Μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες λειτουργίας, η Πολιτεία αποφάσισε επιτέλους να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο στην ουσία ενθάρρυνε και συγκάλυπτε τη διάλυση, την ανομία και συχνά τη βία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Το πανεπιστημιακό άσυλο, την εποχή που εφαρμόστηκε, ικανοποιούσε το αίτημα ανεξαρτησίας και ελευθερίας στα Πανεπιστήμια που είχαν κακοποιηθεί κυρίως την περίοδο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. "Ο δημοκρατισμός", ωστόσο, της Μεταπολίτευσης, εισάγοντας μια σειρά απο δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, κατάφερε τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα. Να μετατρέψει δηλαδή τα Πανεπιστήμια από χώρο γνώσης σε χώρο βίας και αυθαιρεσίας συμβάλλοντας ουσιαστικά στην υποβάθμιση των ελληνικών Πανεπιστημίων.
Ο άλλος μεγάλος αναχρονισμός, που συνόδευσε το πανεπιστημιακό άσυλο, ήταν η συνδιοίκηση των Πανεπιστημίων από τις φοιτητικές νεολαίες. Άσυλο και συνδιοίκηση έβαλαν από την μεγάλη πόρτα των ΑΕΙ την κομματοκρατία στην ακαδημαϊκή κοινότητα, διώχνοντας τη γνώση, την αξιοκρατία και την πειθαρχία που πρέπει να διέπουν τις πανεπιστημιακές σπουδές.
Σήμερα επιτέλους, και με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ μπαίνει ένα τέλος στην ταραγμένη αυτή περίοδο που οδήγησε σταδιακά στην υποβάθμιση των σπουδών στα ελληνικά ΑΕΙ.
Έστω και αργά, η Πολιτεία φαίνεται να εγκαταλείπει σταδιακά τον λαϊκισμό της μεταπολίτευσης και την ιδεολογία της "γενιάς του Πολυτεχνείου" που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο.