Ενα ρετιρέ διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία της δεκαετίας του 1970, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, ανακαινίστηκε ολικά και έγινε ένα εντυπωσιακό, ατμοσφαιρικό σπίτι.
Πρόκειται για ένα ευρύχωρο διαμέρισμα συνολικής επιφάνειας 110 τ.μ στην περιοχή της Νεάπολης το οποίο βρίσκεται σε μια αστική πολυκατοικία του 1977. Το μεγάλο ατού είναι η θέα προς την πόλη ανάμεσα από τα δώματα των γειτονικών κτιρίων. Ομως, στο αρχικό σχέδιο το διαμέρισμα «αγνοούσε» αυτή τη θέα, αποκόβοντάς την με τοίχους και μικρά δωμάτια. Με έξυπνο σχεδιασμό, ανοιχτούς χώρους, ένα τζάκι στο κέντρο του σαλονιού και το επιβλητικό μαύρο χρώμα, το αρχιτεκτονικό γραφείο 3 άλλαξε δραστικά την όψη του διαμερίσματος μετατρέποντάς το σε απόλυτα σύγχρονο, λειτουργικό και ατμοσφαιρικό.
«Η μεγαλύτερη πρόκληση που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε κατά την εκτέλεση του έργου, ήταν να αποκαταστήσουμε τη σχέση με το αστικό τοπίο, και να βιώσουμε το διαμέρισμα σαν ένα παρατηρητήριο. Σχεδιάσαμε επομένως έναν ενιαίο χώρο καθημερινού - κουζίνας με στραμμένο το βλέμμα προς τα έξω, δίνοντας μεγάλη προσοχή στη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου», αναφέρουν στο iefimerida οι επικεφαλής αρχιτέκτονες του αρχιτεκτονικού γραφείου 3, Χριστίνα Πλαΐνη και Νικολέττα Δρίτσα.
«Για να εξυπηρετηθεί αυτή η προτεραιότητα, οι θέσεις καθιστικού-κουζίνας της προηγούμενης διαρρύθμισης χρειάστηκε να αντιστραφούν, με αποτέλεσμα μια χαρακτηριστική μικρή ανισοσταθμία που οριοθετεί τους χώρους, και επεκτείνεται εσκεμμένα στους εξωτερικούς χώρους. Στον «πυρήνα» του ενιαίου χώρου που δημιουργήθηκε, αφήσαμε να κυριαρχήσει -όχι μόνο συμβολικά - μια εστία ανοιχτή από όλες τις πλευρές της», συμπληρώνουν οι αρχιτέκτονες.
Με την θέση της εισόδου δεδομένη στην άκρη της κάτοψης, η κυκλοφορία οργανώθηκε μέσω μιας ενδιάμεσης ζώνης, που διασχίζει όλο το διαμέρισμα και διαχωρίζει τον ενιαίο χώρο από το χώρο του γραφείου, τα υπνοδωμάτια και το λουτρό. Η ζώνη αυτή φιλοξενεί διαφορετικές χρήσεις σε όλο το μήκος της, και παίζει σημαντικό ρόλο στη καθημερινή λειτουργία του διαμερίσματος. Ο σχεδιασμός της ακολούθησε ένα παιχνίδι αναλογιών με πλήρη, διάτρητα και κενά τμήματα, προτείνοντας μια συνεχή εναλλαγή κάδρων σε μαύρο/άσπρο.
Το μαύρο χρώμα κυριαρχεί στο διαμέρισμα
Παρόλο που το μαύρο είναι σκούρο χρώμα, δεν σημαίνει πως ένας χώρος όπου το μαύρο κυριαρχεί, είναι και σκοτεινός. Αντιθέτως, είναι κομψός, αριστοκρατικός και πολυτελής. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με το διαμέρισμα της Νεάπολης όπου το μαύρο χρώμα είναι πρωταγωνιστής και έχει ιδιαίτερο ρόλο στη χρωματική παλέτα που χρησιμοποιήθηκε, καθώς το συναντάμε στις πόρτες και στα έπιπλα, αλλά και σε επιλεγμένες επιφάνειες στους τοίχους.
Λειτουργεί ως φόντο αλλά και ως αντίθεση στο λευκό χρώμα των υπόλοιπων τοίχων που επικρατεί στο διαμέρισμα. Σημαντικός ήταν επίσης ο διάλογος μεταξύ των ξύλινων δαπέδων -που ξετυλίγονται σαν χαλί σε όλους τους χώρους του διαμερίσματος- και των οροφών –που διαφοροποιούνται χρωματικά σε γκρι και λαδί αποχρώσεις, και με τη χρήση σκοτιών, «ξεκολλούν» από τους τοίχους διαγράφοντας καθαρές επιφάνειες.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθης