Η αρχιτεκτονική του παρελθόντος ή τα περιορισμένα τετραγωνικά μπορεί ορισμένες φορές να αποτελούν εμπόδιο στην περίπτωση μιας ανακαίνισης, αλλά όχι στο συγκεκριμένο διαμέρισμα στην Βουλιαγμένη.
Για τους επικεφαλείς του αρχιτεκτονικού γραφείο Oblique, Δημήτρη Χατζηιωακειμίδη και Στέλλα Λιβιεράτου τα λίγα τετραγωνικά μέτρα και η σχεδιαστική φιλοσοφία αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη για έναν δημιουργικό και λειτουργικό επανασχεδιασμό.
Μάλιστα η πρόκληση ήταν το ίδιο το μέγεθος του έργου, ο σχεδιασμός των ιδιαίτερων λεπτομερειών και η πρωτοτυπία του διαμερίσματος να παραμείνει ένα «μπλε κουτί».
«Η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση ήταν ο σχεδιασμός των λεπτομερειών με τέτοιο τρόπο ώστε, παρά την όλη πολυπλοκότητα που εμπεριέχει η κατασκευή, να παραμείνει απλώς ένα “μπλε κουτί”. Να μην χαθεί δηλαδή κατά την υλοποίηση του η διαγραμματική του υπόσταση. Προκειμένου λοιπόν να επιτευχθεί αυτή η φαινομενική απλότητα, καθοριστικό ρόλο είχε η επιλογή και η ενσωμάτωση των καταλληλότερων κάθε φορά μηχανισμών και εξαρτημάτων επίπλου» σημειώνει στο iefimerida το σχεδιαστικό δίδυμο.
Οπως περιγράφουν, το έργο αφορά την ανακαίνιση ενός διαμερίσματος 36 τ.μ., σε πολυκατοικία του 70' στην περιοχή της Βουλιαγμένης. Ο εξαιρετικά περιορισμένος χώρος αποτέλεσε αφορμή για ριζική αναδιοργάνωση της κάτοψης, προκειμένου να εξυπηρετεί τις ανάγκες του χρήστη αλλά παράλληλα να αποφευχθεί η δημιουργία ενός τυπικού διαμερίσματος σε σμίκρυνση.
Η παραπάνω προσέγγιση υποστηρίχθηκε μέσω μιας μεθοδολογίας που επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του επίπλου, προσδίδοντας του χαρακτηριστικά παραγωγής χώρου. Αυτή η αντίληψη του «επίπλου ως αρχιτεκτονική» κρίνεται καθοριστικής σημασίας για την ανακαίνιση υφιστάμενων χώρων κατοίκησης, ιδίως για τα εγχώρια δεδομένα όπου αποτελεί πλέον μια από τις βασικές ενασχολήσεις του κλάδου. Συνεπώς, το έργο πέρα από μία συγκεκριμένη λύση, υποδεικνύει και μια πρόταση αρχετυπικής φύσεως, ένα παράδειγμα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ανάλογες περιπτώσεις ανακαίνισης μικρών χώρων.
Στην παρούσα εκδοχή, δεδομένου ότι υπήρχε μόνο μια όψη με ανοίγματα, δημιουργήθηκαν δυο βασικές παράλληλες ζώνες που οργανώνουν τις λειτουργίες ανάλογα με την ανάγκη τους για φυσικό φωτισμό. Η πρώτη «σκοτεινή» ζώνη, υλοποιείται με την δημιουργία ενός κουτιού από έγχρωμο και εμποτισμένο mdf, ένα υπερμέγεθες έπιπλο, όπου εμπεριέχονται οι χώροι ύπνου, μπάνιου, καθώς και αποθήκευσης. Έτσι, επιχειρείται ένα είδος εγκιβωτισμού, όχι μόνο οικιακών συσκευών ή αντικειμένων, αλλά και χώρων, και κατ’ επέκταση των υποκειμένων που τους χρησιμοποιούν. Τίθεται λοιπόν ένα σχεδιαστικό ζήτημα σχετικά με την διαστασιολόγηση, την διάταξη και γενικότερα τον επαναπροσδιορισμό τέτοιων χώρων κατοίκησης.
Η συγχώνευση των παραπάνω λειτουργειών εντός αυτού του «κατοικήσιμου τοίχου», επιτρέπει την οριοθέτηση αλλά και την μεγιστοποίηση του ελεύθερου χώρου εκτός του. Συνεπώς, η δεύτερη, φωτεινή ζώνη, αποτελείται από έναν ανοιχτό, ανεμπόδιστο και ενιαίο χώρο διημέρευσης, προς οικειοποίηση κατά βούληση. Τέλος, μέσα από συρόμενα πάνελ, ο σχεδιασμός επιτρέπει την υποδιαίρεση της ζώνης αυτής σε επιμέρους χώρους παρέχοντας έτσι διαφορετικούς βαθμούς ιδιωτικότητας.
Αξίζει να σημειωθεί πως το αρχιτεκτονικό γραφείο Οblique έχει ήδη τιμηθεί με τον έπαινο «καλύτερο πρώτο έργο από νεαρό αρχιτέκτονα» για το διαμέρισμα στην Βουλιαγμένη, στο πλαίσιο των Βραβείων Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2021 που διοργανώθηκαν τον Ιούλιο, όπως κάθε χρόνο από τον φορέα DOMa, με σκοπό την ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Δείτε τη νέα ζωή που έδωσε το αρχιτεκτονικό γραφείο Oblique σε ένα διαμέρισμα στην Βουλιαγμένη:
Ταυτότητα έργου
Σχεδιασμός/Κατασκευή: Oblique (Δημήτρης Χατζηιωακειμίδης, Στέλλα Λιβιεράτου)
Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Συνολική επιφάνεια: 36m²
Χρόνος μελέτης: 2019-2020
Χρόνος αποπεράτωσης: 2020