Όλο αυτό το απίστευτο αλαλούμ με την ασχεδίαστη και αψυχολόγητη "κίνηση" Σαμαρά με την ΕΡΤ, στην πρώτη επέτειο της τρικομματικής κυβέρνησης ,λες και ήρθε για να διαλύσει κάποιους προσεκτικά συντηρούμενους μύθους αλλά ταυτόχρονα για να σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου για το προς τα "πού" και "πώς" πορεύεται αυτή η κυβέρνηση -και μαζί της φυσικά κι' ολόκληρη η χώρα...
Πριν από ένα χρόνο ,αναγκάστηκαν τα τρία κόμματα να "συνεργασθούν", όταν αντελήφθησαν το... αυτονόητο πως και τρίτη συνεχόμενη προσφυγή στις κάλπες πέρσι το καλοκαίρι (όταν μάλιστα θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν αποφύγει τις δεύτερες ,πως αποδείχθηκε από την μετέπειτα συμπεριφορά τους) θα έστελνε νομοτελειακά στον πάτο το ημιβυθισμένο σκάφος και θα έφερνε στην εξουσία τον... κοινό αντίπαλο και των τριών: τον Τσίπρα με τις αόριστες υποσχέσεις και "δεσμεύσεις" του. Χαιρετίστηκε αυτή η "συνεργασία" και η (πρωτοφανής , για το πολιτικό μας σύστημα...) υπακοή στον ρεαλισμό και πάνω της στηρίχθηκαν ελπίδες και προσδοκίες αλλαγής νοοτροπίας των πολιτικών μας ταγών και παραμερισμού του έρμου "πολιτικού (μικροκομματικού αλλά και προσωπικού...) κόστους".
Το επειγόντως ζητούμενο , όμως, δεν ήταν τόσο ο "εκσυγχρονισμός" του πολιτικού προσωπικού και του "συστήματος", όσο η κατεπείγουσα ανάγκη ταχύτατου εξορθολογισμού της χώρας ,η ταχύτατη αλλαγή δομών επί το λειτουργικότερο και αποτελεσματικότερο της απόδοσης της κρατικής μηχανής ,η άνωθεν (με την παραδειγματική προτροπή της πολιτικής ηγέτιδας τάξης) επιβολή αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας, μιας κοινωνίας εθισμένης στα καταστροφικά κανακέματα του επάρατου πελατειακού κράτους .Και πάνω απ' όλα η εκπόνηση ενός επεξεργασμένου, κοστολογημένου (και όχι μόνο σε οικονομικούς όρους...) , ρεαλιστικού εθνικού προγράμματος-οράματος ανόρθωσης και παραγωγικής ανάπτυξης...
Μπορεί να επισημάνει κανείς αρκετές επιμέρους μικροδιαχειριστικές "επιτυχίες" της τρικομματικής κυβέρνησης- κι' αυτές, πάντα στο πλαίσιο των ασφυκτικά δεσμευτικών απαιτήσεων των μνημονίων και της Τρόικα. Διάφορες κινήσεις και ελιγμούς για να αποφευχθούν τα χειρότερα, χωρίς όμως ν' αποτολμάται ο γενναίος εθνικός σχεδιασμός της μελλοντικής μας πορείας , να χτίζεται ένα άλλο μοντέλο σχέσεων κράτους-πολιτών σ' ευθεία σύγκρουση με το εγκληματικό πελατειακό μοντέλο ,να καταυγάζεται η κοινωνία από την παραδειγματική αλλαγή νοοτροπίας και δράσης των ίδιων των πολιτικών της ταγών!
Συνεχίσθηκαν οι διορισμοί "ημετέρων" (αυτή τη φορά με... διακομματική αναλογία!) σε κρίσιμες θέσεις του δημοσίου , αντί της επιλογής αρίστων ασχέτως κομματικής "ιδεολογίας", δεν επιχειρήθηκε καν ο περιορισμός και εκσυγχρονισμός του υδροκεφαλικού-πελατειακού δημόσιου τομέα από τον φόβο του πολιτικού-κομματικού κόστους (την ώρα, μάλιστα ,που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν... αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο και αυξήσεις αποδοχών, με την έλευσή του στην εξουσία), προτιμήθηκε η "εύκολη" οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων, μ ότι αυτό συνεπάγεται στην ρευστότητα στην αγορά-και την αύξηση της ανεργίας στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα. Καμιά (σχεδόν) κατάργηση χρόνια άχρηστων δημόσιων οργανισμών με χιλιάδες αργόσχολους , όπως έχει προτείνει και η Τρόικα, και σε... δημοσιονομικό αντιστάθμισμα (αυτό εννοούσε με τα "ισοδύναμα" του ο κ. Σαμαράς στα διάφορα "Ζάππεια";) δραματική υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, αλόγιστες επιβολές φορολογικών βαρών που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν οι μικρομεσαίοι (π.χ. στα ακίνητα) αλλά έχουν... προβλεφθεί στον προϋπολογισμό, δημιουργώντας κατ' ανάγκη νέες "τρύπες" που θα πρέπει να καλυφθούν πάλι με... περικοπές εισοδημάτων και νέα φορολογία(!)- ένα πλήρες αδιέξοδο.
Ένας χρόνος συγκυβέρνησης και δεν κατάφεραν να απολύσουν ούτε ένα επίορκο, δεν εξασφάλισαν έστω την... σύγκληση πειθαρχικών συμβουλίων, ένας χρόνος "σχεδίων" και οργανογραμμάτων για τον εκσυγχρονισμό της... εμβληματικής περίπτωσης κακοδιοίκησης , υδροκεφαλισμού και πελατειακού συντεχνιασμού άνευ του παραμικρού αποτελέσματος-και όταν έσφιξαν τα πράγματα από την Τρόικα για 2.000 απολύσεις στο δημόσιο μέχρι τέλους Ιουνίου, ήρθε το...βίαιο, ασχεδίαστο, αμφίβολης νομιμότητας "μαύρο"στην ΕΡΤ -ίσως και ως "ένδειξη" κυβερνητικής αποφασιστικότητας, μετά το φιάσκο της ΔΕΣΠΑ, ίσως και του ΟΠΑΠ που ακολουθεί... Μια σωστή κίνηση που δεν γίνεται την στιγμή που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει, είναι βέβαιο ότι θα γίνει με τον... χειρότερο τρόπο στην λάθος στιγμή!
Η ανασύνταξη, ο εκσυγχρονισμός,η ανάπτυξη μιας χώρας, προϋποθέτει σχέδιο και σταθερή πορεία χαραγμένη από πολιτικούς που κοιτούν την κοινωνία και όχι το... εσωτερικό του κομματικού μαγαζιού τους. Αυτό οφείλουν (αφού τους έλαχε...) να κατανοήσουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι. Χωρίς να επιχειρούν ( ο καθείς, ανάλογα με την περίσταση...) να πιστωθούν τα όποια καλά της συγκυβέρνησης και να... χρεώσουν στα "συνεταιράκια" το αναπόφευκτο κόστος. Ειλικρίνεια και καθαρές κουβέντες μεταξύ τους- ο κόσμος καταλαβαίνει περισσότερα (και εκτιμά...) απ' όσο νομίζουν οι ίδιοι- χωρίς να καταφεύγουν σε "φερετζέδες" δικαστικών αποφάσεων που θυμίζουν βολικούς δελφικούς χρησμούς...