Σε πλήρη εξέλιξη είναι οι έρευνες για την άγρια δολοφονία 63χρονης στη Χαλκίδα, με τις Αρχές να στρέφονται στο ευρύτερο περιβάλλον της.
Η γυναίκα, που εντοπίστηκε δολοφονημένη από οικογενειακή της φίλη, δέχτηκε πέντε μαχαιριές στον αυχένα, κάτι που, σύμφωνα με το evima, δεν είχε εντοπίσει αρχικά ο ιατροδικαστής και θεώρησε ότι σκοτώθηκε λόγω της πτώσης της από τις σκάλες.
Πιο συγκεκριμένα, ο νεκροτόμος ήταν αυτός που εντόπισε τα τραύματα από το μαχαίρι και ενημέρωσε τον ιατροδικαστή.
Τα στοιχεία που προκρίνουν το σενάριο ότι γνωρίζονταν δολοφόνος και θύμα
Οι αστυνομικοί που ερευνούν την υπόθεση εκτιμούν ότι η γυναίκα γνώριζε τον δολοφόνο της, καθώς έχουν αρκετά στοιχεία στα χέρια τους που τους οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρώτον, οι γείτονες δεν άκουσαν τον σκύλο να γαβγίζει, κάτι που έκανε όταν έβλεπε κάποιο άγνωστο άτομο, ενώ η πόρτα δεν ήταν παραβιασμένη, κάτι που σημαίνει ότι είτε το θύμα άνοιξε την πόρτα στον δολοφόνο είτε ο δράστης γνώριζε πού ήταν το δεύτερο κλειδί το οποίο είχαν μητέρα και κόρη για να ανοίγουν την πόρτα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Τέλος, ο δράστης φαίνεται ότι γνώριζε καλά πώς να κινηθεί στον χώρο και βρήκε αμέσως τα 7.000 ευρώ που ήταν κρυμμένα στην ντουλάπα της κόρης του θύματος.
Να σημειωθεί ότι η κόρη της 63χρονης είχε βάλει γυναίκα να την προσέχει, η οποία όμως απουσίαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τι ισχυρίζεται η κόρη της 63χρονης
Συντετριμμένη είναι η κόρη της γυναίκας που δολοφονήθηκε άγρια, περιμένοντας κι αυτή να μάθει τι ακριβώς έχει συμβεί.
«Ήμουν στην αστυνομία, στα γραφεία και άκουσα ότι ο ιατροδικαστής σε πρώτη φάση δεν είδε κάτι και έμαθα χθες ότι όντως δεν την έψαξε. Εγώ εκείνη την ημέρα όταν ήρθα στο σπίτι την είχαν πάρει δεν είδα τίποτα» είπε αρχικά στο Mega, και πρόσθεσε:
«Ξέρω ότι τα κλειδιά ήταν στη γλάστρα, εκεί που τα είχα αφήσει, εκεί τα βρήκε η κοπέλα που την πρόσεχε και μπήκε στο σπίτι. Από την αρχή λέω ότι είναι ξένοι, που πήδηξαν από το μπαλκόνι. Η κοπέλα που την πρόσεχε είναι μία κοπέλα που μένει εδώ κοντά στο σπίτι μας και ερχόταν εδώ και την πρόσεχε όταν εγώ ήμουν στη δουλειά. Η μητέρα μου είχε δύναμη στα χέρια, με το ''πι'' ήταν το τελευταίο μήνα. Έκανε ασκήσεις για να μπορεί να στηρίζεται, να σηκώνεται όταν δεν ήμουν εκεί να της δίνω το χέρι. Ήταν περισσότερο ψυχολογικό».