Η νέα ταινία της βραβευμένης με Όσκαρ Έμεραλντ Φένελ με τίτλο «Saltburn» έκανε πρεμιέρα και έχει καταφέρει να γίνει viral, κάνοντας τους θεατές να τρέχουν στις αίθουσες για να την παρακολουθήσουν.
Η πολύκροτη ταινία έχει ένα δυνατό καστ με γνωστούς αλλά και ανερχόμενους ηθοποιούς (Jacob Elordi, Barry Keoghan, Rosamund Pike, Richard E. Grant), γοτθική ατμόσφαιρα και ένα επιβλητικό σκηνικό, βγαλμένο από μια εντελώς άλλη εποχή. Η έπαυλη Saltburn που βλέπουμε στην ταινία, μάλιστα, υπάρχει στην πραγματικότητα και είναι εντυπωσιακή, αλλά δεν ονομάζεται έτσι.
«Ένα μέρος τόσο εξωπραγματικό όσο το Saltburn έπρεπε πάντα να φαίνεται αληθινό», δήλωσε η συγγραφέας και σκηνοθέτης Έμεραλντ Φένελ (Υποσχόμενη νέα γυναίκα, The Crown) μιλώντας στο Town & Country.
Το «Saltburn» γυρίστηκε σε ένα ακίνητο που ονομάζεται «Drayton House» στο Lowick, στο Northamptonshire της Αγγλίας. Πρόκειται για ένα ιδιόκτητο αρχοντικό 127 δωματίων που ανήκει στο National Trust και κατοικείται από την αριστοκρατική οικογένεια των Sackville. Ωστόσο, δεν είναι ανοιχτό για το κοινό - και κανένα μέλος της παραγωγής δεν αποκάλυψε το όνομα του σπιτιού, όπως όρισε η συμφωνία που έγινε ώστε να πραγματοποιηθούν εκεί τα γυρίσματα - αν και υπάρχουν μερικοί επιχειρηματίες που έχουν πάει να δουν την τοποθεσία από τότε.
Το Drayton House δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν στην οθόνη, κάτι που ήταν και το κλειδί για την Φένελ. «Το σπίτι ήταν τόσο σημαντικό και έπρεπε να είναι κάτι που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πιο πριν», είπε στο Architectural Digest. Δεν είχε καν φωτογραφηθεί, πόσο μάλλον να βρεθεί να πρωταγωνιστεί σε ταινία. Πάντα θέλαμε την ακριβή αίσθηση ότι είναι ένα πραγματικό μέρος».
Το Drayton House
Το Drayton House είναι μια επαρχιακή κατοικία Grade I και χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Έχει περιγραφεί ως «ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του αγγλικού εξοχικού κόσμου», παραμένοντας «κρυμμένο, μυστηριώδες και σπάνια ανοιχτό». Όπως έγραψε ο ιστορικός αρχιτεκτονικής Gervase Jackson-Stops στο τεύχος του Ιανουαρίου 1991 του Architectural Digest, «αυτό που είναι κατ' ουσίαν αγγλικό για το Drayton είναι το μείγμα της μεγαλοπρέπειας και της ανεπισημότητας».
Έτσι, ενώ το Saltburn μπορεί να μην είναι αληθινό, το Drayton House είναι και ήταν το τέλειο σκηνικό για την ταινία. «Υπάρχει κάτι τόσο διαρκές και σαγηνευτικό στο υποείδος της βρετανικής εξοχικής κατοικίας», είπε η Φένελ. «Ο περιορισμός, η ανέφικτη ομορφιά, οι απίστευτα αδιαφανείς κανόνες, η αίσθηση του να παρακολουθείς και να σε παρακολουθούν, ο φόβος ότι θα σε ανακαλύψουν ως παρέμβαση, όλα κάνουν μια εξοχική κατοικία ένα τόσο πλούσιο και γοτθικό μέρος για να πεις μια ιστορία».
Το πραγματικό Saltburn
Το πραγματικό σπίτι χτίστηκε γύρω στο 1300, αν και η τοποθεσία χρονολογείται από το 1066. Έκτοτε έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας το 1700 όταν ανακαινίστηκε με μια περίτεχνη μπαρόκ πρόσοψη. Πολλά από τα υπάρχοντα δωμάτια χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία, η οποία διαδραματίζεται το 2006, όπως και η τετράγωνη λίμνη, το παρεκκλήσι και οι κήποι.
Η ομάδα πρόσθεσε τοπία και σύγχρονη τέχνη και γλυπτά και έφερε έπιπλα από την Lots Road Auctions στο Λονδίνο. Μερικά από τα μοντέρνα έργα τέχνης δημιουργήθηκαν από το τμήμα τέχνης, αλλά η ομάδα έλαβε άδεια να αναπαράγει κομμάτια των Ryan Mosley και Colin Harris, και ο καλλιτέχνης Jason Line έκανε τα πορτρέτα της φανταστικής οικογένειας Catton που φαίνονται σε όλο το σπίτι.
Ένα πράγμα που δεν υπήρχε στην πραγματική έπαυλη είναι ο λαβύρινθος. Η production designer Suzie Davies στρατολόγησε τον σχεδιαστή λαβύρινθου Adrian Fisher για να δημιουργήσει το σχήμα και τη δομή, αλλά δεν ήταν δυνατό να κατασκευαστεί στο σύνολό του. Το κέντρο, το οποίο διαθέτει ένα γλυπτό μινώταυρου φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Nicola Hicks, και οι συνδετικοί διάδρομοί του κατασκευάστηκαν με φράκτη από γλάστρες ενώ τα υπόλοιπα είναι CGI. Ο λαβύρινθος παίζει καθοριστικό ρόλο στην ταινία κατά τη διάρκεια μιας έξαλλης σκηνής πάρτι.
«Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο σπίτι, οι προτομές στη μεγάλη αίθουσα είχαν ανόητα καπέλα πάνω τους και είπα: Αυτό ακριβώς. Αυτό ακριβώς χρειάζεται για να νιώθεις, πρόσθεσε η Φένελ. «Για τους ανθρώπους που ζουν εδώ είναι απλώς σπίτι και είναι απλά αστείο. Αυτά τα μεγάλα πράγματα είναι απλώς η ακαταστασία της καθημερινότητάς σας. Αυτό ήταν κάτι που ένιωθα ότι δεν το είχαμε ξαναδεί».
«Καταφέραμε να πείσουμε τους ιδιοκτήτες», λέει η Davies για τα γυρίσματα στο σπίτι. «Συνήθως στα ακίνητα National Trust και English Heritage δεν επιτρέπεται να ζωγραφίσεις τίποτα ή να μετακινήσεις εικόνες ή να αλλάζεις οτιδήποτε. Αυτή η οικογένεια μας άφησε να ασχοληθούμε αρκετά με το σπίτι και μας έδωσε ελευθερία».
Πολλά δωμάτια μάλιστα τροποποιήθηκαν για να εξυπηρετήσουν την αφήγηση της ταινίας. Αν και η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση του σπιτιού είναι υπέροχη, δεν προορίζονται όλα στην οθόνη να δείχνουν όμορφα και περιποιημένα.
«Πρόκειται για το αβίαστο στιλ και την επιδεικτικότητα», εξηγεί η Davies για τα διακοσμητικά στοιχεία. «Αρχίσαμε να θέλουμε οι εικόνες να μοιάζουν με πίνακα του Καραβάτζιο, έτσι ώστε να είναι κάτι που ζηλεύει ή θέλει κάποιος. Αλλά τότε αυτός ο πίνακας αρχίζει να λιώνει και να παραμορφώνεται καθώς η ίδια η ιστορία αρχίζει να παραμορφώνεται».