Αναρωτιέμαι καμιά φορά κάνοντας βόλτα στην νέα παραλία τι θα σκεφτόταν κάποιος εξωγήινος αν έπεφτε ξαφνικά με το σκάφος του στην περιοχή. Ας υποθέσουμε ότι το σκάφος ξεμένει από κρυπτονίτη και πέφτει στα νερά του Θερμαϊκού, τα 2 πράσινα μέλη του πληρώματος ο Ζικ και ο Φίνικ περίεργοι βγάζουν τα κεφάλια και παρατηρούν. Και βλέπουν, τι βλέπουν;Ένα όμορφο παραλιακό μέτωπο που απλώνεται στο όριο μεταξύ στεριάς και θάλασσας, στο οποίο περιλαμβάνεται ξύλινο ντεκ στο κρηπίδωμα για διευκόλυνση αυτών που τρέχουν, θεματικά πάρκα για τα παιδιά με κούνιες και τσουλήθρες, πίστες για σκέιτ, ποδηλατοδρόμος. Στη μέση του παραλιακού μετώπου δεσπόζουν δέντρα με παγκάκια για ξεκούραση και ρομάντζο. Και όλο αυτό το πάρκο γεμάτο με κόσμο που κινείται αρμονικά. «Ωραία περνάνε τα καρντασια ρε Ζικ», λέει ο Φίνικ με βαριά πλλλουτώνια προφορά. «Ναι ρε μαν, ζαχαρη», απανταει ο Ζικ. Κοιτά τους. Άλλος βολτάρει, άλλος κάνει τζόκινγκ, άλλος αράζει και πίνει καφέ στα παγκάκια, παρέες παίζουν κιθάρα, άλλοι πίνουν μπάφους και παρά πολλοί ψαρεύουν.«Ψαρεύουν;». «Ψαρεύουν, κατέβα μια βόλτα να τους δεις». Από τον Λευκό Πύργο μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, σε μια ακτίνα 2,5 χιλιόμετρων, υπάρχουν άνθρωποι αραγμένοι με καλάμια που ψαρεύουν… Αρκετοί είναι μετανάστες -όπως καταλαβαίνεις από τα ρώσικα που ακούς να μιλάνε μεταξύ τους-, άλλοι είναι νέοι μέχρι 30 ετών και άνεργοι, γιατί τους πετυχαίνεις εκεί απ το πρωί… Ένα μεγάλο μέρος των ψαράδων είναι επίσης άνεργοι πενηντάρηδες, που έκλεισαν τη βιοτεχνία τους, ή οικοδόμοι που δεν βρίσκουν δουλειά στην Θεσσαλονίκη της μηδενικής οικοδομικής δραστηριότητας και αράζουν με τα καλάμια τους κοντά στο Μέγαρο Μουσικής, ακούγοντας λαϊκά από το ραδιόφωνο και πίνοντας καμία μπίρα για να περάσουν την ώρα τους Το σοκαριστικό είναι ότι βγάζουν αρκετά ψάρια, μεγάλους κεφάλους, τα οποία και τρώνε! Όποιον και αν ρώτησα απ αυτούς που ψαρεύουν, με διαβεβαίωσε ότι τα τρώει και ότι τα νερά μετά τον βιολογικό καθαρισμό είναι καθαρά. Τι να τους έλεγα ρε Ζικ, ότι ο κέφαλος είναι από τους πιο προσαρμοστικούς οργανισμούς στον πλανήτη; Ο βασιλιάς της προσαρμογής. Ότι όπου και αν τον βάλεις θα επιβιώσει; Και ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα ούτε από βρόμα ούτε από ρύπανση; Τεκμήριο ενός πανίσχυρου οργανισμού με άπειρες δυνατότητες. Εκτός από τις περιβαλλοντικές συνθήκες, η προσαρμοστική ικανότητα του κέφαλου είναι και διατροφική. Αν δεν του βγει το «ζωντανό» κυνήγι, φθάνει να την πέσει σε νεκρούς οργανισμούς, ακόμα και φύκια. Αρκεί να την βγάλει καθαρή. Ελπίζω το ίδιο προσαρμοστικοί να γίνουν και οι άνθρωποι που τους τρώνε και ίσως τρώγοντας κεφάλους Θερμαϊκού θυμηθούν ποιοι κεφάλες τους κατάντησαν σε αυτή την κατάσταση. Μια ματιά πίσω στο άγαλμα να ρίξουν, θα πάρουν χωρίς αντιπαροχή κάποιες απαντήσεις. «Μελαγχόλησα ρε Φίνικ μ’ αυτές τις ιστορίες σου, αλλιώς φαινόταν το ειδυλλιακό τοπίο και αλλιώς ήταν. Τουλάχιστον, πρότεινέ μου ‘κανα καλό μέρος για φαγητό, ελπίζω να μην μας ταΐσουν κεφάλους λιμανίσιους!». «Μην ανησυχείς, το μέρος είναι γκαραντί ΣΕ λέω».
Τα Περιστέρια
Δεν ξέρω ποιοι είναι οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία ενός συλλόγου Ταχυδρομικών Περιστεριών, δεν ξέρω καν το αντικείμενο λειτουργίας ενός τέτοιου συλλόγου. Ξέρω όμως ότι έχω ζόρικους φίλους που μου προτείνουν διάφορα.Όταν με πήρε τηλέφωνο ο περίεργος να μου πει να πάμε για φαγητό στο εντευκτήριο του συλλόγου Ταχυδρομικών Περιστεριών Καλαμαριάς "Τα Περιστέρια", σίγουρα ξαφνιάστηκα. Και όταν είδα τα πλαστικά τραπέζια με το παράπηγμα μπροστά στο κύμα, επίσης ξαφνιάστηκα. Επειδή δεν συνηθίζω όμως να κρίνω από την εμφάνιση, δώσαμε μια ευκαιρία. Και βγήκαμε δικαιωμένοι. Αν καθίσεις εκεί για φαγητό, σίγουρα θα φας πολύ καλά. Είναι σαν να πηγαίνεις στο σπίτι της γιαγιάς σου. Σπιτική ατμόσφαιρα, απίθανες τηγανιτές πατάτες που κόβονται ακριβώς πριν τηγανιστούν, κανονική χωριάτικη και φρέσκο ψάρι (ο Βασίλης αγοράζει κάθε μέρα φρέσκα ψάρια και ό,τι άλλο καλό βρει στα κασελάκια των ψαράδων και το μαγαζί λειτουργεί μέχρι να τελειώσουν οι προμήθειες της ημέρας). Με λίγα λόγια, ντεμέκ πράγματα δεν θα βρεις. Αγγουροντομάτα, πατάτες, αλοιφές, 2 ειδών ψάρια σχάρας, 2 ειδών ψάρια τηγάνι και μυδοπίλαφο. Τίποτα άλλο. Δώσε λίγη προσοχή, γιατί υπάρχουν μέρες που κλείνει από τις 5 το απόγευμα. Και κάνε ευχές να μην βρωμάει ο Θερμαϊκός. Αν βγουν αυτές οι δυο συνθήκες, θα φύγεις άρχοντας από τα Περιστέρια. Τιμές περίπου στο 20άρικο το άτομο, κομπλέ μαζί με τις ρετσίνες. Μην ζητήσεις ‘κανα Χατζημιχάλη και γίνουμε ρεζίλι, αυστηρά μαλαματίνα…