Με φόντο τα χιονισμένα βουνά των Πυρηναίων, βαθιά στην κοιλάδα της Αραγονίας, ένας πρώην εγκαταλελειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο.
Ο σταθμός Canfranc άνοιξε ως ένας πολυτελής σιδηροδρομικός κόμβος το 1928 και στην τελετή εγκαινίων παραβρέθηκε τόσο ο βασιλιάς της Ισπανίας όσο και ο πρόεδρος της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Canfranc έγινε μάρτυρας συλλήψεων, κατασκοπείας και εμπορίας χρυσού. Το τέλος του σταθμού ήρθε το 1970.
Μετά από δεκαετίας στην αδράνεια, ο εγκαταλελειμμένος αλλά ακόμη όμορφος, σταθμός πέρασε στα χέρια του ομίλου Barcelo Hotel Group που το μετέτρεψε σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, το οποίο υποδέχτηκε τους πρώτους του επισκέπτες τον Ιανουάριο.
Όπως λέει και ο δήμαρχος της πόλης Φερνάντο Σάντσεθ Μοράλες στο CNN: «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που ο σταθμός είναι και πάλι ζωντανός και φωτεινός».
Η ταραχώδης ιστορία του σιδηροδρομικού σταθμού
Λόγω της συνοριακής του θέσης, η ιδιοκτησία του σταθμού Canfranc μοιραζόταν αρχικά μεταξύ της Γαλλίας και της Ισπανίας. Τώρα ανήκει στην τοπική κυβέρνηση της Αραγονίας στην Ισπανία, η οποία συνεργάστηκε για την ανάπλαση του ξενοδοχείου με τον όμιλο Barcelo Hotel Group.
Ο σιδηροδρομικός όμως αυτός σταθμός είχε σημαντική ιστορία. Είχε παίξει ενεργό ρόλο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όντας μάρτυρας στιγμών ελπίδας και απόγνωσης. Πριν από την κατάληψη του δήμου Canfranc από τους Ναζί, ο σταθμός λειτούργησε ως πύλη προς την ελευθερία για ορισμένους Ευρωπαίους Εβραίους που διώκονταν από το γερμανικό καθεστώς.
Ο Ramón Javier Campo Fraile, συγγραφέας πίσω από το έργο heraldo.es/canfranc, το οποίο κέρδισε το βραβείο ψηφιακής δημοσιογραφίας Premio Nacional de Periodismo το 2003, μίλησε στο CNN Travel το 2017 για την ιστορία του Canfranc.
«Τα πρώτα χρόνια του παγκόσμιου πολέμου, από το 1940 έως του 1942, χιλιάδες Εβραίοι διέφυγαν με τρένο από το Canfranc στη Λισαβόνα και άλλες χώρες». Ανάμεσά τους, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν οι ζωγράφοι Μαξ Ερνστ και Μαρκ Σαγκάλ.
«Χρησιμοποιήθηκε επίσης από τους Συμμάχους, οι οποίοι μετέφεραν πληροφορίες στη Γαλλία και την Ισπανία μέσω ενός κατασκοπευτικού δικτύου» είχε δηλώσει στο CNN, ο δήμαρχος Σάντσεζ Μοράλες το 2017. Ωστόσο, οι Ναζί κατέλαβαν τον δήμο Canfranc τον Νοέμβριο του 1942 και διατήρησαν τον έλεγχο μέχρι τον Ιούνιο του 1944. Η διαφυγή μέσω του Canfranc έγινε δυσκολότερη και ο σταθμός έγινε τόπος πολλών συλλήψεων.
Μια προσεκτική ανακαίνιση
Πλέον ανοίγει μια νέα σελίδα για τον πρώην σιδηροδρομικό σταθμό που έχει ως στόχο να αναγνωρίσει και να διατηρήσει την ιστορία του σταθμού, ενώ παράλληλα ξεκινά και ένα νέο κεφάλαιο για την περιοχή.
Η Μαρία Μπελόστα, υπεύθυνη του ξενοδοχείου, λέει στο CNN πως «δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια» του έργου ανάπλασης. «Ήταν σημαντικό» τονίζει, «να μην χαθεί ούτε ίχνος από την προσωπικότητα και την τεράστια; κληρονομιά του».
Αυτή η «τεράστια κληρονομιά» όμως αποτέλεσε και μια «τεράστια πρόκληση». Το κτίριο του 1928 έπρεπε να προσαρμοστεί ώστε να ανταποκρίνεται στα πρότυπα και τις πολυτέλειες ενός σύγχρονου «Θέλαμε να διατηρήσουμε το DNA του, το διεθνές σιδηρτοδρομικό του πνεύμα» λέει η Μπελόστα.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός του ξενοδοχείου, προϊόν ου στούντιο σχεδιασμού ILMIODESIGN με έδρα τη Μαδρίτη, στοχεύει να θυμίσει τη δεκαετία του 1920 μέσω των υφασμάτων, της διακόσμησης και των στολών του προσωπικού. Μέρος του σχεδίου είναι επίσης συγκεκριμένες ανφορές σε αυτό που η Μπελόστα αποκαλεί « την ιστορική, πολιτιστική και κοινωνική κληρονομιά του Canfranc και τον ρόλο που ανέπτυξε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα». Έτσι λοιπόν, τα χρώματα και οι τόνοι παραπέμπουν στο φυσικό, ορεινό τοπίο που περιβάλλει το ξενοδοχείο.
Πλέον διαθέτει 104 δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων4 σουιτών, ενώ υπάρχει και χώρος ευεξίας, που περιλαμβάνει πισίνα και τρία εστιατόρια. Αυτό που κάποτε ήταν η αίθουσα υποδοχής του σταθμού, είναι πλέον η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.