωρο. Ήταν καθοριστική τότε η στάση της ΝΔ. Εάν δεν είχαμε ψηφίσει τον Αύγουστο του 2015 για να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη, δεν μπορώ να φανταστώ τις καταστροφικές συνέπειες. Ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.
Επί Αντώνη Σαμαρά ήσασταν υπεύθυνη τομέα διοικητικής μεταρρύθμισης. Και με το που εκλέγεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης σας αναθέτει τον κρίσιμο ρόλο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου. Θα ήταν εύκολο να θεωρηθείτε «άνθρωπος του Σαμαρά», αντιθέτως ουσιαστικά αναλάβατε έναν πιο θεσμικό ρόλο στο κόμμα.
Δεν έχω βιώσει, ούτε και πιστεύω σε τέτοιου είδους διαχωρισμούς. Είμαι εξαιρετικά ευγνώμων που και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μου έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και μου έδωσαν μεγάλες ευκαιρίες σε όλη τη διάρκεια της τετραετούς αυτής κοινοβουλευτικής μου πορείας.
Ο τομέας παιδείας ήταν ένας τομέας που θέλατε; Που διεκδικήσατε, ίσως;
Ήταν απόφαση του Προέδρου. Πάντα είχα μια ευαισθησία στα θέματα της Παιδείας, έχω διδάξει σε τριτοβάθμια ιδρύματα, και θεωρώ καίριο να μπορέσει κανείς να συμβάλει σε αυτό τον τομέα. Θεωρώ, επίσης, ότι η Παιδεία δέχθηκε ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα επί ΣΥΡΙΖΑ.
Μεγαλύτερο πλήγμα από την οικονομία;
Προφανώς η ζημιά στην οικονομία είναι εξαιρετικά σημαντική, στα δημοσιονομικά, στις συντάξεις, στη φορολογία. Όμως τα πλήγματα που επέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία είναι πιο βαριά, γιατί μείωσαν το κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας και υπονόμευσαν το μέλλον των παιδιών μας. Η ζημιά είναι πιο εκτεταμένη.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ζημιάς;
Θα εξηγήσω τι εννοώ με ένα παράδειγμα: Μαθητικές παρελάσεις. Την σημαία την κρατάει, με απόφαση της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όποιος κληρώνεται. Όλα τα χρόνια την κρατούσε ο άριστος, ήταν επιβράβευση το να κρατήσεις τη σημαία. Όταν λες σε ένα παιδί που πάει στην έκτη Δημοτικού ότι στη ζωή δεν χρειάζεται να προσπαθείς για να γίνεσαι καλύτερος, αλλά χρειάζεσαι μόνο να έχεις τύχη, τι μήνυμα του περνάς; Η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ στοίχισε ακριβά στην Παιδεία. Γιατί διαμόρφωσε συμπεριφορές και συνειδήσεις.
Τι σημαίνει για εσάς αριστεία;
Για μένα αριστεία είναι να ξεπερνάς διαρκώς τον εαυτό σου. Να ξυπνάς και να λες πώς σήμερα θα γίνω καλύτερος από αυτό που ήμουν χθες. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση έχει περάσει ένα μήνυμα ισοπέδωσης προς τα κάτω. Με το ΣΥΡΙΖΑ ζήσαμε τη δαιμονοποίηση της αριστείας και την αποθέωση της ήσσονος προσπάθειας. Και αυτό, δυστυχώς, συστηματικά και σε πολλές εκφάνσεις.
Πού αποδίδετε τις επιλογές που περιγράφετε;
Είτε σε ιδεοληψία, είτε σε διαχειριστική ανεπάρκεια. Είτε και στα δύο μαζί, ανάλογα την περίπτωση.
Είναι μια μορφή λαϊκισμού;
Είναι. Τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στην Παιδεία όσο και αλλού, είναι η επιτομή της κατ’ επίφαση λαϊκότητας, της εργαλειοποίησης του λαϊκού. Με γερή δόση ιδεοληψίας.
Θα παρέμβει η Νέα Δημοκρατία εφόσον εκλεγεί κυβέρνηση στο ζήτημα της σχεδόν εν μια νυκτί αναβάθμισης αρκετών ΤΕΙ σε ΑΕΙ;
Ο τεχνολογικός τομέας της ανώτατης εκπαίδευσης πρέπει να ενισχυθεί. Το ίδιο και η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Και στη δευτεροβάθμια και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα συγκριτικά στοιχεία με άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι συντριπτικά και καταδεικνύουν τη μεγάλη υστέρηση της Ελλάδας.
Είναι αναβάθμιση ή με συνοπτικές διαδικασίες αλλαγή του τίτλου;
Όχι βέβαια. Τα παλιά ΤΕΙ έπρεπε να αναβαθμιστούν, όχι όμως με τον τρόπο που έγινε, χωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αξιολόγηση αυτών των ιδρυμάτων, χωρίς μελέτες σκοπιμότητας και βιωσιμότητας. Και, περαιτέρω, χωρίς μέριμνα για την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύτηκε, και στην περίπτωση αυτή, με όρους επικοινωνιακούς και μικροπολιτικής σκοπιμότητας.
Υπάρχει η σκέψη να αλλάξει πάλι αυτό, να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο;
Διερευνούμε όλες τις δυνατότητες, χωρίς ωστόσο να αιφνιδιάσουμε κανέναν. Σε κάθε περίπτωση, η πρόθεσή μας είναι να ενισχύσουμε, εντός των νέων συγχωνευμένων ιδρυμάτων, τον τεχνολογικό χαρακτήρα των τμημάτων που προέρχονταν από τα πρώην ΤΕΙ. Με στοχευμένες παρεμβάσεις στήριξης, όπως ενίσχυση των εργαστηρίων.
Στο περιβόητο θέμα του ασύλου η θέση σας είναι σαφής: κατάργηση, όχι τροποποίηση.
Πράγματι, γιατί άλλο είναι το άσυλο ιδεών, και άλλο το άσυλο εγκληματιών. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε στα πανεπιστήμιά μας να είναι ορμητήρια βίας και ανομίας. Χωρίς ασφάλεια, υπονομεύεται η εκπαιδευτική διαδικασία. Τα πανεπιστήμιά μας είναι πολύ υψηλού επιπέδου και το ανθρώπινο δυναμικό τους εξαιρετικό. Όμως και η πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει το κατάλληλο ακαδημαϊκό περιβάλλον για την αναβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Επομένως, το άσυλο δεν τροποποιείται, καταργείται.
Τι ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο για το άσυλο και πότε θα κατατεθεί;
Προβλέπει ότι θα ισχύει στα δημόσια πανεπιστήμια ό,τι ισχύει σε κάθε δημόσιο φορέα. Δηλαδή, θα μπορεί η αστυνομία να παρεμβαίνει αυτεπαγγέλτως για κάθε αξιόποινη πράξη που λαμβάνει χώρα στο πανεπιστήμιο. Και θα προστατεύεται η δημόσια περιουσία. Είναι άμεση προτεραιότητα.
Εκτιμάτε ότι θα ακολουθήσει ένα κύμα καταλήψεων ή άλλων αντιδράσεων;
Εκτιμώ ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση στην κοινωνία για την προγραμματική μας θέση στο ζήτημα αυτό. Το ζήτημα του ασύλου δεν είναι πράγματι καινούριο, όμως το πρόβλημα έχει εκθετικά ενταθεί και επιδεινωθεί τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φτάνει να ψηφιστεί ένας νόμος. Χρειάζεται και η πολιτική βούληση για να γίνει πράξη αυτός ο νόμος. Επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη θα υπάρχει μηδενική ανοχή στη βία και στην ανομία, και το μήνυμα αυτό θα δοθεί εξαρχής.
Καθηγητές προπηλακίζονται μέσα στα πανεπιστήμια. Αυτό πώς αποτρέπεται; Τι θα συμβεί, θα έχουμε δηλαδή αστυνομικούς διαρκώς μέσα στα πανεπιστήμια;
Όχι, και δεν είναι αυτός ο στόχος. Όμως η αστυνομία πρέπει να μπορεί να παρεμβαίνει, όπως συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενη δημοκρατία. Δεν θέλουμε αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια, θέλουμε όμως να αποκατασταθεί και να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας.
Μιλάτε για μεγάλες αλλαγές, όμως οι πολίτες δεν δίνουν πλέον μεγάλο περιθώριο χρόνου στους πολιτικούς. Η κόπωση και η αμφισβήτηση είναι μεγάλες.
Πράγματι, έτσι είναι. Γι αυτό και στόχος μας είναι να δράσουμε άμεσα και με συνέπεια. Σημασία έχει οι κινήσεις που θα γίνουν, βραχυπρόθεσμα, να δώσουν με σαφήνεια το στίγμα, εντός και εκτός, ότι υπάρχει αξιόπιστη κυβέρνηση με σχέδιο και προοπτική για να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική φιλικότερη προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, αλλά και να υλοποιήσει αναγκαίες θεσμικές τομές. Θεωρούμε ότι οι πρώτοι 6 μήνες θα είναι οι πιο κρίσιμοι, εάν μας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός με την ψήφο του.
Αλλάζει η κοινωνία;
Πιστεύω πως ναι. Αλλιώς δεν θα ασχολιόμουν με τα κοινά και δεν θα πίστευα στην πολιτική. Και, θεωρώ, ότι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών ήταν ελπιδοφόρα, γιατί για πρώτη φορά μετά από καιρό υπάρχει η προσδοκία ότι θα ηττηθεί ο λαϊκισμός. Οι κοινωνικές αντιλήψεις, επίσης, αλλάζουν. Για παράδειγμα, δέκα χρόνια πριν το 70% των πολιτών ήταν κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων και μόλις το 30% υπέρ. Τώρα ισχύει το αντίστροφο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα τελικά, για την ίδρυση μη κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Ο πρώτος σκόπελος είναι πολιτικός. Είναι ανάγκη να πείσουμε τον πολιτικό κόσμο για την ανάγκη δημιουργίας μη κρατικών πανεπιστημίων. Είμαστε εξ όσων γνωρίζω η μοναδική χώρα που δεν επιτρέπει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, ακόμα και στη Βενεζουέλα και στη Βόρειο Κορέα υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Ενδεικτικά θα σας πω ότι από τους Έλληνες ακαδημαϊκούς το 60% δουλεύει πλέον στο εξωτερικό, ενώ ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 11%. Επίσης, 37.000 φοιτητές μας σπουδάζουν στο εξωτερικό. Με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων θα μειωθεί, επίσης, η απώλεια οικονομικών πόρων προς το εξωτερικό – μισό δισεκατομμύριο φεύγει από τις ελληνικές οικογένειες κάθε χρόνο για να σπουδάζουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Θα ενισχυθεί το ΑΕΠ μας – δείτε τι γίνεται στην Κύπρο. Η ερώτηση που θέλω να κάνω στους βουλευτές που ψήφισαν τελικά εναντίον της πρότασής μας για μη κρατικά πανεπιστήμια κατά τη Συνταγματική αναθεώρηση είναι «δεν σας προβληματίζει που όλες οι άλλες χώρες δίνουν τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και εμείς όχι; Όλοι οι άλλοι έχουν άδικο και είμαστε οι μόνοι που έχουμε δίκιο;».
Τι δυνατότητες έχει η ΝΔ να επανεκκινήσει το ζήτημα;
Είναι περιορισμένες δεδομένου ότι η πρότασή μας για αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν έγινε δεκτή από την πλειοψηφία της Βουλής. Συνεπώς θα εστιάσουμε στην βασική μας επιδίωξη για το πώς θα κάνουμε περισσότερο εξωστρεφή τα δημόσια Πανεπιστήμια, με περισσότερα αγγλόφωνα προγράμματα που θα προσελκύουν ξένους φοιτητές. Ο στόχος μας είναι να καταστήσουμε την Ελλάδα περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης που θα προσελκύει φοιτητές από όλο τον κόσμο και μακάρι σε ένα λογικό βάθος χρόνου να δοθεί η δυνατότητα να ιδρυθούν έστω μη κρατικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Να διευκρινίσω τη διαφορά: τα μη κρατικά πανεπιστήμια βγάζουν κέρδος, αλλά αυτό δεν διανέμεται στους μετόχους, επανεπενδύεται προς όφελος της εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Όλα τα κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής, π.χ. Yale, Harvard, Princeton, είναι μη κρατικά. Εμείς την ύστατη ώρα κάναμε πρόταση να επιτραπεί τουλάχιστον η ίδρυση τέτοιων πανεπιστημίων, αλλά ούτε και αυτό έγινε αποδεκτό. Και ξέρετε, αυτό δείχνει μια πρωτοφανή υποκρισία. Ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας, θήτευσε σε μη κρατικά πανεπιστήμια. Με ποια άνεση έρχεται και λέει ωραία είναι για να χτίσω την καριέρα μου σε τέτοια πανεπιστήμια στο εξωτερικό, αλλά όχι στην Ελλάδα; Τον έχω ρωτήσει.
Και τι απάντησε;
Άλλο η Ελλάδα άλλο οι ΗΠΑ, ήταν η απάντησή του. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Για αυτό μιλώ για υποκρισία.
Bλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά να κάνει άνοιγμα σε προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς. Επιχειρεί κάτι τέτοιο τώρα και η ΝΔ; Ακούγονται τα ονόματα του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και της Αννας Διαμαντοπούλου, για παράδειγμα…
Η Νέα Δημοκρατία είναι πολυσυλλεκτικό κόμμα και απευθύνεται σε πολίτες σε όλο το φάσμα από την δεξιά ως την κεντροαριστερά. Σκοπός είναι να εκφράσουμε όλες τις δυνάμεις, εντός και εκτός Βουλής, που συμφωνούν σε κάποιες αυτονόητες αξίες για το κράτος δικαίου και την ελεύθερη οικονομία: ότι η ανάπτυξη στη χώρα θα έρθει πρωτίστως από την ιδιωτική οικονομία, ότι είναι επιτακτικής σημασίας να δημιουργήσουμε νέες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ότι θα πρέπει να βελτιώσουμε το επιχειρηματικό περιβάλλον και να μειώσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια για να προσελκύσουμε επενδύσεις και να απελευθερώσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, ότι προωθούμε την αξιοκρατία στο κράτος και την αριστεία στα σχολεία μας. Όσοι συμφωνούν με αυτές τις βασικές αρχές και αξίες δεν περισσεύουν σε αυτό το εγχείρημα.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν αυτό που ζήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ συμβεί και με τη ΝΔ: στελέχη παλιά του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, να είναι μέλη του κυβερνητικού σχήματος της ΝΔ.
Η σύνθεση του Κυβερνητικού σχήματος αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Πρωθυπουργού. Και ο στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να δημιουργήσει μια Εθνική Ελλάδος στην κυβέρνηση. Έχει ήδη εξαγγείλει ότι το σχήμα στο οποίο θα καταλήξει, εφόσον η ΝΔ νικήσει τις εκλογές, θα περιέχει και εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς. Κρίσιμο είναι και το ότι το 72% των προσώπων στα ψηφοδέλτια είναι άνθρωποι νέοι στην πολιτική, με εξαιρετική καριέρα, σημαντικές σπουδές, αρχές και αξίες. Για πρώτη φορά τόλμησαν να μπουν στην πολιτική και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τι είναι αυτό που σας φοβίζει περισσότερο στην παρούσα συγκυρία;
Αυτό που με φοβίζει, και παράλληλα με θυμώνει, είναι η αντίληψη ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει στη χώρα μας. Πιστεύω το αντίθετο. Αν δεν πίστευα ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα δεν θα είχα κανένα λόγο να μπω στην πολιτική. Και τώρα έχουμε μια πραγματική ευκαιρία να κάνουμε σημαντικές αλλαγές. Οι επικείμενες εκλογές είναι κρίσιμες.
Τι σας απογοητεύει;
Με απογοητεύει να βλέπω νέα παιδιά να φεύγουν στο εξωτερικό επειδή θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν είναι αξιοκρατική χώρα. Με απογοητεύει να βλέπω νέα παιδιά να σκέφτονται δυο και τρεις φορές αν θα κάνουν οικογένεια εξαιτίας των σημερινών συνθηκών. Δεν τα κρίνω, τα κατανοώ απόλυτα. Αναφέρομαι, εδώ, στο έντονο δημογραφικό πρόβλημα. Πολύ ωραία συζητάμε για την οικονομία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια, αλλά όλα αυτά φαντάζουν μάταια όταν συνειδητοποιείς ότι είμαστε μια χώρα υπό εξαφάνιση. Όταν συνειδητοποιείς ότι για να μείνει σταθερός ο πληθυσμός της χώρας πρέπει κάθε γυναίκα να γεννά 2,1 παιδιά, και σήμερα γεννά 1,2 παιδιά. Όταν συνειδητοποιείς ότι έχουμε μόλις 7 χρόνια μέχρι να γίνει μη αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση. Τώρα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με το δημογραφικό πρόβλημα, πριν να είναι πολύ αργά.
Η συμβουλή που σας έδωσαν και δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Να μην παίρνω τίποτα ως δεδομένο και να αγωνίζομαι πάντα για να ξεπερνώ τον εαυτό μου.