Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι είναι προτιμότερο να προλαμβάνεις μια ασθένεια παρά να την αφήνεις να εκδηλωθεί και μετά να προσπαθείς να την θεραπεύσεις.
Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και στην πολιτική. Είναι καλλίτερα να προλαβαίνεις ένα πρόβλημα παρά να το αφήνεις να δημιουργηθεί και να εκδηλωθεί και μετά να προσπαθείς να το συμμαζέψεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πιστεύει το αντίθετο. Από την πρακτική που ακολουθούν σε πολλά ζητήματα, οι υπουργοί της κυβέρνησης φαίνεται να πιστεύουν ότι είναι καλλίτερο γι αυτούς να αφήνουν τα προβλήματα να δημιουργούνται, να αυξάνονται σε ένταση και να παρεμβαίνουν όταν η κατάσταση φτάνει «στο Αμήν», όπως λέει ο υπουργός κ. Φλαμπουράρης. Η πρακτική αυτή έχει την λογική της. Όταν λύνεις προβλήματα πριν γίνουν αισθητά, λίγοι το καταλαβαίνουν και λίγοι χειροκροτούν, ενώ όταν λύνεις , έστω και σάτρα-πάτρα, ένα πρόβλημα, που έχει πάρει διαστάσεις επειδή δεν ενδιαφέρθηκες όταν έπρεπε, πολλοί το βλέπουν και μερικοί χειροκροτούν.
Τα ολοφάνερο παράδειγμα αυτής της πρακτκής είναι το σοβαρότατο προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα και η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο λιμάνι του Πειραιά και στην Ειδομένη. Ας αγνοήσουμε το γεγονός ότι το πρόβλημα, στην σημερινή του έκταση, δημιουργήθηκε κατά ένα σημαντικό μέρος με ευθύνη της κυβέρνησης, επί υπουργίας της αξέχαστης κας Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Ας δούμε τι κάνει η κυβέρνηση σήμερα.
Στην Ειδομένη, αν το προσέξατε, οι πρόσφυγες-μετανάστες έχουν δημιουργήσει καθεστώς. Ουσιαστικά κάνουν ότι θέλουν. Τα επεισόδια αυξάνονται και μεταξύ των προσφύγων- μεταναστών και μεταξύ αυτών και της Αστυνομίας, οι κλοπές στην περιοχή είναι καθημερινό φαινόμενο (όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής), οι βανδαλισμοί έχουν αρχίσει, και γενικά τα αίματα έχουν ανάψει. Έχουμε ήδη μετρήσει αρκετά μαχαιρώματα και έναν νεκρό. Σε μια τέτοια κατάσταση, όπως αυτή που έχει διαμορφωθεί στην Ειδομένη, αλλά και στον Πειραιά, τα γεγονότα αυτά είναι αναμενόμενα και ταυτόχρονα ανησυχητικά. Τα ύποπτα άτομα που κυκλοφορούν ελεύθερα και ανεξέλεγκτα ανάμεσα στους πρόσφυγες κρύβουν κινδύνους.
Εκείνο που είναι απαράδεκτο και πιο ανησυχητικό είναι η κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής και η άρνηση των προσφύγων-μεταναστών να την ελευθερώσουν. Ακόμη πιο απαράδεκτη είναι η ανοχή της Ελληνικής κυβέρνησης.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες και εργαζόμενοι υφίστανται σοβαρές ζημιές λόγω της κατάληψης της σιδηροδρομικής γραμμής. Θα αποζημιωθούν και από ποιόν; Για πόσο χρονικό διάστημα θα ανέχεται η κυβέρνηση τους καταληψίες; Βέβαια, πολλά στελέχη της κυβέρνησης μεγάλωσαν με τις καταλήψεις, τώρα όμως είναι κυβέρνηση και έχουν ευθύνες.
Σε λίγο, πρόσφυγες και μετανάστες, ή ορισμένοι εξ αυτών, αλλά αρκετοί για να μπορούν να δημιουργούν καταστάσεις, θα διατυπώνουν αιτήματα και διεκδικήσεις που δεν θα μπορούν να γίνουν δεκτά. Ίσως αυτό να είναι εκείνο που περιμένει η πολιτική ηγεσία. Να παρέμβει τότε και να εμφανιστεί ως η κυβέρνηση που δίνει λύσεις και να εισπράξει τα λίγα χειροκροτήματα. Η ζημιά θα έχει γίνει, αλλά ποιος νοιάζεται για τον απλό πολίτη.
Όλοι οι Έλληνες αισθάνονται συμπάθεια για το δράμα αυτών των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και όλοι τους έχουν συμπαρασταθεί με διάφορους τρόπους. Όμως, ούτε η αδικία που υφίστανται, ούτε η ανοχή των Ελληνικών Αρχών τους δίνει το δικαίωμα να παρανομούν. Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πάρει μέτρα πριν το πρόβλημα διογκωθεί και χαθεί ο έλεγχος.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.