Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εκτάκτου ανάγκης, ζητά με ανοικτή επιστολή του προς τον πρωθυπουργό ο Βουλευτής Πειραιά του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Λιντζέρης, και ασκεί κριτική για το γεγονός ότι δεν μίλησαν οι βουλευτές στη χτεσινή δραματική συνεδρίαση της Κ.Ο. του κόμματος,
Στην επιστολή του, που απέστειλε πριν από την αναγγελία του δημοψηφίσματος, ο κ. Λιντζέρης τονίζει ότι ζούμε στον αστερισμό της χρεοκοπίας και για να την αποφύγουμε πρέπει να «κάνουμε την υπέρβαση». Καλεί τον Γιώργο Παπανδρέου να καταθέσει άμεσα «συγκεκριμένο πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο στους αρχηγούς των κομμάτων», και να αναλάβει πρωτοβουλία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να σχηματιστεί «ισχυρή και συναινετική διακυβέρνηση».
Υπενθυμίζεται ότι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε θέσει θέμα συγκυβέρνησης και την προηγούμενη Πέμπτη, την ημέρα της Συνόδου Κορυφής μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή.
Ολόκληρη η επιστολή του Δημήτρη Λιντζέρη:
Πειραιάς, 31 Οκτωβρίου 2011
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Όταν το πολιτικό σύστημα αμφισβητείται θεωρώ αδιανόητο να συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. χωρίς να δίνεται ο λόγος στους βουλευτές. Γι' αυτό και αναγκαστικά καταθέτω τις προτάσεις και τις αγωνίες μου με μια ανοιχτή επιστολή προς εσάς.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Η διακυβέρνησή μας εδώ και δύο χρόνια έχει σημαδευτεί από πρωτοφανή ιστορικά γεγονότα. Υποχρεωμένη να κινηθεί σε ένα πολύ δυσμενές οικονομικό περιβάλλον στο οποίο βρέθηκε, κλήθηκε με καθυστέρηση να πάρει επώδυνες αποφάσεις. Η επιλογή για προσφυγή στο ΔΝΤ, η υπογραφή του μνημονίου, το μεσοπρόθεσμο, καθώς και η αναδιάρθρωση του χρέους είναι ιστορικοί σταθμοί που καθόρισαν και θα καθορίζουν την πορεία της χώρας στο παρόν και το μέλλον.
Τις πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις γνωρίζουμε όλοι. Αναμένονται οι λεπτομέρειες, πρόλογος των οποίων είναι οι ανατριχιαστικές δηλώσεις του κ. Σόιμπλε «καμία άλλη χώρα δε θα ήθελε να της επιβληθούν τέτοια μέτρα ακόμα και αν βρεθεί σε έσχατη ανάγκη». Όλοι αντιλαμβανόμαστε τις δυσμενείς επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων στην οικονομία, στους πολίτες, στο μέλλον της πατρίδας μας. Το κυριότερο όμως απ' όλα -και αυτό το υποστηρίζουν όλοι οι σοβαροί και αξιόλογοι αναλυτές- είναι ότι αν αυτή τη φορά δεν επιδείξουμε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα για την υλοποίηση των δεσμεύσεών μας, η έξοδος από την ευρωζώνη παύει να αποτελεί σενάριο και γίνεται αμείλικτη πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου το μείζον ζήτημα είναι:
Τι κάνουμε τώρα;
Πώς πορευόμαστε από εδώ και στο εξής;
Τα ερωτήματα είναι υπαρκτά και αποτυπώνουν την πραγματικότητα της περιόδου που διανύουμε. Και γίνονται πιο δραματικά, αν συνυπολογίσουμε ότι η τωρινή κυβέρνηση αποδεδειγμένα εμφανίζει έλλειμμα αποτελεσματικότητας. Δεν υλοποιεί αποφάσεις της, δεν προχωρά σ' αυτά που έχει δεσμευτεί, εμφανίζοντας μεγάλη απόκλιση λόγων, έργων και αποτελεσμάτων.
Και η αναποτελεσματικότητα αυτή είναι ενδογενές πρόβλημα, το οποίο συνδυάζεται και με την αδυναμία της κοινωνίας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, με την άρνησή της να κατανοήσει το βάθος και το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζουμε.
Οπότε το ερώτημα επανέρχεται συνεχώς όλο και πιο αμείλικτο:
Με ποια αποτελεσματική, ισχυρή, στιβαρή, συναινετική διακυβέρνηση μπορεί να θωρακιστεί η χώρα, αποφεύγοντας τον εξοβελισμό της από την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή οικογένεια;
Γνωρίζετε την πρόταση που έχω διατυπώσει εδώ και πέντε μήνες για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εκτάκτου ανάγκης. Η πρόταση αυτή έχει ωριμάσει και βρίσκει υποστήριξη από πλειάδα στελεχών με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Έχει την αποδοχή του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Άλλωστε η αρχή έγινε, από τον Ιούνιο, από εσάς τον ίδιο όταν θέσατε, στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το ζήτημα του σχηματισμού κυβέρνησης ευρύτερης πλειοψηφίας, συζητώντας ακόμη και για Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.
Σήμερα, ζώντας στον αστερισμό της χρεοκοπίας καλούμαστε όλοι μας να κάνουμε την υπέρβαση, αφήνοντας στην άκρη το κομματικό και προσωπικό μας συμφέρον και προτάσσοντας το εθνικό.
Ο μόνος δρόμος για να ξορκίσουμε το σκιάχτρο της δραχμής είναι να καταθέσετε συγκεκριμένο πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο στους αρχηγούς των κομμάτων, ζητώντας ταυτόχρονα την ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι οποίες θα οδηγήσουν στον σχηματισμό μιας αποτελεσματικής, ισχυρής, στιβαρής και συναινετικής διακυβέρνησης.
Το πλαίσιο στο οποίο καλούμαστε να κινηθούμε είναι σαφώς οριοθετημένο: Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι όρος ζωής, οι διαρθρωτικές αλλαγές, ζωτική ανάγκη, οι μεταρρυθμίσεις, μοναδική προϋπόθεση για την ανάταξη της οικονομίας. Ο εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα αποτελεί αναγκαίο όρο για τη βιωσιμότητα της χώρας. Η ανάπτυξη είναι ο δρόμος για τις καλύτερες μέρες. Στις παραπάνω βασικές παραδοχές μπορούμε –πιστεύω- να συμφωνήσουμε.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Είναι γνωστές οι κοπιώδεις προσπάθειες που καταβάλλετε εδώ και δύο χρόνια. Όμως το μέγεθος της κρίσης και το εύρος των αλλαγών που πρέπει να συντελεστούν υπερβαίνει τα όρια μιας παράταξης και το χρόνο ζωής μιας Κυβέρνησης. Η ίδια η πραγματικότητα μας υποδεικνύει τον δρόμο που με γενναιοδωρία και τόλμη πρέπει να ακολουθήσουμε σήμερα: Να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Μιας κυβέρνησης για τη σωτηρία της πατρίδας μας με προκαθορισμένο πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, που θα στηρίζεται από το μεγαλύτερο δυνατό μέρος των δυνάμεων του Κοινοβουλίου με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Η εκ μέρους σας ανάληψη πρωτοβουλίας για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας θεωρώ ότι είναι πλέον αυτονόητη. Γνωρίζω ότι ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο. Προσκρούει στην απουσία κουλτούρας συνεργασίας που έχουμε στη χώρα μας, αλλά και στις κομματικές και προσωπικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες.
Η άρνηση του κ. Σαμαρά τον εκθέτει ανεπανόρθωτα, αφού η στείρα και καθολική του άρνηση, εκτός του ότι ενέχει στοιχεία λαϊκισμού, είναι ανέξοδη και αδιέξοδη. Κυρίως όμως υπαγορεύεται από έναν και μοναδικό στόχο: να γίνει πρωθυπουργίσιμος, αδιαφορώντας για τον παρόν και το μέλλον της χώρας. Ξεχνά, όπως φαίνεται, το θεσμικό του ρόλο που τον καλεί να θέσει το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και προσωπικό, ώστε ν' αποδειχθεί χρήσιμος για τη χώρα.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι εθνική ανάγκη ν' αναλάβει ο καθένας – ειδικά οι ηγεσίες των κομμάτων και δη των δύο μεγαλύτερων - τις ιστορικές ευθύνες που του αναλογούν. Η επιλογή αυτή είναι η υπέρβαση είναι η επιλογή της εθνικής ευθύνης.
Αν χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά.
Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Λιντζέρης