Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, υπερασπίζεται έναν πολιτικό που δεν συμπαθεί, στη μοναδική ίσως ανθρώπινη στιγμή της καριέρας του.
Όχι, δεν συμπαθώ το Σαμαρά σαν πολιτικό, δεν τον ξέρω σαν άνθρωπο και πέρα από τη δημοσιογραφική διαστροφή δεν με ενδιαφέρει μάλλον (ποτέ μη λες ποτέ) και να τον γνωρίσω. Θεωρώ την πολιτική του απάνθρωπη, εξοντωτική και υποκριτική αλλά κάπως έτσι, ή κάπως αλλιώς, θεωρώ την πολιτική όλων των ηγετών της ελληνικής μεταπολίτευσης.
Δε θα κάνω πολιτική ανάλυση εδώ, την κάνουν πολύ καλύτερα άλλοι άνθρωποι και συνήθως την κάνουν με τα δικά τους συμφέροντα. Όμως θέλω να ρωτήσω ειλικρινά, όλους όσους ανακάλυψαν ένα μέγα σκάνδαλο στη φράση του «γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα» που είπε ο Αντώνης Σαμαράς απέναντι στον εαυτό του, κατά τη διάρκεια του διαγγέλματος του, για ποιον λόγο ακριβώς σοκαρίστηκαν; 1) Επειδή έχει κεφάλι; 2) Επειδή τράβηξε κρίση αυτογνωσίας με το "μαλάκα"; 3) Επειδή είμαστε τόσο ηλίθιοι να πιστεύουμε πως οι δηλώσεις των πολιτικών είναι αυθόρμητες; 4) Επειδή είμαστε όλοι μας υποκριτές;
Μήπως το 3 και 4 τσούζει πολύ αλλά αυτό είναι η αλήθεια; Ο κάθε λαός έχει τον ηγέτη που του αξίζει στην τελική. Τον ηγέτη που αισθάνεται ότι του μοιάζει. Επομένως, το πρόβλημα με το Σαμαρά και οι αλγεινές εντυπώσεις, δεν προκύπτουν από αυτό που είπε, αλλά από το ότι μας χάλασε τη φάτσα της αξιοπρέπειας. Τον καθρέφτη μας. Ο άνθρωπος έκανε μια γκάφα, χάνοντας τον έλεγχο του, υπολογίζοντας πως τα μικρόφωνα είναι κλειστά, πως δεν τραβάει η κάμερα, πως δε θα μεταδοθεί το συγκεκριμένο απόσπασμα, πως, πως...
Ξέρετε τι μπινελίκια ακούγονται κάθε μέρα στους διαδρόμους της Βουλής; Μπορεί να μην ξέρετε, αλλά δεν διαφέρουν από αυτά που χρησιμοποιούμε και οι ίδιοι. Αυτά που όταν τα ακούσουμε από άλλους ερυθριάζουμε σαν τις παρθένες που διαφημίζουν τον παρθενικό τους υμένα, γιατί μπορούμε να ικανοποιούμε τους πελάτες μας και από άλλες τρύπες.
Εν προκειμένω, το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι ενδεικτικό της κρυφής πουτάνας μέσα στη νεοελληνική ψυχοσύνθεση. Σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι και χιουμοριστικό. Όμως όταν ο πολιτικός λόγος εκλείπει (και από τις δύο πλευρές) τότε τα επιχειρήματα, πρέπει να στηριχθούν πάνω σε ανέκδοτα από τις κυρίες της αυλής.
Ναι, μπορείς να κατηγορήσεις τον πρωθυπουργό της χώρας για έλλειψη ψυχραιμίας σε ένα «ζωντανό» διάγγελμα. Σου έχω όμως κι εδώ νέα. Τα διαγγέλματα, έχουν πάψει προ πολλού να είναι εντελώς «ζωντανά». Έχουν μια μικρή χρονοκαθυστέρηση τηλεοπτικής μετάδοσης, για έλεγχο τέτοιων ατυχημάτων. Προκειμένου να τα καταναλώσουμε όλοι μας, σαν ατσαλάκωτες σαπουνόπερες, όπως τις ομιλίες των ηγετών στις προεκλογικές ομιλίες που τους τις γράφουν άλλοι κι εμείς χειροκροτάμε ενθουσιασμένοι.
Τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται σε έναν πρωθυπουργό; Προσωπικά φρονώ πως αυτά που δεν επιτρέπονται του συγκεκριμένου, είναι το 90% των πολιτικών του επιλογών ως πρωθυπουργός. Όχι όμως το σημερινό ατύχημα. Αυτό παίζει και να ήταν η πιο συμπαθής, ανθρώπινη στιγμή όλης της καριέρας του ως τώρα. Αν η κριτική μας εστιάσει στο « μα πως γίνεται να είναι και άνθρωπος, με τόσες απάνθρωπες επιλογές;» τότε χάνουμε όλο το νόημα του τι σημαίνει άνθρωπος.
Το νόημα του τι σημαίνει πολιτική απόφαση και υποχρέωση, εξασκώντας το εκλογικό μας δικαίωμα, το έχουμε χάσει εδώ και καιρό. Αν όμως αυτό που ονειρευόμαστε, ναρκωμένοι μέσα από την ατσαλάκωτη τηλεοπτική αναμετάδοση της επικαιρότητας, είναι ένας ηγέτης χωρίς ανθρώπινες ιδιότητες και ελαττώματα, τότε πολύ φοβάμαι, ότι αυτός που θα επιλέξουμε μετά το Σαμαρά, θα είναι ακόμα χειρότερος.
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.