Ταλαντεύτηκα πολύ, ακούγοντας την κριτική του Μάκη Βορίδη για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις... «βλαβερές συνέπειες» της πολιτικής του στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν το εύκολο και προσφιλές «κοίτα ποιος μιλάει...». Στη συνέχεια, ψυχραιμότερες και πιο ιστορικά εδραιωμένες σκέψεις επικράτησαν και με οδήγησαν στο «άκου τι λέει...». Χωρίς, βεβαίως, να παραβλέπω το «ποιος μιλάει...», για να μην παρασυρθώ στο παιγνίδι που ο αήθης, ασπόνδυλος, πανέξυπνος πολιτικός θέλησε να στήσει. Για προσωπικό, ψηφοθηρικό, μικροπολιτικάντικο σκοπό...
Δεν είπε κάτι που δεν συμμερίζεται (σήμερα πλέον, με την ασφάλεια του διαδραμόντος χρόνου...) η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, αναφορικά με τις «φιλολαϊκές»πολιτικές που εφήρμοσε με χρήματα που δεν εξασφάλιζε η εθνική οικονομία, ο Αντρέας. Και , ίσως, επιβλαβέστερη από τα καθαρά δημοσιονομικά να ήταν η «φιλοσοφία» που ενέπνευσε στην κοινωνία ο μακαρίτης ,της ήσσονος προσπάθειας και η «πεποίθηση» πως το κράτος- πατερούλης οφείλει τα πάντα στους πάντες.
Αναμφίβολα, ο Αντρέας αποκατέστησε μια επιβεβλημένη μετεμφυλιακή τάξη, βάζοντας στο πλάνο τον ταλαιπωρημένο αριστερό κόσμο και επεξέτεινε επί το πρακτικότερο το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη, συνεχίζοντας πιο εμφατικά (αλλά και επικοινωνιακά...) τα πρώτα δύσκολα βήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο άκρως επίφοβο και ρευστό ακόμη 1974.
Και αν το δικαιότερο «κοινωνικό κράτος» που με παροχές και «κεκτημένα» προσέφερε στον λαό, είχε φροντίσει να του εξασφαλίσει, για να το υποστηρίξει, και τους πόρους, από την αύξηση της εθνικής παραγωγικότητας και ανάπτυξης, θα είχε μείνει στην σύγχρονη ιστορία ως πολύ μεγάλος ηγέτης. Δεν το μπόρεσε. Ισως και να μην τον ενδιέφερε. Γιατί, νοιαζόταν πιο πολύ με το «τώρα» παρά με το «αύριο». Και, λέγεται, ότι σε συνεργάτες του που δειλά αναρωτιόνταν «ποιος και πότε θα πληρώσει το κόστος όλων αυτών των παροχών;», απαντούσε κυνικά «τότε εμείς δεν θα υπάρχουμε...»
Δεν τα είπε έτσι....σφαιρικά ο Βορίδης. Και, κυρίως,απέφυγε για προφανέστατους λόγους -αφού αποφάσισε στα ξαφνικά να κάνει αναδρομή στο απώτερο παρελθόν-να μείνει λίγο και στο πιο πρόσφατο παρελθόν. Ν' αναφέρει πώς τις πρακτικές και τις πολιτικές του «κακού Ανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ, τις... υιοθέτησε και τις εφήρμοσε βελτιωμένες και επαυξημένες (γιατί διαπίστωσε πως είχαν ψηφοθηρική ωφελιμότητα) και το... σημερινό του κόμμα, η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή.
Επί των ημερών του οποίου, καταγράφηκε η μεγαλύτερη εισροή προσλήψεων στον δημόσιο και ευρύτερα δημόσιο τομέα, το χρέος εκτινάχθηκε σε πρωτόγνωρα ύψη, το έλλειμμα σημείωσε αύξηση ρεκόρ, η δημόσια διοίκηση αποδιαλύθηκε, το κράτος κατέρρευσε παρά την... «επανίδρυση» του. Τα έλεγε, όμως, όλα αυτά όταν ο σημερινός, επί Σαμαρά, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ ήταν προβεβλημένο και μαχητικό στέλεχος του...ΛΑΟΣ! Πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει το μικρό αυτό ακραίο (για τα δεδομένα της εποχής-μετά ήρθε η Χ.Α.) κόμμα που «συγχωρούσε»και ανεχόταν ευχαρίστως το φασιστικό παρελθόν του με τα... τσεκούρια και τους τραμπουκισμούς, για να ενταχθεί στην «ευρύχωρη» ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά. Που κάποιοι, όπως ο Βύρων Πολύδωρας, θέλουν να γίνει πιο... ευρύχωρη με ανοίγματα στην «Χρυσή Αυγή», προσδοκώντας να αλιεύσουν τους ψηφοφόρους της.
Για να λέμε, όμως, τα πράγματα με τ' όνομά τους, ο Βορίδης τα όσα είπε τα είπε σε κομματικό συνέδριο. Φαντάζεσθε τι θα έλεγαν διάφοροι σ' ένα σημερινό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, για την συνεργασία και συγκατοίκηση με την... επάρατη δεξιά; Τα είπε από... πάθος για την ιστορική αλήθεια; Οχι, προς Θεού. Κι' αν, όπως ήλπιζε ο φιλόδοξος και ευφυέστατος πολιτικός, είχε γίνει υπουργός, δεν... θα τα' λεγε καθόλου! Δεν έγινε (ίσως γιατί σωστά εκτιμήθηκε πως στην προηγούμενη, επί Παπαδήμου, υπουργική του θητεία αποδείχθηκε παλαιοκομματικός και φαυλεπίφαυλος χωρίς καμιά διάθεση για ρήξεις και εκσυγχρονιστικές τομές) και τον έπιασε ο οίστρος του ιστορικού αποτιμητή! Χωρίς καν να τολμήσει να πει πως ότι κακό και ολέθριο υιοθετήθηκε ως «πολιτική» και νοοτροπία από το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν ανετράπη από την ύστερη ΝΔ αλλά υιοθετήθηκε και επαυξήθηκε αλόγιστα από αυτήν με ολέθρια αποτελέσματα!
Το προσωπικό του χαράκωμα μέσα στον ευρύτερο αχταρμά της άκρο-κέντρο-δεξιάς θέλησε να οριοθετήσει ο κ. Βορίδης, αυξάνοντας τους δυνάμει ψηφοφόρους του. Γιατί, όντας ευφυέστατος, έχει καταλάβει πως στο άμεσο μέλλον αυτό που θα μετράει στο κόμμα που σήμερα βρίσκεται, δεν είναι η όποια «πολιτική ορθότητα» και υπευθυνότητα, αλλά το... πόσα κουκιά φέρνεις. Και πολιτεύεται ανάλογα. Αν αλλάξουν οι συνθήκες, θ' αλλάξει κι' αυτός-έχει αποδείξει πως και εύκολο του είναι και... οπισθέλκουσες αρχές δεν διαθέτει!
Κατά... τα άλλα, πάντως: το παρελθόν, ούτε είναι ούτε μπορεί να είναι ταμπού. Αρκεί να κρίνεται σφαιρικά και (κατά το ανθρωπίνως δυνατόν...) δίκαια και αντικειμενικά, σε στιγμές αποφορτισμένες, ήρεμες, επικαιρικά «αδιάφορες». Οχι υστερόβουλα πολιτικά ωφελιμιστικά. Ποιο... κυνικά σχολίασε την κίνηση Βορίδη ο... δολοφονικά ρεαλιστής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Δεν είναι η ώρα ν' ανασκαλέψουμε το παρελθόν, η ιστορία θ' απονείμει δικαιοσύνη. Αλλωστε, ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθο βαλέτω...»
Και ο Βορίδης, μόνο.... αναμάρτητος δεν είναι!