Δύο πολυαναμενόμενες εκθέσεις έρχονται τον Σεπτέμβρη στο Μουσείο Μπενάκη. Η μεγάλη αναδρομική, του ρεαλιστή ζωγράφου Βάλια Σεμερτζίδη στις 19/9 και η έκθεση του μοντερνιστή γλύπτη Κώστα Κουλεντιανού στις 27/9.
Το έργο του Βάλια Σεμερτζίδη (1911-1983) ερευνά και επιμελείται ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, Νίκος Χατζηνικολάου, φωτίζοντας γνωστές και άγνωστες πτυχές της καλλιτεχνικής πορείας ενός σπουδαίου δημιουργού, που δεν έτυχε έως στιγμής, να μελετηθεί σε βάθος.
Ο Β. Σεμερτζίδης υπήρξε συνειδητός ρεαλιστής ζωγράφος καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Αν και σπούδασε στο εργαστήρι του Παρθένη, στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, πολύ λίγο επηρεάστηκε από τα διδάγματα του δασκάλου του. Σχετικά αδιάφορος στάθηκε και απέναντι στα έντονα κελεύσματα του ευρωπαϊκού μοντερνισμού. Θεωρείται ο κατεξοχήν ζωγράφος του ανθρώπινου μόχθου, είναι όμως επίσης και ένας εξαιρετικός τοπιογράφος, που μελέτησε με ιδιαίτερη προσοχή και αγάπη το ελληνικό τοπίο, ιδιαίτερα της γενέτειράς του, της Ρόδου. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η τεχνική της λαδοτέμπερας, που χρησιμοποιεί στα περισσότερα έργα του, ενός συνδυασμού δηλαδή ελαιογραφίας και τέμπερας σε αλλεπάλληλα στρώματα.
Στην έκθεση, όμως, εκτός από τα ζωγραφικά έργα, παρουσιάζονται για πρώτη φορά ορισμένα από τα σχέδια που φιλοτέχνησε στα βουνά της Ευρυτανίας κατά τη διάρκεια του αντιστασιακού αγώνα, με μεγάλη καλλιτεχνική αλλά και ιστορική αξία. Επιπλέον, παρουσιάζονται ελαιογραφίες, κάρβουνα, σχέδια με μολύβι, αλλά και παστέλ, από όλες τις φάσεις της δημιουργίας του ζωγράφου.
Η άλλη έκθεση, αυτή του «τελευταίου ακροβάτη του μοντερνισμού», Κώστα Κουλεντιανού (1915-1995), περιλαμβάνει 120 έργα από όλες τις περιόδους δημιουργίας του. Από τα πρώτα σπουδαστικά έργα της δεκαετίας του 1940, όταν ακόμα δούλευε σε πηλό, έως τα μνημειακά του έργα σε σίδερο, των τελευταίων δεκαετιών της ζωής του. Ο Κώστας Κουλεντιανός σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αργότερα, το 1945, όταν άφησε πίσω του την ταραγμένη Ελλάδα κι έφυγε με το περίφημο πλοίο «Ματαρόα», υπότροφος και ο ίδιος του Γαλλικού Ινστιτούτου, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον Ανρί Λωρένς και η επίδραση του δεύτερου στο έργο του Έλληνα γλύπτη.
Μιλώντας για τη γλυπτική, ο Κώστας Κουλεντιανός έλεγε: «το βασικό μου πρόβλημα είναι ο χώρος, το φως και ο όγκος. Το πώς το εκάστοτε έργο μου θα μπορέσει να τοποθετηθεί στον χώρο και να δεχτεί το φως, ώστε να αποκτήσει σημασία».
Την έκθεση, στο Μπενάκη της Πειραιώς, επιμελείται επιστημονικά ο ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος και τον γενικό συντονισμό έχει ο γιος του Κώστα και της Τζόυς Κουλεντιανού, Μπεν.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)