Όχι, αγαπητέ Αλέξη, δεν αρκεί ο εντυπωσιασμός της πρωτοβουλίας της Κας. Ζωής Κωνσταντοπούλου, βουλευτή Σύριζα, που πρόσφατα κατήγγειλε στην Βουλή, ονομαστικά, όλους εκείνους τους διαπλεκόμενους πολιτικούς που συμμετέχουν στην εξεταστική επιτροπή για την λίστα Λαγκάρντ, εξασφαλίζοντας έτσι την άδικη αθώωση των συγγενών τους που κατηγορούνται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Δεν αρκεί, Αλέξη, επειδή αφ' ενός η ίδια η Κα Κωνσταντοπούλου συμμετείχε σε αυτή την παρωδία εξεταστικής επιτροπής, ενώ θα μπορούσε να έχει παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα, έγκαιρα και όχι ετεροχρονισμένα, αυτές τις βρομερές διασυνδέσεις. Δεν ξέρω κατά πόσον γνωρίζεις την σημασία της έννοιας timing, τα Αγγλικά σου δεν είναι και το δυνατό σου σημείο, Αλέξη, αλλά σου εγγυώμαι όμως πως η στιγμή που επιλέγεις να επιτεθείς στον εχθρό είναι σημαντικότερη της ίδιας της επίθεσης.
Όμως, αντί η κα Κωνσταντοπούλου να αντιμετωπίσει έγκαιρα την σκευωρία υπό μορφή επιτροπής, έπεσε στην προβοκατόρικη επικοινωνιακή παγίδα που αριστοτεχνικά της έστησε ο αχαρακτήριστος κ. Μαρκογιαννάκης. Εκείνος, χωρίς να κοπιάσει και πολύ, εκμεταλλεύτηκε το δικαιολογημένα αιχμηρό της ύφος και τον αξιέπαινα ασυμβίβαστο λόγο της, ώστε να την απαξιώσει στην κοινή γνώμη, χαρακτηρίζοντας την εμμέσως πλην σαφώς ως μια εμμονική μέγαιρα, υιοθετώντας τα πιο συμπλεγματικά αντανακλαστικά που επιδεικνύει η - ούτως ή άλλως παθολογική - Ελληνική κοινωνία απέναντι σε οποιαδήποτε δυναμική γυναίκα.
Ακόμα χειρότερα, και αδικαιολόγητα, την ημέρα της εξέτασης του Ευάγγελου Βενιζέλου, η Κα Κωνσταντοπούλου απουσίαζε από την επίμαχη επιτροπή λόγω «ανειλημμένων υποχρεώσεων στο Παρίσι».
Το αποτέλεσμα ήταν να διευκολυνθεί ασύλληπτα ο φιλοπόλεμος Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης, μιας το μόνο που είχε να κάνει για να ξεγλιστρήσει από τις ενοχλητικές ερωτήσεις ήταν να αντιμετωπίσει την εξαιρετικά εύκολα διαχειρίσιμη ψυχολογία του παιδαριώδη Ηλία Κασιδιάρη.
Έτσι, ο Κος Βενιζέλος, κατάφερε να συγκαλύψει τα περί της εμπλοκής του στην περίεργη και εν πολλής ύποπτη διαδρομή που λίγο έμελλε να εξαφανίσει το στικ που περιείχε τα στοιχεία της περίφημης λίστας.
Με τούτα και με τ' άλλα, η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, που θα είχε ρίξει οποιαδήποτε κυβέρνηση σε μια χώρα με σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, υπήρξε ακόμα μια χαμένη ευκαιρία για τον Σύριζα.
Συνεχίζοντας περί έλλειψης τακτικής όταν αντιμετωπίζεις πολιτικούς αντιπάλους, και πάλι όχι, αγαπητέ Αλέξη, δεν αρκεί η ανταλλαγή ύβρεων και χαρακτηρισμών στο κοινοβούλιο μεταξύ των βουλευτών του Σύριζα και της Χρυσής Αυγής.
Ακόμα και το χυδαιότερο ξεκατίνιασμα είναι μια μορφή διαλόγου και κάθε μορφή διαλόγου προϋποθέτει την αποδοχή του συνομιλητή ως άξιου και ομόλογου. Το να απευθύνεις τον λόγο στην Ζαρούλια, και σε ανθρώπους του ιδίου φυράματος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκτίμηση και αναγνώριση της ύπαρξης τους. Οποιοσδήποτε άνθρωπος σέβεται τα στοιχειώδη περί υπαρξιακής αξιοπρέπειας γνωρίζει ότι σε τέτοιου είδους ανθρώπους το μόνο που αξίζει, αξιωματικά και εξ' ορισμού, είναι η απόλυτη περιφρόνηση. Το βουλευτικό αξίωμα που απολαμβάνουν δεν αποτελεί τίποτε άλλο από σύμπτωμα νοσηρών περιστάσεων - επ' ουδενί δεν τους εξασφαλίζει τίποτε άλλο από την νομική ασυλία που εκμεταλλεύονται προκειμένου να διαχέουν την ανυπόφορη δυσωδία των εγκεφαλικής και ψυχικής τους σήψης.
Ακόμα περαιτέρω, όχι, Αλέξη, δεν αρκεί το γεγονός ότι ο Σύριζα συνεργάζεται και συμμετέχει σε πολιτικά αξιόλογες και ανθρωπιστικά αξιοσέβαστες πρωτοβουλίες.
Θα θέσω δύο χρήσιμα παραδείγματα ζητημάτων της αριστεράς, ένα καίριο και ένα διαχρονικό, με τα οποία ούτως ή άλλως ασχολείται ο Σύριζα, χωρίς όμως ορατό αποτέλεσμα.
Το πρώτο είναι η πληροφόρηση και ανθρωπιστική εκστρατεία περί της εφιαλτικής μοίρας που περιμένει τους μετανάστες σε Ελληνικό έδαφος. Το δεύτερο ζήτημα είναι η σχέση του Σύριζα με την Ελληνική lgbt* κοινότητα, θέμα που με αφορά προσωπικά, μιας και ως Έλληνας πολίτης έχω χάσει την υπομονή μου με το να περιμένω να εξισωθούν τα δικαιώματα μου με αυτά που απολαμβάνουν άνθρωποι σαν και μένα σε όλη την Ευρώπη.
Η στάση του Σύριζα και στα δύο αυτά θέματα είναι είτε πλαγιοδρόμηση προς θεωρητικοποίηση και επικοινωνιακή εκτόνωση των ζητημάτων που θίγονται, χωρίς να διαφαίνεται κάποια αποτελεσματική στρατηγική κίνηση που θα πίεζε τους υπεύθυνους για δράση.
Και για τα δύο αυτά θέματα, δεν αρκεί η διακίνηση πληροφορίας και συμπόνιας επειδή η διάγνωση των συμπτωμάτων και η παρηγοριά στον άρρωστο δεν συνιστά θεραπεία. Επίσης, ο Σύριζα δεν είναι ανθρωπιστική οργάνωση αλλά πολιτικό κόμμα. Δηλαδή δεν έχει δικαίωμα να σταματάει στην διαμαρτυρία, αλλά χαράσσει πολιτική, προτείνοντας, επιβάλλοντας, εκβιάζοντας εν ανάγκη. Δεν είναι προφίλ στο Facebook η πολιτική – είναι λεφτά, άνθρωποι με όνομα και διεύθυνση, εισαγγελείς, δικαστήρια, εδώ και αλλού – ας γίνει ό,τι είναι να γίνει προκειμένου να αναποδογυρίσουν τα γραφεία που πρέπει και να εκπαραθυρωθούν εκείνοι που πρέπει. Ούτε, εννοείται, πως είναι δυνατόν να στήνονται παραμάγαζα απλά για την καταγραφή και διακίνηση της δυστυχίας.
Μια σύντομη ανάλυση αυτών των δύο προαναφερθέντων και αντικειμενικά ενδεικτικών κοινωνικών ζητημάτων μας πείθει ότι ο Σύριζα στερείται πολιτικής σκέψης και δράσης ικανής να αντιμετωπίσει λυσιτελώς τα προβλήματα ενώ τα αναγνωρίζει.
Κάποιος κακόπιστος μάλιστα θα μπορούσε να πει και ότι τα διαχειρίζεται με ιδιοτελή κίνητρα, αλλά ας μην προχωρήσουμε πέραν της διαπίστωσης ανικανότητας στην υποψία περί κακόβουλων κινήτρων.
Προλαβαίνοντας τους βιαστικούς που θα με κατηγορήσουν πως απομονώνω ζητήματα μειονοτικής σημασίας σε σχέση με τα προβλήματα που βασανίζουν καθολικά την Ελληνική κοινωνία, ξεκαθαρίζω ότι τα συγκεκριμένα θέματα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα ως παραδείγματα της πολιτικής ανικανότητας του Σύριζα, μιας και τα όρια που θέτουν μεταξύ δικαιοσύνης και αδικίας, είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτα, και άρα καταδεικνύουν ξεκάθαρα την αδυναμία αντιμετώπισης ακόμα και των απλούστερων ζητημάτων, πόσο μάλλον πιο περίπλοκων όπως η ανεργία, η οικονομία, το κουρελιασμένο Σύνταγμα και τόσα άλλα.
Αναλυτικότερα, ας πάρουμε ως πρώτο παράδειγμα το θέμα της δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και λοιπών σεξουαλικών μειονοτήτων, το οποίο ο Σύριζα αρνείται να επισημάνει πως δεν είναι πρωτίστως κοινωνικό αλλά καθαρά νομοθετικό.
Η ισονομία είναι το ζητούμενο. Οι ομοφυλόφιλοι δεν αγωνίζονται για την αποδοχή κανενός μιας και η αποδοχή δεν είναι ούτε μετρήσιμη, ούτε αντικειμενική, ούτε επιβιωσιακά αναγκαία έννοια.
Το ζητούμενο των ομοφυλόφιλων και υπόλοιπων σεξουαλικών μειονοτήτων είναι η εξίσωση των φορολογικών και λοιπών κοινωνικών τους υποχρεώσεων με τα δικαιώματα και τις απολαβές των συγκριτικά και άδικα προνομιούχων ετεροφυλόφιλων συμπολιτών τους.
Το θέμα των δικαιωμάτων της συγκεκριμένης μειονότητας λύνεται με πολιτική βούληση, ακολουθώντας συγκεκριμένες νομοθετικές στρατηγικές και τακτικές επιλογές, μέσα από τις προδιαγεγραμμένες νομικές μεθόδους υποβολής της υπόθεσης στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε.
Κανένας ομοφυλόφιλος δεν πρόκειται να κερδίσει το αυτονόητο δικαίωμα του στην οικογενειακή, εργασιακή, ασφαλιστική, φορολογική και συνταξιοδοτική ισονομία επειδή κάποιοι εκπρόσωποι του Σύριζα εμφανίζονται σε πανηγύρια περί απελευθέρωσης και άλλα ευχάριστα θεάματα για τηλεπαράθυρα. Ο Σύριζα βέβαια μπορεί έτσι να τσιμπήσει κάποιο ψηφαλάκι, αλλά αυτό δεν αφορά κανέναν πέρα από τους υποψήφιους του. Και ναι, η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων υφίσταται διωγμό, με συλλήψεις, ξύλο από χρυσαυγίτες, επιθέσεις από εμετικά πλην δημοφιλή μπλογκ, και φυσικά, διαχρονικά, δεν μπορούν να ζήσουν όπως θέλουν, επειδή το κράτος είναι εξ' ορισμού ομοφοβικό.
Περαιτέρω, και συναφώς, μιας και οι μετανάστες και οι σεξουαλικές μειονότητες είναι αμφότεροι ήδη στο στόχαστρο και στην αλληλουχία προτεραιοτήτων της ακροδεξιάς δίωξη, όχι, Αλέξη, δεν είναι αρκετή η ενημέρωση περί των βασανιστικών συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Νεοελληνικού Ναζισμού.
Περιγραφή της εξαθλίωσης και της απελπισίας μας μετέφεραν γλαφυρά οι βουλευτές του Σύριζα Κος Δ. Τσουκαλάς και Κα Αφροδίτη Σταμπουλή, καλοσύνη και γενναιότητα τους.
Όμως δεν έχει κανένα νόημα αυτή η πληροφόρηση επειδή δεν αναφέρει – ονομαστικά και με στοιχεία - ποιος ακριβώς αισχροκερδεί από αυτή τη φάμπρικα θανάτου. Ήδη γνωρίζουμε ότι το 2012 το Ελληνικό κράτος εισέπραξε 162 εκατομμύρια ευρώ για την συντήρηση των μεταναστών, ενώ για κάθε 100 ευρώ που αφορούν κάθε μετανάστη, από το κράτος καταβάλλονται μόλις 0,50 σεντς.
Τα υπόλοιπα 99,50 σεντς ποιος τα τσεπώνει και γιατί?
Αλέξη, Από την στιγμή που δεν είσαι έτοιμος ή δεν διατίθεσαι, για τον οποιονδήποτε λόγο, να καταδείξεις τους Έλληνες Eichmann, τι ακριβώς κάνει ο Σύριζα με την αναμετάδοση της τραγικότητας μέσα από τα συρματοπλέγματα? Εκβιάζετε το συναίσθημα? Για ποιόν λόγο? Με δάκρυα έκλεισε το μαύρο κεφάλαιο των αυθεντικών Άουσβιτς ή με στρατιωτική επέμβαση και δίκες της Νυρεμβέργης? Αποφασίστε να αποδώσετε ευθύνες για το έγκλημα, να κατονομάσετε τον ένοχο, και μετά θα έχετε δικαίωμα να διεκδικείτε κύρος εισαγγελέα.
Συνοψίζοντας, Αλέξη, εκατομμύρια άνεργοι στερούνται το δικαίωμα στην εργασία κατόπιν προμελετημένου σχεδίου με στόχο την υποδούλωση του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Ζούμε με υπουργό (δημόσιας) υγείας κάποιον που δηλώνει ότι εργάζεται για ιδιωτικά συμφέροντα ενώ πλέον είναι υπό αμφισβήτηση το αν το αίμα στα νοσοκομεία ελέγχεται ή όχι.
Ματ εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο χωρίς καν να έχουν προηγηθεί επεισόδια με την δικαιολογία ότι εκεί φιλοξενούνται αλλοδαποί, καταπατώντας έτσι όχι μόνο το πανεπιστημιακό άσυλο αλλά και κηρύσσοντας ανοιχτό πόλεμο εναντίον οποιουδήποτε προσπαθεί να συνδράμει στην δυστυχία που μαστίζει την χώρα.
Μετανάστες κρατούνται παράνομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προκειμένου να πλουτίζουν διαπλεκόμενοι επιτήδειοι από την κατάχρηση των κονδυλίων που διαθέτει η Ε.Ε. για την συντήρηση των εξαθλιωμένων φυγάδων.
Νέοι βρίσκουν τον θάνατο προσπαθώντας να γλιτώσουν από ελεγκτές που αποτιμούν την ανθρώπινη ζωή στο 1.70 ευρώ.
Τράπεζες των οποίων η ύπαρξη υφίσταται μόνο επειδή ανακεφαλαιοποιούνται από τα χρήματα των φορολογούμενων ξεκινάνε τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας των πολιτών που τις συντηρούν.
Μαυραγορίτες ταΐζουν τους πεινασμένους ληγμένα μεταφέροντας τους κάδους σκουπιδιών μέσα στα σούπερ μάρκετ μιας και δεν συμφέρει να τρώνε τσάμπα ούτε οι άστεγοι και οι άποροι.
Ο Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει υπέρ επέμβασης σε Τρίτη χώρα εκτός Ε.Ε. λες και η Ελλάδα έχει οικονομικά περιθώρια να παραμείνει οτιδήποτε άλλο από χώρα φιλοξενίας των προσφύγων.
Είναι ατελείωτη η λίστα της φρίκης που ζουν και αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Έλληνες που περιμένουν κάποια λύση από σένα, μιας και κανένας άλλος δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ως ελπίδα.
Καταλήγοντας, Αλέξη, δεν μοιάζει να θες να μιλήσεις ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα για το ότι οι Έλληνες ζούμε υπό ένα αδίστακτο Ναζιστικό καθεστώς που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα κατάφωρα και κάθε μέρα.
Δεν φαίνεται να θες να αρπάξεις την ιστορική ευκαιρία από τα μαλλιά, θες να την τρολλάρεις στο τουήτερ – και αυτή απλά σε μπλοκάρει.
Δεν δείχνεις να θες να αποδείξεις ότι είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο τα ζητήματα ζωής και θανάτου που καλούνται να υπερβούν οι ψηφοφόροι που επιθυμείς να σαγηνεύσεις.
Επειδή πουλάς ελπίδα ληγμένη με γεύση αλλαγή ματαιωμένη, επειδή μοιρολογάς αλλά δεν εξοργίζεσαι επί του πρακτέου.
Επειδή, και σε αφήνω κάπου εδώ Αλέξη, δεν δίνεις λύσεις αν δεν κυβερνήσεις με την βούλα λες και δεν ξέρουμε πως στις Χούντες ο δρόμος και τα παρασκήνια αποφασίζουν – εκεί είναι οι μάχες, όχι στη Βουλή, με άτομα που χρειάζονται 5 διμοιρίες ο καθένας τους για να βγεί από το σπίτι του και τους σάπιους που τους χαζεύουν.
Και αυτή σου η δυστοκία, η δυσκολία, η διστακτικότητα, η αναποτελεσματικότητα, η ανοχή εν τέλει απέναντι τους, σε ενοχοποιεί ακόμα πιο ανεξίτηλα από τους εχθρούς του λαού που καλείσαι να νικήσεις στις επόμενες εκλογές.
Lgbt = Lesbian, gay, bisexual, transgender