Είχε έρθει στο γραφείο πριν από λίγες μέρες για να μας φέρει το βιβλίο του.
Έδειχνε σε μεγάλα κέφια και έμοιαζε πολύ χαρούμενος που το βιβλίο του ήταν ήδη εμπορική επιτυχία στα βιβλιοπωλεία.
Ήξερα ότι είχε οικονομικά προβλήματα αλλά ήταν πολύ αξιοπρεπής για να το δείχνει. Είναι πρώτο στα ευπώλητα για δεύτερη συνεχόμενη βδομάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της Καθημερινής, μας είπε, ενώ εκείνο το γλυκό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του!
Τον σύστησα στους νεώτερους συντάκτες που έβλεπαν ξαφνικά μπροστά τους τη ζωντανή ιστορία του ελληνικού Τύπου της μεταπολίτευσης. Κοίταζε κι αυτός τα παιδιά που δούλευαν και σχεδόν μονολόγησε «το internet είναι το μέλλον, οι εφημερίδες δυστυχώς δεν θα αντέξουν»!
Με τον Σεραφείμ δεν είχα δουλέψει ποτέ, ωστόσο για τη δική μου γενιά, η Ελευθεροτυπία ήταν το μεγάλο πρότυπο και ενδόμυχα οι από έξω ζηλεύαμε την ελευθερία των συντακτών της Εφημερίδας του Σεραφείμ. Γιατί μπορεί η Ελευθεροτυπία να ήταν παιδί του Κίτσου, ο Σεραφείμ όμως ήταν ο άνθρωπος που της έδινε ζωή καθημερινά. Ο Σεραφείμ ήταν μαζί με τον Ψυχάρη οι τελευταίοι εκπρόσωποι της εποχής των εφημερίδων που σφράγισαν την πολιτική ζωή της χώρας και επηρέασαν ανεξίτηλα τη δημόσια σφαίρα.
Η βιομηχανία του Τύπου στην Ελλάδα έχει μπει στη διαδικασία μιας μεγάλης μετάλλαξης που θα αλλάξει δραματικά τις ισορροπίες και κυρίως τα ίδια τα ΜΜΕ και τον ρόλο τους. Και οι εφημερίδες σε λίγο θα ανήκουν οριστικά στην αρχαιολογία του Τύπου...