Πάνω που έγραφα, την περασμένη εβδομάδα, για τα βαθιά χασμουρητά που μας προκαλεί η εκλογή νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης!
Ήρθε με μια ιλιγγιώδη φόρα, από το πουθενά. Κατέκτησε μέσα σε πέντε ημέρες τα μίντια, τα πρωτοσέλιδα, τα social media, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και τον... μισό ΣΥΡΙΖΑ. Κατά γενική ομολογία, αυτός ο εμφανώς άσχετος με την ελληνική Αριστερά 35χρονος ομογενής έδωσε στις άοσμες και άγευστες εκλογές της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα ενδιαφέρον.
Η περίπτωση Κασσελάκη δείχνει, ταυτόχρονα, πόσο ευάλωτος είναι πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογική κατάρρευση του Ιουλίου και την αποπομπή Τσίπρα. Το ότι ένας ολόκληρος κομματικός χώρος, η ιστορική Αριστερά υποτίθεται, παρακολουθεί με κομμένη ανάσα την υπερπαραγωγή Κασσελάκη, που είναι εντελώς αντίθετη με το πολιτικό του DNA, αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε πάτο, ιδεολογικά και στελεχιακά.
Μαθημένοι με τον Βελουχιώτη, τους αλληλέγγυους, τον Κουφοντίνα και τον κρυπτο-σταλινισμό, στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν τώρα γοητευμένοι με τον Κασσελάκη, που θέλει να τους σύρει στις γραμμές της «εφοπλιστικής Αριστεράς»! Πρωτοφανή πράγματα. Ο νεαρός υποψήφιος επιδεικνύει ακομπλεξάριστα τις οφσόρ που διαθέτει στα Νησιά Μάρσαλ, σε ένα κόμμα που μισεί τον καπιταλισμό, την ελεύθερη αγορά, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους κοστουμάτους γενικώς. Μιλάει για Goldman Sachs, Κολλέγιο Αθηνών, γκέι, παρένθετες μητέρες και Εκάλη, σε έναν ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο όλα αυτά είναι απεχθή κινέζικα. Τον ρωτούν πώς έβγαλε τα λεφτά του και απαντά ότι πουλάει, αγοράζει και ναυλώνει καράβια, ενώ το κόμμα του απεχθάνεται, υποτίθεται, τον πλούτο και την ελεύθερη οικονομία. Πήγε να μιλήσει στους Τάφους Βενιζέλου, ενώ ο Τσίπρας το πολύ έφτανε μέχρι την Καισαριανή. Αντί για λενινιστικά τσιτάτα και πορείες στη Γένοβα, ο Κασσελάκης πλασάρει στον ΣΥΡΙΖΑ την αυτοπεποίθηση του μεγαλοαστού και την αυθάδεια του φτασμένου. Θα έρθει η ώρα που οι συριζαίοι θα κρύβουν την «Αυγή» μέσα στη «Vogue», έγραψε κάποιος, ευφυώς. Ακόμη και τον Τάιλερ τους «πούλησε», σε ρόλο μελλοντικού Πρώτου Κυρίου, και το αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα! Μιλάμε για τελείως αδιανόητα πράγματα όσον αφορά τα συριζαϊκά θέσμια.
Προφανώς, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον τόσο λίγη εμπιστοσύνη στις αρχές και στην ιδεολογία του, που δεν θα είχε πρόβλημα να βάλει τον Κασσελάκη αρχηγό. Δείχνει να πιστεύει τόσο ελάχιστα στους υποψήφιους αρχηγούς του (Αχτσιόγλου, Τσακαλώτο, Παππά, Τζουμάκα), που άνετα θα τους άφηνε στη μέση της κούρσας. Έπιασε, κυριολεκτικά, πάτο, και ο Κασσελάκης ήρθε στην κατάλληλη στιγμή για να απογυμνώσει αυτή την αλήθεια.
Διότι, όπως φαίνεται, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μετράνε πλέον ιδέες, ιστορικό παρελθόν και πολιτικές, παρά μόνο το γκουβέρνο - αν μέτρησαν ποτέ. Σου λέει, χρειαζόμαστε έναν αντι-Τσίπρα για να αντιμετωπίσουμε την ηγεμονία Μητσοτάκη: έναν νέο, με «άκρες», τεχνοκράτη, με άπταιστα αγγλικά και τηλεοπτική άνεση, που να μπορεί να απευθυνθεί στο πολυπόθητο Κέντρο. Σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που ξέμεινε από ηγετικές προσωπικότητες, σπαράσσεται από φατρίες, κατέρρευσε εκλογικά, δεν έχει ιδέες και προοπτική εξουσίας, γιατί να μην πιστέψουν σε έναν Μεσσία;
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει δάκτυλος Τσίπρα πίσω από τον Κασσελάκη. Δεν αγοράζω εύκολα το σενάριο συνωμοσίας, σύμφωνα με το οποίο ο απερχόμενος πρόεδρος επιθυμεί να ευτελίσει την εκλογή αρχηγού, ώστε να επανέλθει παράκλητος. Εξάλλου, ένας μεταμοντέρνος, απροσδιορίστου ταυτότητας Κασσελάκης, πρώτα τον Τσίπρα απομυθοποιεί. Αγνοώ, επίσης, αν κάποιοι θα βάλουν τον αμερικανοτραφή νεαρό να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα. Η παρουσία Πολάκη δίπλα του «μυρίζει» κάποιο παρασκήνιο, αλλά θα τα μάθουμε στην ώρα τους.
Σε κάθε περίπτωση, καλό θα κάνει στην Αριστερά ο Κασσελάκης. Ήρθε με φόρα, από έναν άλλον κόσμο, και παραδίδει εντατικά φροντιστήρια σε έναν βαριά λαβωμένο ΣΥΡΙΖΑ: τους εξήγησε, με δέκα αναρτήσεις-βίντεο, ότι ένα κόμμα αρτηριοσκληρωτικό, εγκλωβισμένο στο σταλινικό παρελθόν, μακριά από την ελεύθερη αγορά και τον νέο κόσμο, δεν έχει μέλλον. Σάρωσε τα διλήμματα για «Αριστερά ή Κέντρο» των άλλων υποψηφίων, σε χρόνο ντε τε. Τους έδειξε τη συνταγή ενός μοντέρνου και gay τεχνοκράτη (γνήσια αμερικανιά) που παραμερίζει τους δημογέροντες (Μπαλτά, Φίλη, Βούτση), αδιαφορεί για τα κομμουνιστικά μανιφέστα και τις φυλές του ΣΥΡΙΖΑ και χαμογελάει στο μέλλον.
Ακόμη και η ολόλευκη οδοντοστοιχία, τα κολλητά ρούχα και το γυμνασμένο σώμα -ένας Κεν της Barbie- είναι χρήσιμα πρότυπα για την αραχνιασμένη Αριστερά. Μπορεί η μέθοδος Κασσελάκη να έχει τεράστια δόση αφέλειας, υπερβολική δόση λάιφ στάιλ, στοιχεία τυχοδιωκτισμού και άγνοια πολιτικού κινδύνου, αλλά, ομολογουμένως, εμπεριέχει ορισμένα στοιχεία που η Αριστερά χρειάζεται απεγνωσμένα. Αν ακόμα μπορεί να διδαχθεί κάτι.