Ο τρόπος που αντέδρασε η γαλλική ολιγαρχία μόλις κάηκε η Παναγία των Παρισίων άφησε παγωτό την κοινή γνώμη στην Ελλάδα.
Σε λιγότερο από τρεις ημέρες, οι πλούσιοι Γάλλοι έδωσαν περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ για να ξαναφτιαχτεί ο καθεδρικός ναός του Παρισιού που συνδέεται με την ιστορία αυτής της πόλης και αυτής της χώρας.
Άνθρωποι πλούσιοι, ή λιγότερο πλούσιοι, μεγάλες εταιρείες, δεν δίστασαν να δώσουν χρήματα που συχνά άγγιζαν τα όρια της φαντασίας. 200 εκατομμύρια ο Αρνό, 200 η οικογένεια Μπετανκούρ, 100 ο Πινό και πάει λέγοντας.
Εκτός από πλούσιοι ή βαθύπλουτοι, οι Γάλλοι ολιγάρχες αντέδρασαν πατριωτικά σαν αναπόσπαστο κομμάτι μιας κοινωνίας που αισθάνθηκε ότι καταστράφηκε ένα σύμβολο του πολιτισμού της.
Θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να επιστρέψουν στην κοινωνία τους, στην πόλη τους και στη χώρα τους ένα μέρος του πλούτου τους, σε μια έμπρακτη απόδειξη συμμετοχής σε μια κοινότητα.
Προσωπικά, δεν τολμώ να υποθέσω πώς θα αντιδρούσαν οι Έλληνες ολιγάρχες εάν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα. Δεν μπορώ να προεξοφλήσω τίποτα, αλλά αν κρίνω από τα πεπραγμένα τους, μάλλον μπορώ να φανταστώ πώς θα είχαν αντιδράσει.
Π.χ. οι περισσότεροι από αυτούς τους πλούσιους Γάλλους που έδωσαν χρήματα για την αποκατάσταση της Παναγίας των Παρισίων δεν έχουν τα λεφτά τους έξω, δεν αδιαφορούν για το μέλλον της χώρας τους και όταν χρειάστηκε να κόψουν τον δρόμο στον λαϊκισμό της Λεπέν και της άκρας δεξιάς, έκαναν τα πάντα για να σταματήσουν μια τέτοια πιθανότητα.
Στην Ελλάδα, οι ολιγάρχες δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να συνυπάρξουν, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, ακόμα και σε μία κυβέρνηση του Κιμ, αρκεί να κονομάνε.
Θυμίζω ότι στην Ελλάδα οι εφοπλιστές, διά του προέδρου τους, Θεόδωρου Βενιάμη, όταν ξέσπασε η χρεοκοπία στην Ελλάδα, έδωσαν το ιλιγγιώδες ποσό των 9.000.000 ως βοήθεια στο κράτος.
Για να μην πούμε άλλα, απλώς υποψιάζομαι ότι σε ένα αντίστοιχο γεγονός θα έδιναν κάποια ψιλά για να μπορούν και υπογείως να διεκδικήσουν και τη δουλειά της αποκατάστασης…