Πέντε ερωτήματα για το Alter

Η αναστολή επ’ αόριστον του προγράμματος του τηλεοπτικού διαύλου ALTER εμβάλλει σε πλείονες του ενός συλλογισμούς. Πρώτον: πως είναι δυνατόν οι επιχειρηματίες ως φυσικά πρόσωπα να ακμάζουν και οι επιχειρήσεις τους να χρωστούν «της παναγιάς τα μάτια»; Δεύτερον: ποια είναι η ευθύνη των τραπεζών που επέτρεψαν στις εν λόγω επιχειρήσεις να προβούν σε δυσθεώρητο δανεισμό και τώρα τους τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια; Τρίτον πως τα αρμόδια για τον έλεγχο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου υπουργεία, επέτρεψαν αυτό το χάος; Τέταρτον, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην διαφημιστική αγορά και πόσες διαφημιστικές εταιρείες θα αναγκαστούν να κλείσουν λόγω ανοιγμάτων; Πέμπτον, ποιοι media-ρχες θα αντέξουν στο τσουνάμι που θα ακολουθήσει την ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας του σταθμού του Περιστερίου και ποιοι θα παρασυρθούν μαζί του; Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα! Η άνοιξη των media που προανηγγέλθη με την απελευθέρωση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων στα τέλη της δεκαετίας του ’80 κατέληξε σε ένα οδυνηρό αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο που θα έχει δραματικές επιπτώσεις, περισσότερο για τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν και λιγότερο για τις προσωπικές περιουσίες των ιδιοκτητών των μέσων, οι οποίοι αρνούνται ασμένως να τις χρηματοδοτήσουν με δικά τους χρήματα, την στιγμή που αυτές το έχουν τόσο, μα τόσο, ανάγκη.