Η Ελλάδα είναι γεμάτη από μερικούς από τους πιο διάσημους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο, όπως η Ακρόπολη, οι Μυκήνες και η Κνωσός.
Υπάρχουν πάρα πολλά μνημεία σε όλη την επικράτεια, και πολλά καταπληκτικά μνημεία στην περιοχή της Αττικής, όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα Αθήνα, τα οποία παραμένουν ακόμη σχετικά άγνωστα ακόμη και στους ίδιους τους ντόπιους.
Οι λάτρεις της αρχαιολογίας που έχουν ήδη δει τους πιο δημοφιλείς αρχαίους χώρους στην Ελλάδα μπορεί να μάθουν κάτι καινούργιο και σε αυτά τα λιγότερο γνωστά αρχαιολογικά θαύματα.
Αρχαιολογικός χώρος Βραυρώνας: Φιλοξενούσε ένα ιερό της θεάς Άρτεμης
Ο αρχαιολογικός χώρος της Βραβρώνας βρίσκεται στη σύγχρονη πόλη της Βραυρώνας κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Αττικής, κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Αθήνας.
Ενώ ο ναός και άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία στην περιοχή κατασκευάστηκαν τον 5ο αιώνα π.Χ., η περιοχή κατοικείται από τη νεολιθική περίοδο, περίπου το 2000 π.Χ.. Υπήρξε επίσης σημαντική τοποθεσία κατά τη μυκηναϊκή περίοδο.
Ο χώρος περιέχει έναν εξαιρετικά καλά διατηρημένο ναό της Αρτέμιδος, μια ιερή πηγή, μικρά σπηλαιώδη ιερά, μια πέτρινη γέφυρα και μια μοναδική στοά σε σχήμα του ελληνικού γράμματος Π.
Η Βραυρώνα ήταν ένας σημαντικός λατρευτικός χώρος, καθώς πολλοί αρχαίοι Έλληνες έκαναν προσκυνήματα στο εκεί ιερό της Αρτέμιδος και προσεύχονταν, λάτρευαν και αφιέρωναν προσφορές στη θεά ρίχνοντάς τες στην ιερή πηγή.
Οι λάτρεις της θεάς συγκεντρώνονταν στη Βραυρώνα για να γιορτάσουν την Άρτεμη στη γιορτή Αρκτεία που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια. Οι συμμετέχοντες περπατούσαν από το ιερό της Βραυρώνα μέχρι την Ακρόπολη της Αθήνας που βρίσκεται σχεδόν 25 χιλιόμετρα.
Ο χώρος παρέμεινε σημαντικός καθ' όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας μέχρι τον τρίτο αιώνα π.Χ. Σταδιακά όμως, μετά τους πολέμους των Αθηναίων με τους Μακεδόνες, η περιοχή άρχισε να παρακμάζει και φαίνεται να εγκαταλείφθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ., πιθανόν μετά από πλημμύρες.
Μάλιστα ο περιηγητής Παυσανίας τρεις αιώνες αργότερα, δεν αναφέρει σχεδόν τίποτε για την περιοχή της Βραυρώνας, παρά μόνο τον μύθο που αναφέρει ο Ευριπίδης για την επιστροφή της Ιφιγένειας. Οι τελευταίες μνείες του αρχαίου τοπωνυμίου "Βραυρών" συναντώνται κατά τους Βυζαντινούς χρόνους στο γραμματικό Θεόγνωστο (9ος αιώνας μ.Χ.) και στο λεξικό της Σούδας (10ος αιώνας μ.Χ.)
Πρόκειται για μια μοναδική τοποθεσία. Στον χώρο έχουν βρεθεί αμέτρητα κουτιά κοσμημάτων, καθρέφτες και αγγεία που απεικονίζουν νεαρά κορίτσια να αγωνίζονται και να χορεύουν. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βραυρώνας, που βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο, εκτίθενται πολλά από αυτά τα ανεκτίμητα αντικείμενα.
Ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο
Ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο είναι αρχαίο μνημείο που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Αττικής, στο ακρωτήριο Σούνιο.
Ο ναός είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Χρυσού Αιώνα της Αθήνας. Βρίσκεται σε μια εκπληκτική θέση στην κορυφή του ακρωτηρίου και περιβάλλεται από τρεις πλευρές από τη θάλασσα.
Σε μικρή απόσταση με το λεωφορείο από το κέντρο της Αθήνας, οι αρχαιολογικοί χώροι εκεί αποτελούν μια εξαιρετική επιλογή για μια γρήγορη ημερήσια εκδρομή από την ελληνική πρωτεύουσα.
Κατασκευάστηκε το 444-440 π.Χ., κατά τη διάρκεια της ανόδου του Αθηναίου πολιτικού Περικλή, ο οποίος ανακατασκεύασε επίσης τον Παρθενώνα στην Αθήνα.
Σκαρφαλωμένο πάνω από τη θάλασσα σε ύψος σχεδόν 60 μέτρων, το εντυπωσιακά όμορφο οικοδόμημα χτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός προηγούμενου ναού που χρονολογείται από την αρχαϊκή περίοδο.
Πριν χτιστεί ο σημερινός ναός, υπήρχε ένας πολύ παλαιότερος αρχαϊκός ναός, επίσης αφιερωμένος στον Ποσειδώνα, στην περιοχή.
Παρόλο που υπάρχουν ενδείξεις για την καταστροφή του, δεν είναι σαφές ποιος ισοπέδωσε τον αρχαϊκό ναό στο Σούνιο.
Πολλοί πιστεύουν ότι, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο ναός καταστράφηκε γύρω στο 480 π.Χ., τα περσικά στρατεύματα υπό τον ηγέτη Ξέρξη πρέπει να τον κατεδάφισαν.
Αν και δεν υπάρχουν άμεσες αποδείξεις που να ενισχύουν τον ισχυρισμό αυτό, τραγικό είναι το γεγονός ότι τα περσικά στρατεύματα κατέστρεψαν κατά τη διάρκεια του πολέμου αρκετούς ναούς και μνημεία σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων όλων των αρχαϊκών κατασκευών στην Ακρόπολη της Αθήνας.
Ο σχεδιασμός του ναού είναι τυπικός εξάστυλο, πράγμα που σημαίνει ότι η μπροστινή στοά έχει έξι κίονες.
Ραμνούντας
Ο Ραμνούς ή Ραμνούντας ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη που φιλοξενούσε το σημαντικότερο ιερό της θεάς Νέμεσης, που ονομαζόταν επίσης Ραμνούς, η οποία ήταν η θεά της εκδίκησης και της τιμωρίας.
Ο αρχαιολογικός χώρος θεωρείται ο καλύτερα διατηρημένος από όλους τους αρχαίους δήμους της Αττικής και η πόλη ήταν σημαντική στην αρχαιότητα, καθώς βρίσκεται σε στρατηγική θέση κατά μήκος της ακτής της Αττικής απέναντι από το νησί της Εύβοιας.
Λόγω της θέσης της, ο Ραμνούς ήταν μια καλά προστατευμένη πόλη με μια οχυρωμένη ακρόπολη να δεσπόζει πάνω από τα δύο μικρά λιμάνια της. Η πόλη πήρε το όνομά της από έναν τοπικό θάμνο (το φυτό «ράμνος») που φύτρωνε σε όλη την περιοχή.
Σήμερα, οι επισκέπτες της τοποθεσίας μπορούν να περιπλανηθούν στα ερείπια της πόλης και να θαυμάσουν τους αρχαίους ναούς, που βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο, αφιερωμένους στη Νέμεση και τη Θέμις, τη θεά της δικαιοσύνης.
Ο ναός της Νέμεσης περιείχε κάποτε ένα γλυπτό της θεάς που λέγεται ότι φιλοτεχνήθηκε από έναν μαθητή του γλύπτη Φειδία και βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο. Το άλλοτε ογκώδες έργο περιορίστηκε σε ένα κατεστραμμένο κεφάλι όταν ανακαλύφθηκε τον δέκατο ένατο αιώνα.
Ένα αρχαίο άγαλμα της θεάς Θέμιδος από την πόλη βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.
Αρχαιολογικός Χώρος Αμφιαρείου Ωρωπού
Ο αρχαιολογικός χώρος του Αμφιάρειου, που βρίσκεται στον Ωρωπό, μια πόλη στην ανατολική Αττική, φιλοξενούσε στα τέλη του πέμπτου αιώνα π.Χ. ένα ιερό αφιερωμένο στον αρχαίο Έλληνα ήρωα Αμφιάραο.
Στην αρχαιότητα, οι προσκυνητές ταξίδευαν στο χώρο για συμβουλές από το εκεί μαντείο και για θεραπεία. Ο Αμφιάραος ήταν μια σημαντική μορφή στην αρχαία ελληνική μυθολογία, καθώς λέγεται ότι ήταν απόγονος του μάντη Μέλαμπου και αρνήθηκε να συμμετάσχει στην επίθεση κατά της Θήβας, καθώς μπορούσε να προβλέψει ότι θα είχε καταστροφική κατάληξη.
Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η τοποθεσία έγινε πολύ δημοφιλής τον τέταρτο αιώνα, καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να ανεγείρουν γρήγορα νέες κατασκευές εκεί εκείνη την εποχή. Ο χώρος περιείχε μια ιερή πηγή, έναν ναό για τον ήρωα Αμφιάραο, μαζί με ένα λατρευτικό άγαλμα της μορφής, ένα θέατρο, μια στοά και άλλες μικρές κατασκευές.
Πολλοί ιστορικοί σημειώνουν ότι η δημοτικότητα της τοποθεσίας ως τόπου θεραπείας αυξήθηκε κατά την περίοδο που μια πανούκλα έπληξε την Αθήνα στα τέλη του πέμπτου αιώνα π.Χ.
Επιγραφές στα ελληνικά και σε άλλες γλώσσες δείχνουν ότι ο χώρος ήταν δημοφιλές προσκύνημα σε όλο τον αρχαίο κόσμο, ακόμη και μεταξύ των μη Ελλήνων.
Εκτός από ένα ετήσιο φεστιβάλ στο χώρο, υπήρχε επίσης ένα φεστιβάλ των Μεγάλων Αμφιάρεων που γινόταν στο χώρο κάθε πέντε χρόνια και κατά τη διάρκεια του οποίου οι αθλητές διαγωνίζονταν σε διάφορους αγώνες.
Ιερό Αιγυπτιακών Θεών στη Νέα Μάκρη έξω από την Αθήνα
Στη Νέα Μάκρη, στέκονται δύο επιβλητικά γλυπτά αρχαίων αιγυπτιακών θεών. Σηματοδοτούν τη θέση του Ιερού των Αιγυπτιακών Θεών, που χτίστηκε εκεί το 160 μ.Χ. από τον Ηρώδη Αττικό, ο οποίος ήταν σημαντικός σοφιστής και Ρωμαίος πολιτικός ελληνικής καταγωγής.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ιερό μπορεί να χτίστηκε στο κτήμα που ανήκε στον Ηρώδη Αττικό, καθώς ο ίδιος έζησε στην περιοχή για ένα διάστημα στην αρχαιότητα.
Ο συνδυασμός αρχαίων ελληνικών και αιγυπτιακών στοιχείων αντικατοπτρίζει το Σεραπείο, ή ναό που περιλαμβάνει στοιχεία και από τους δύο πολιτισμούς, που είχε χτιστεί από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό στο Τίβολι λίγα χρόνια νωρίτερα.
Ο χώρος φιλοξενεί το εντυπωσιακό ιερό καθώς και ένα πολυτελές ρωμαϊκό λουτρό.
Θορικός, νότια της Αθήνας
Ο Θορικός ήταν αρχαία ελληνική πόλη που βρισκόταν νότια της Αθήνας κοντά στα μεταλλεία μόλυβδου και αργύρου του Λαυρίου. Η περιοχή κατοικείται από τη νεολιθική περίοδο και ήταν πιθανότατα σημαντική λόγω των άφθονων κοιτασμάτων μόλυβδου και αργύρου.
Στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί μυκηναϊκοί τάφοι και κατασκευές που συνδέονται με τα μεταλλεία.
Τα ορυχεία που βρίσκονταν στην περιοχή την καθιστούσαν ιδιαίτερα σημαντική τοποθεσία για τους Αθηναίους, ιδίως σε περιόδους πολέμου.
Τα ορυχεία άκμασαν κατά την Κλασική Περίοδο της Ελλάδας με τους δούλους να κάνουν την κοπιαστική εξόρυξη των μεταλλικών μεταλλευμάτων. Η πόλη-κράτος της Αθήνας εκμεταλλευόταν στο έπακρο τα ορυχεία, τα οποία αποτέλεσαν ζωτική πηγή εσόδων.
Λέγεται πως τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ., η παραγωγή των μεταλλείων του Λαυρίου αντιπροσώπευε συνολικά το 25% του ετήσιου πλούτου του αθηναϊκού κράτους.
Σήμερα, τα ερείπια του αρχαίου κέντρου της πόλης του Θορικού μαζί με την ακρόπολή του είναι ακόμη ορατά. Επιπλέον, στην περιοχή βρίσκεται ένα αρχαίο θέατρο, που χτίστηκε γύρω στο 525 με 480 π.Χ. Αυτό θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο θέατρο που στέκεται στον κόσμο.
Σε αντίθεση με τα ελληνικά θέατρα που χτίστηκαν σε μεταγενέστερες εποχές, έχει ελλειπτικό και όχι κυκλικό σχήμα και ορθογώνια και όχι κυκλική ορχήστρα.
Με είκοσι μία σειρές καθισμάτων, το θέατρο είχε εντυπωσιακή χωρητικότητα 4.000 θέσεων όταν κατασκευάστηκε.
Οι λίγοι άνθρωποι που επισκέπτονται σήμερα τον χώρο μπορούν να δουν τη βάση ενός αρχαίου ναού στην ανατολική πλευρά της ορχήστρας, σμιλεμένη από τον βράχο, και μια αίθουσα - πλήρης με παγκάκια - επίσης σμιλεμένη από τον βράχο.
Υπάρχουν επίσης δύο ναοί στον Θορικό, ο μικρότερος από τους οποίους πιστεύεται ότι ήταν αφιερωμένος στη θεά Υγεία και ο μεγαλύτερος ήταν ο ναός της Δήμητρας και της κόρης της, Περσεφόνης.