Σε μια χώρα που οι μισθοί-όσων ακόμα εργάζονται- συμπιέζονται ασταμάτητα και οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται με γεωμετρικό ρυθμό, είναι δυνατόν να αυξάνεται η τιμή των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος;
Κι όμως, όπως διαβάζω σήμερα στα ΝΕΑ , το νέο Μνημόνιο προβλέπει ότι ως τον ερχόμενο Μάρτιο θα πρέπει να γίνουν αυξήσεις στα εισιτήρια ως και 25% ενώ θα υπάρξουν και αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ που θα γίνουν σε δύο ή τρεις δόσεις.
Θυμάμαι ότι πριν από λίγους μήνες , από το υπουργείο Μεταφορών μας έλεγαν ότι το μέτρο αυτό δεν θα χρειαζόταν να ισχύσει γιατί θα αντιμετωπιζόταν μέσω της εντατικοποίησης των ελέγχων σε λεωφορεία. μετρό, τραμ και τρόλεϊ.
Προφανώς, στο διάστημα που ακολούθησε αυτών των διαβεβαιώσεων δεν υπήρξε εντατικοποίηση στους ελέγχους, τουλάχιστον στο βαθμό που μας έλεγαν εκείνοι οι οποίοι μας υπόσχονταν ότι δεν θα υπάρξουν αυξήσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν τα ακριβότερα εισιτήρια , αποτελούν το κομμάτι της κοινωνίας που χτυπιέται αλύπητα, τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς τα χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο άνθρωποι του μόχθου. Μεροκαματιάρηδες οι οποίοι μετράνε και το τελευταίο δεκάλεπτο που έχουν στην τσέπη τους.
Είναι αδιανόητο , να υποχρεώνονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι να επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο επειδή κάποιοι δεν έκαναν καλά την δουλειά τους. Ας την κάνουν λοιπόν , έστω και τώρα κι ας αποτρέψουν αυτό το νέο «χαράτσι» για να αποδείξουν ότι δεν είναι καλοί μόνο στα λόγια αλλά μπορούν να ανταποκριθούν και στο επίπεδο των έργων...
Ιδού η Ρόδος...