Στον συναρπαστικό διάλογο που άνοιξε με τον φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο, μέσω του iefimerida.gr, δίνει σήμερα συνέχεια ο γνωστός συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης απαντά σε ένα κείμενο 49 λέξεων του Στέλιου Ράμφου που δημοσίευσε πρόσφατα το iefimerida:
«Ο Στέλιος Ράμφος, με την συνέντευξή του ως απάντηση στο κείμενό μου ''Ένας δειλός στοχαστής'', όσο και με την 49 λέξεων ανταπάντησή του, δείχνει να επιθυμεί αοριστολογώντας με κοινοτοπίες, ο κύκλος που άνοιξε με το προαναφερθέν κείμενό μου, να κλείσει.
Ο κύκλος αυτός, όχι μόνο δεν έκλεισε ούτε θα κλείσει αλλά μόλις τώρα ανοίγει. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Και ανοίγει επειδή ο ίδιος ο Σ. Ρ. όπως και οι ομόπιστοί του, δεν έχει πλέον κανένα από τα όπλα που κατείχε ο Χριστιανισμός για να επιβάλει την κυριαρχία του. Τα όπλα του είναι όλα παροπλισμένα, με πρώτο την αγάπη, αυτό το πρώτο θύμα των Χριστιανών, η οποία έχει εντελώς αχρηστευτεί από την καταχρηστική εκμετάλλευσή της είτε ως προκάλυμμα εγκλημάτων είτε ως επικάλυμμα αχρειοτήτων πάσης φύσεως. Την σκότωσαν για να σκοτώσουν. Τώρα είναι νεκρή από τα ίδια τους τα χέρια. Ας μη την επικαλούνται για να σώσουν τα προσχήματα και για να δώσουν στον εαυτό τους το συγχωροχάρτι που επικυρώνει την μικροψυχία και την ανανδρία τους.
Ο κύκλος λοιπόν που άνοιξε έχει ολόκληρο το μετά μπροστά του. Η θνητότητα, η σεξουαλικότητα, η ιστορικότητα, ακυρωμένες από τον πλατωνισμό και καταδιωγμένες από τον Χριστιανισμό, διεκδικούν εκείνο που τούς στέρησαν αιώνες συσκότισης και παραπλάνησης: την μετάβαση από την άγνοια στην γνώση, από την αδιαφορία στην κεντρική μελέτη, από την αποσιώπηση και την καταδίκη στην ανάδειξή τους σε πρωταρχικές και απαράγραπτες παραμέτρους τού ανθρώπινου.
Με την υπεκφυγή ως μέσον αντιμετώπισης των ζητημάτων που έθεσα, ο Σ. Ρ. ρίχνει ο ίδιος μαύρη πέτρα σε όλη την χριστιανική παράδοση και τίς αρχές της. Ετσι, η θνητότητα, αυτό το απαράβατα πρωτεύον για κάθε άνθρωπο, πλήττει καίρια και ακαριαία και αυτήν την ίδια την Χριστιανοσύνη αποκαλύπτοντάς την θνητή, όπως και τον εμπνευστή της, τού οποίου η δήθεν ανάσταση, όπως έγραψε ο Παύλος, ει γαρ νεκροί ουκ εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται . ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών (Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή). Πίστη και ανάσταση, άλλα δύο προπαγανδιστικά και παραπλανητικά όπλα τους τα οποία εξαιτίας των δικών τους χειρισμών έχουν αδειάσει από κάθε νόημα.
Και για να τελειώνουμε, εδώ τώρα δεν υπάρχει πλέον γι’ αυτούς κανείς Θεός για να τούς σώσει, μαζί με τον Σ. Ρ. και όλους τούς συμπορευόμενούς του. Ας τον φωνάξουν, η φωνή τους θα αντηχήσει χωρίς απάντηση.
Nothing will come of nothing (W. Shakespeare, King Lear, act I, scene I)».
Αφορμή γι'αυτόν τον διάλογο, που παίρνει την τροπή μιας στοχαστικής διένεξης, υπήρξε το δοκίμιο του Δ. Δημητριάδη, που δημοσιεύθηκε στο iefimerida, με τίτλο «Η δειλία ενός στοχαστή», ιδιαίτερα αιχμηρό για τον Στέλιο Ράμφο. Εκείνος του απάντησε με μια συνέντευξη, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ και ακολούθησε η ανταπάντηση του Δ. Δημητριάδη.