Ο υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, όσο και αν δεν μας αρέσει, λέει την απόλυτη δική του αλήθεια. Οι γείτονες είναι μια χώρα που όταν η Ελλάδα ζούσε το δικό της όνειρο με το χρηματιστήριο, τα πούρα και τις Cayenne αυτοί αγωνίζονταν να χτίσουν από την αρχή ένα κράτος στοιχειωδώς αξιόπιστο.
Οταν οι Ελληνες δανείζονταν για να μην τους... λείψει κανένα νέο μοντέλο έγχρωμης τηλεόρασης, το νέο iPhone και όλα τα καλά του εύπορου αστού οι άλλοι αγωνίζονταν με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς δανεικά -το χρέος τους είναι μόλις το 16% του ΑΕΠ.
Και τώρα, να που τα πράγματα γυρίζουν σιγά σιγά τούμπα.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της απόλυτης καταστροφής, οι μισθοί πέφτουν, το βιοτικό επίπεδο κατακρημνίζεται. Οι δε Ελληνες κινδυνεύουν και με μισθούς Βουλγαρίας να βρεθούν και ανταγωνιστικοί να μην είναι. Κι αυτό γιατί στη χώρα μας έχει καταρρακωθεί κάθε έννοια ανταγωνιστικότητας και δεν υπάρχει πραγματική παραγωγική βάση με βιομηχανία. Ακόμη και ο παραδοσιακά ισχυρός αγροτικός τομέας επαναπαυμένος στις επιδοτήσεις θα κάνει πολλά χρόνια να προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών.
Αντίθετα, η Βουλγαρία είναι η χώρα στην οποία ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά το βιοτικό επίπεδο. Οι πολίτες καταναλώνουν ότι παράγουν. Συγκεντρώνουν επενδύσεις, μεγάλο μέρος από τις οποίες είναι ελληνικές καθώς δίνουν κίνητρα και διευκολύνσεις. Ακόμη και μέρος των καταθέσεων οδεύει στις τράπεζες της γειτονικής χώρας καθώς τα επιτόκια είναι καλύτερα.
Και μάλλον βαυκαλίζεται όποιος επικαλείται το πατριωτικό καθήκον για να σταματήσει τη φυσική ροή των πραγμάτων.
Και μέσα σε όλα αυτά η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ ως νέος Αίσωπος ξαναγράφει το... παραμύθι.