Έχοντας παρακολουθήσει την τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ προσπαθώ να αντιληφθώ τους λόγους για τους οποίους ο κ. Γιώργος Παπανδρέου αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί άμεσα από την προεδρία του κόμματος του.
Για ποιο λόγο άραγε αφήνει κάποιον άλλον να αναμετρηθεί με την Νέα Δημοκρατία στην επικείμενη αναμέτρηση αλλά δεν του επιτρέπει να το κάνει και από την θέση του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ; Τι είναι αυτό που τον κρατάει γαντζωμένο στην καρέκλα του δηλώνοντας απλώς ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την προεδρία όταν φτάσει η ώρα της διαδοχής;
Είναι άραγε τόσο μεγάλη η επιθυμία του να επανεκλέγει πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον Ιούνιο και γι αυτό πρέπει θεσμικά να είναι και επικεφαλής του κόμματος του ως τότε; Μήπως θέλει να καταλάβει την θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος; Ισχύει άραγε αυτό που λένε κάποιοι ότι θέλει να προετοιμάσει προσεκτικά τις συνθήκες της διαδοχής του με τρόπο που να διαφυλάσσει την υστεροφημία του; Να μην φύγει δηλαδή κακήν κακώς και με τα στελέχη να του φορτώνουν στην πλάτη όλα όσα οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στα δημοσκοπικά τάρταρα;
Υπάρχει πάντως και μια άλλη εκδοχή που φαντάζομαι ότι κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ θα την έχουν σκεφτεί. Ότι δηλαδή, ο κ. Παπανδρέου απλώς ψάχνει αυτόν που θα τεθεί επικεφαλής του κόμματος στην αναμέτρηση με τη Νέα Δημοκρατία και κατά πάσα πιθανότητα- όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- θα ηττηθεί μεγαλοπρεπώς. Στη συνέχεια αφού ο ηττημένος «καεί», οι υποστηρικτές του κ. Παπανδρέου- που ομολογουμένως δεν είναι και λίγοι-θα του ζητήσουν να κάνει την καρδιά του... πέτρα, να παραμείνει πρόεδρος και να δώσει την μάχη των επόμενων εκλογών όποτε αυτές γίνουν.
Κι εκείνος, αν και -κατά δήλωση του- δεν είναι κολλημένος σε καμία καρέκλα, ίσως τους κάνει το χατίρι ..για το καλό της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Παραμύθια της Χαλιμάς θα πουν ενδεχομένως κάποιοι; Η μήπως του...Χαλιμα;