Ψηλές μάντρες με επιβλητικές κατοικίες πίσω από καταπράσινη βλάστηση και μια εσωτερική διακόσμηση αντάξια του εξωτερικού τοπίο. Ο λόγος για τα ιστορικά διατηρητέα της Κηφισιάς που αποτελούν πραγματικά αρχιτεκτονικά διαμάντια, βάζοντας τους περαστικούς στη διαδικασία να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους για να πλάσουν τα δικά τους σενάρια σχετικά με την ιστορία που βρίσκεται πίσω από αυτά.
Η αρχοντική Κηφισιά, άλλωστε, έχει εκατοντάδες διατηρητέα με τα περισσότερα να χρονολογούνται από τον 19ο και 20ο αιώνα, ενώ κάποια αποτελούν αξιοθέατα για την περιοχή για την εμβληματική αρχιτεκτονική. Οπως η ανακαίνιση του παρακάτω διατηρητέου το οποίο φέρει την υπογραφή του αρχιτεκτονικού γραφείου Vratsanos - Coula Architects.
Oπως περιγράφουν οι αρχιτέκτονες Νίκος Βρατσάνος και Νάντια Κούλα στο iefimerida, το κτήριο χτίστηκε το 1925, στην περιοχή Στροφύλι, σε ύφος Κεντροευρωπαικού Ρομαντισμού, που ήταν τότε δημοφιλές στις εξοχικές κατοικίες του προαστίου. Αρχικά ήταν μία διώροφη μονοκατοικία, με πέτρινους τοίχους, ξύλινα πατώματα και στέγη. Το 1965 απέκτησε μία διώροφη προσθήκη, στο ίδιο μορφολογικό ύφος, με φέροντες τοίχους και πλάκες από οπλισμένο σκυρόδεμα, και χωρίστηκε σε δύο οριζόντιες ανεξάρτητες ιδιοκτησίες.
Ηταν το 1992 όταν ανακηρύχτηκε διατηρητέο μέσα στην ενότητα του παραδοσιακού τμήματος Κηφισιάς. Τότε η επέμβαση έγινε στο ισόγειο και στον αντίστοιχο κήπο του, για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες μίας τετραμελούς οικογένειας. Με την πλήρη εσωτερική αναδιάρθρωση δημιουργήθηκε μία κατοικία με χώρους υποδοχής, κουζίνα, τρία υπνοδωμάτια και δύο λουτρά. Η νέα διάταξη σεβάστηκε απόλυτα το πνεύμα και την τεκτονική διάρθρωση του παλαιού σπιτιού, «ξαναβρίσκοντας» μάλιστα περάσματα που είχαν κτιστεί.
Στο έργο επιλέχθηκαν αδρά υλικά (ξύλο, μέταλλο, μάρμαρο) ώστε να ταιριάζουν με το ύφος του υφιστάμενου κτηρίου. Τμήματα των λιθοδομών έμειναν εμφανή, με επιμελημένο αρμολόγημα, ενώ αποκαταστάθηκαν οι τοιχογραφίες που αποκαλύφθηκαν κάτω από μεταγενέστερα επιχρίσματα. Ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στην βελτίωση της ενεργειακής συμπεριφοράς του κτηρίου με θερμομόνωση της εδαφόπλακας και των οροφών, ανεμιστήρες οροφής, ενεργειακούς υαλοπίνακες στα αποκατεστημένα ξύλινα κουφώματα και συστήματα σκίασης.
Για την διαμόρφωση του κήπου, επιλέχτηκαν φυτά Αττικής χλωρίδας (δενδρολίβανο, λεβάντα, ρίγανη) ενώ αναζωογονήθηκαν κηφισιώτικες ρίζες που προϋπήρχαν (τριανταφυλλιές, πάπυροι, μουσμουλιές, αμυγδαλιές, ροδιές)
«Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσαμε όταν αναλάβαμε το έργο ήταν το πώς συμβιώνει δημιουργικά ο σύγχρονος σχεδιασμός και οι σημερινές λειτουργικές ανάγκες με ένα πέτρινο διατηρητέο κέλυφος, με την ιδιαίτερη αύρα που αυτό αναδίδει» καταλήγουν ο Νίκος Βρατσάνος και η Νάντια Κούλα.
Περιηγηθείτε στο εντυπωσιακό διατηρητέο στην Κηφισιά:
Μπορεί η τάση του σήμερα να είναι ο μινιμαλισμός, ωστόσο τα διατηρητέα κουβαλούν μια ιστορία, είναι εμβληματικά, αδύνατον να αγνοηθούν και τα σύγχρονα κτίρια δεν μπορούν να τα συναγωνιστούν.
Ταυτότητα έργου:
Αρχιτέκτονες (μελέτη-κατασκευή): Νάντια Κούλα / Νίκος Βρατσάνος
Σύμβουλος στατικής ενίσχυσης: Αλέξανδρος Αθανασιάδης
Σύμβουλος μηχανολογικών εγκαταστάσεων: INSTA Χρήστος Ζόμπολας
Σύμβουλος ακουστικής: Gottfried Schubert
Φωτογραφίες: IKON Studio