Τις γιορτές οι πιο σκληρές εικόνες της κρίσης αποκτούν μια ακόμα πιο εμφατική διάσταση: άνθρωποι που ψάχνουν χρονιάρες μέρες στα σκουπίδια για κάτι φαγώσιμο, πρώην εργαζόμενοι που μέχρι πριν λίγους μήνες ή εβδομάδες είχαν μια κανονική ζωή και τώρα κοιμούνται στο δρόμο, συνταξιούχοι που στέκονται στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό προσπαθώντας να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, παιδιά που δεν έτρωγαν στο σπίτι και περίμεναν στο σχολείο το σάντουιτς του δήμου, για να μη λιποθυμήσουν και τώρα έχουν διακοπές...
Από την άλλη υπάρχουν οι εικόνες της καθημερινότητας που περνούν στα ψιλά, οι οποίες δεν σοκάρουν με την πρώτη ματιά, αλλά που με τη δεύτερη αποκαλύπτουν ότι η χώρα δεν έχει μπει απλά σε μια βαθιά ύφεση, αλλά έχει κάνει όπισθεν με βήμα ολοταχώς. Κι αυτές οι εικόνες είναι οι πιο ύπουλες, αυτές που γίνονται σιγά σιγά βίωμα και σε λίγο θα είναι απλά κομμάτι της καθημερινότητάς μας, που θα θεωρούμε δεδομένο και –το χειρότερο- κανονικό.
Εικόνες όπως η αιθαλομίχλη που καλύπτει τα αστικά κέντρα όταν ευνοεί και ο καιρός από τα ξύλα που καίγονται στα τζάκια γιατί το πετρέλαιο κοστίζει όσο το Chanel 5 και φυσικά έχουν και παράπλευρες απώλειες. Στα δάση που αποψιλώνονται πιο γρήγορα απ' ότι τα αλβανικά στην περίοδο του Χότζα και κυρίως στην υγεία μας, μιας και οι ρύποι καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά τα άλλο. Αυτά όμως είναι μάλλον ψιλά γράμματα και η ανάγκη για οικονομία σπρώχνει τους πάντες στις ξυλόσομπες, στα πέλλετ, στα αερόθερμα τζακιού(!) και σε ότι ευφάνταστο μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους, χωρίς κανείς να βάλει κάτω με χαρτί και μολύβι αν τον συμφέρει. Μιας και για να ζεσταθείς φτηνά πρέπει πρώτα να ξηλωθείς...
Εικόνες από σχολεία χωρίς πετρέλαιο, στα οποία κρυώνει ο χιονάνθρωπος, πόσο μάλλον το εξάχρονο που πάει στην πρώτη. Κι αν αρρωστήσει η μάνα του θα πρέπει ενδεχόμενα να πληρώσει το γιατρό, να πάρει –όποτε...- τα χρήματα από το ταμείο και στη συνέχεια να βρει το πιο φτηνό γενόσημο στο φαρμακείο. Αν το πετύχει φυσικά ανοιχτό... Το γενόσημο που έχει και την αμφιβολία της αν είναι καλό... Που μπορεί και να είναι, αλλά αν στις κουβέντες που έχεις παρακολουθήσει στην τηλεόραση προτάσσεται τόσο πολύ το κόστος από την υγεία δεν θέλεις και πολύ να αμφιβάλλεις.
Εικόνες από συνταξιούχους που πηγαίνουν αξημέρωτα στο αγροτικό ιατρείο του χωριού τους για να πιάσουν σειρά, γιατί ο γιατρός «γράφει» μόνο μέχρι 20 συνταγές την ημέρα και μετά τέλος. Και φυσικά που να υπάρχουν λεφτά για φάρμακα...
Εικόνες μιας χώρας που φλερτάρει σε διάφορους τομείς της ζωής με το στάτους της τριτοκοσμικής... Ακόμα και στις γιορτές.