Από το ελληνικό σπέρμα στο βιετναμέζικο κεμπάπ.
(A)rTVcial (I)ntelligence: ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΤΙΒΟΛΟΓΙΟ (03/05/2011)
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΠΩΣ (ευτυχώς) ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΖΟΣΑΣΤΕ
Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (terra_gelida@hotmail.com / klarinabourana.blogspot.com) καταγράφει κάθε μέρα τα τραύματα των τηλεοπτικών εικονοκλαστικών του εξαρτήσεων σε real time λαϊκής μαναβικής.
Άσχημο πράγμα το ξύπνημα με βαρύ στομάχι, όταν συνοδεύεται από τηλεθέαση. Σοβαρολογώ, αδέρφια, το έκανα το πείραμα σήμερα το πρωί, παρακολουθώντας έκπληκτος στον «Καφέ με την Ελένη» έναν συλλέκτη σπέρματος εν λειτουργία. Δεν κάνω πλάκα, είναι ένα μηχάνημα σαν το power plate (έτσι το είδε στην αρχή και η ίδια η Ελένη, πριν της το εξηγήσει ο χαρωπός συνάδερφός της), το οποίο στο πάνω μέρος έχει μια οθόνη (που δεν θέλω να ξέρω τι μπορεί να μετράει) και στο κάτω μέρος μια παλλόμενη βεντούζα-τρόμπα με τρύπα στη μέση. Εκεί που είναι η τρύπα μπορείς να φανταστείς τι βάζεις και τι συλλέγεται στη συνέχεια της διαδικασίας. Προφανώς οι συντελεστές της εκπομπής θεώρησαν πως το συγκεκριμένο ρεπορτάζ μάς άνοιξε την όρεξη γι’ αυτό και στη συνέχεια παρουσίασαν ρεπορτάζ από το δελτίο ειδήσεων του Alpha για τον πρώτο Έλληνα που άνοιξε σουβλατζίδικο στο Βιετνάμ. Πραγματικά δεν νομίζω να υπάρχει άλλος λαός με τόσο κόμπλεξ όσον αφορά τα επιτεύγματά του στην αλλοδαπή σαν εμάς. Και το λέω αυτό από δημοσιογραφική πείρα. Τόσα χρόνια, έχοντας γυρίσει όλο τον κόσμο και τα φεστιβάλ, κάθε φορά που επιστρέφω με έναν σκασμό συνεντεύξεις στις αποσκευές μου, το πρώτο πράγμα που με ρωτάει ο αρχισυντάκτης είναι πάντα ίδιο: «Μιλάει για την Ελλάδα;» (ο συνετευξιαζόμενος). Τον Μπραντ Πιτ τον ίδιο να έχεις συναντήσει, αν δεν μίλησε για την Ελλάδα, θεωρείσαι άχρηστος στη δουλειά σου, εφ’ όσον καλός δημοσιογράφος είναι μόνο αυτός που θα καταφέρει να αποσπάσει μια τόσο βαρυσήμαντη δήλωση. Σκέψου, δηλαδή, πως κάθεσαι σε ένα τραπέζι, μαζί με άλλους πέντε-έξι δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο και έχετε στη μέση τον Μπραντ (κάπως έτσι γίνονται τα press junkets). Και εσύ κάθιδρος πρέπει να πάρεις θέση στο εξής δίλλημα: θα ρωτήσεις ξεκούδουνα και χωρίς λόγο και αφορμή τον Μπραντ «σου αρέσει το τζατζίκι; Έχεις ντυθεί τσολιαδάκι ποτέ σου;» και άλλα τέτοια, προκαλώντας το ειρωνικό βλέμμα όλων των υπολοίπων που κάθονται μαζί σου και θεωρούν (και καλά κάνουν) τη συμπεριφορά σου τριτοκοσμική, ή θα γυρίσεις στην πατρίδα και θα σε απολύσει ο διευθυντής σου επειδή δεν κατάφερες να αποσπάσεις τη βαρυσήμαντη δήλωση; Αφού ακόμα αναρωτιέμαι πώς και καταδέχτηκαν να κάνουν πρώτο θέμα τον θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, από τη στιγμή που δεν υπήρχε στο ρεπορτάζ μια καμαριέρα, ένας νερουλάς, μια μαμή τέλος πάντως ελληνικής καταγωγής κοντά του ώστε να έχει το θέμα την ποθητή ελληνοκεντρικότητα. Δεν κάνω πλάκα, έτσι λειτουργεί το πράγμα και γι’ αυτό σήμερα που δεν της έκατσε της Ελένης άλλο σοβαρό επίτευγμα προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό, δέχτηκε να προβάλλει τον κεμπαμπτζή. Πρωί πρωί, θέλει τίποτα άλλο το βασανισμένο στομάχι για να εκραγεί; Η διαδρομή σπέρμα - τζατζίκι - πιτόγυρο είναι ίση με αυτήν από τον καναπέ του καθιστικού σου στη λεκάνη της τουαλέτας, πιστέψτε με, το βίωσα στο πετσί μου. Κομψά πράγματα, όσο κομψό π.χ. είναι να έχει μόλις πεθάνει ένας από τους πιο αγαπημένους και συμπαθείς κωμικούς, ο Θανάσης Βέγγος, και εσύ (ο Λιαγκόναν ο Βάρβαρος εν προκειμένω, που τον έχουμε δει πρωινιάτικα να τσακίζει σουβλάκια live στην εκπομπή του παλιότερα) να βγάζεις τον Κώστα Βουτσά (που δεν έχει παίξει από ό,τι θυμάμαι με τον Βέγγο) σε τηλεφωνική σύνδεση, με ποιο κριτήριο; Το ότι είναι ο επόμενος στη σειρά; Σαν εκείνη την αλήστου μνήμης συνέντευξη της Ρούλας κάποτε με τον Αλεξανδράκη στο «Bravo», που τον ρώτησε το μαγικό: «Κύριε Αλεξανδράκη, η Αλίκη έφυγε, η Μελίνα δεν είναι πια κοντά μας, η Τζένη μας λείπει. Εσείς πως αισθάνεστε;»