Τα νέα είναι ευχάριστα συν-Έλληνες. Υπάρχει πλέον ελληνόμετρο, το οποίο θα μετρά και θα μας αποδεικνύει πόσο τοις εκατό Έλληνες και πατριώτες είμαστε. Το εισήγαγε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος από τα έδρανα της Βουλής αποφάσισε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι 25% Έλληνας.
Δεν ξέρω πως καταλήγουμε σε αυτό το ποσοστό. Προφανώς έχει να κάνει με την απλή λογική ότι γονιδιακά, μέσω του αίματος μεταφέρεται η ελληνικότητα στους επιγόνους. Όσο περισσότερες οι επιμιξίες τόσο μικρότερο το ποσοστό ελληνικού αίματος. Φυσικά στη λογική αυτή δεν υπάρχει ούτε η υποψία ότι ο ελληνικός πολιτισμός, αυτό που η γενιά του '30 ονόμασε ''ελληνικότητα'' δεν βασίζεται σε κάποια δαρβινική ερμηνεία αλλά είναι πρωτίστως ένα συναίσθημα, μια κοσμοαντίληψη, ένας τρόπος του νοείν -μια νοοτροπία.
Είναι παντελώς αδιάφορο για τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής αν στον τόπο αυτό εκφράστηκε σε ορισμένο χρόνο μια συγκεκριμένη πρόταση πολιτισμού που αφορά το παγκόσμιο ακροατήριο. Το μόνο που απασχολεί είναι αν αυτοί που κατοικούν εδώ είναι απευθείας απόγονοι του Λεωνίδα και του Αλέξανδρου. Κι ας μην υπάρχει καμία γνώση, καμία εμπειρία, καμία αντίληψη των αντιφάσεων που υπάρχουν σε αυτό που λέμε ελληνικό πολιτισμό – όπως και σε κάθε πολιτισμό. Τα πάντα είναι μια γραμμική πορεία αρκεί να ερεθίζει το φαντασιακό μας, αρκεί να κινητοποιεί τις μάζες. Μόνο αυτό μετράει.
Τόσα χρόνια έχουμε βαρεθεί να ακούμε για το πόσο Έλληνες είμαστε, πόσο απόγονοι του Περικλή είμαστε και -ως συνήθως – χωριζόμαστε σε δύο στρατόπεδα: οι μεν να υπερασπίζονται την τρισχιλιετή αιματολογική συνέχεια του Ελληνισμού και οι δε να υποστηρίζουν ότι είμαστε ένα κράμα Σλάβων, Τούρκων και Βενετσιάνων. Δικαιολογούμε με αυτόν τον τρόπο τη λογική του Φαλμεράγιερ και ακυρώνουμε αυτή του Παπαρρηγόπουλου. Αδιαφορούμε για το τι σημαίνει να είναι κανείς Έλληνας για αυτό και δεν μπορούμε να αναστοχαστούμε αν αυτό έχει κάποια επίδραση στο σήμερα.
Φυσικά αυτό δεν μας ενδιαφέρει και πολύ – το παν είναι το παρελθόν: σημασία έχει αν έχεις ένδοξους προγόνους όχι αν στο σήμερα, στο τώρα είσαι κουρελής και ατιμασμένος. Και τι κάνουμε; Βαυκαλιζόμαστε ένα παρελθόν που δεν κατανοούμε για να δικαιολογήσουμε την σημερινή μας ανεπάρκεια. Ίσως δεν υπήρχε πιο τραγική μοίρα για αυτόν τον τόπο από αυτή που του επιφυλάξαμε. Τον χρεωκοπήσαμε, διαλύσαμε όση περισσότερη ιστορική μνήμη κουβαλούσε, καταστρέψαμε τις πόλεις του, τον αφελληνίσαμε και τώρα κυνηγάμε ο ένας τον άλλο με το «ελληνόμετρο».
Να το θέσω αντίστροφα: Τι σημασία έχει πόσο «αυθεντικός Έλληνας» είσαι αν δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάς; Αλλά τι λέμε; Η ταυτότητα μετριέται πια μόνο με το ληξιαρχικό έγγραφο από κάποιους που ξαφνικά έγιναν τιμητές και Έλληνες στον υπερθετικό.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλά είδη Ελλήνων όπως τα γιαούρτια: κάποιοι μηδέν τοις εκατό, με χαμηλά λιπαρά αλλά και άλλοι με κρεμώδη υφή και με φρούτα. Και φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που σου ενεργοποιούν το πεπτικό σύστημα...