Άβυσσος χωρίζει πλέον την κυβέρνηση από την Αντιπολίτευση και δεν αναφέρομαι μόνο στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων.
Αλλά, κυρίως, στην αποτελεσματικότητα και το σχέδιο. Την ώρα δηλαδή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρνει σωρηδόν μεταρρυθμίσεις (φορολογικό, επιστολική ψήφος, ιδιωτικά ΑΕΙ, αλλαγές στην ποινική δικαιοσύνη), κάνει χοντρό ευρωπαϊκό παιχνίδι (Σούνακ), παίρνει εύσημα για την Οικονομία (επενδυτική βαθμίδα Fitch) ή βουτάει στα δύσκολα (γάμος ομοφύλων), η Αντιπολίτευση τι κάνει; Γυρίζει γύρω από την ουρά της, τσακώνεται με τους δικούς της, γκρινιάζει για τα ελάσσονα.
Ακόμη και στις μεταρρυθμίσεις που νομοθετεί ο πρωθυπουργός δεν έχει αντίπαλο την Αντιπολίτευση. Αλλά κάποιες ισχυρές συντεχνίες που, παρότι φιλικές στη ΝΔ, απεχθάνονται τις αλλαγές, ειδικά όταν αυτές τους συμπεριλαμβάνουν (π.χ. ψηφιοποίηση των συμβολαίων των ακινήτων). Δείτε, για παράδειγμα, πόση αναστάτωση προκάλεσαν στο Κίνημα της Γραβάτας οι απόπειρες υψηλότερης (και δικαιότερης) φορολόγησής του. Ή τι συνέβη στην περίπτωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών: αντέδρασε η υπερ-Δεξιά ελίτ της ΝΔ. Όλοι ασχοληθήκαμε με τις αντιρρήσεις Σαμαρά και τους λόγους για τους οποίους ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε να οριοθετήσει (ως ελεγχόμενη από τον ίδιο) την άκρως συντηρητική πτέρυγα. Και κανείς δεν διέκρινε κάποια ενδιαφέρουσα ένσταση, καινούρια ιδέα ή καινοτόμα πρόταση να καταγράφεται στην Αντιπολίτευση.
Επομένως, θεωρείται πλέον κανονικότητα στις δημοσκοπήσεις ο Μητσοτάκης να συγκεντρώνει 41% στην καταλληλότητα Πρωθυπουργού, ο δε Κασσελάκης να περιορίζεται στο μίζερο 5%, και να αντιμάχεται στο ίδιο ποσοστό με τον Ανδρουλάκη! Να καταγράφεται δηλαδή το πρωτοφανές: οι δύο αρχηγοί της αντιπολίτευσης να έχουν μικρότερα ποσοστά αποδοχής από τα ίδια τους τα κόμματα.
Το παράδειγμα της επιστολικής ψήφου είναι χαρακτηριστικό. Πρόκειται για μια εκλογική διαδικασία που την έχουν υιοθετήσει πάνω από 50 χώρες του πλανήτη και η ΝΔ δικαιούται να αποκαλεί «ιστορική στιγμή». ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που αδιαφόρησαν ή φοβήθηκαν να την ενσωματώσουν, όταν ήταν στην κυβέρνηση, ατενίζουν τώρα με τα κιάλια τον Μητσοτάκη να κερδίζει από τα αποδυτήρια τα παράσημα του επίμονου μεταρρυθμιστή.
Και πολλά άλλα αξιοσημείωτα για την Αντιπολίτευση καταγράφει η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis. Ο Στέφανος Κασσελάκης όχι μόνον δεν κατοχυρώνει την εικόνα πρωθυπουργίσιμου, αλλά απομειώνεται πολιτικά με ραγδαίο ρυθμό. Αυτό που εθεωρείτο αρχικά προτέρημά του, το ίματζ του νέου και εμφανίσιμου ινφλουένσερ, αποδεικνύεται μια παγίδα στην οποία βουλιάζει. Βρίσκεται υπό σφοδρή αμφισβήτηση, αποδεικνύεται ευάλωτος στον πολιτικό του λόγο, χωρίς συμμαχίες, αδύναμος να θέσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά διεκδίκησης ως τις ευρωεκλογές.
Η πρόσφατη εμφάνισή του στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενδεικτική: τα στελέχη παρακολουθούσαν την ομιλία του με σκυμμένο κεφάλι, σκρολάροντας στο κινητό, με τον Τσίπρα να γελάει στις πίσω θέσεις, με συναδέλφους του βουλευτές.
Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν επίσης τον Μητσοτάκη όχι απλά κυρίαρχο στον φυσικό πολιτικό χώρο του, στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, αλλά με αυξημένη επιρροή στο Κέντρο. Κατοχυρώθηκε ως ένας αδιαφιλονίκητος πόλος έλξης, που εκπροσωπεί ταυτόχρονα τον συντηρητικό κόσμο και τις δυνάμεις του μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Και το πρόβλημα είναι μεν υπαρκτό για τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά για τον Στέφανο Κασσελάκη χτυπάει το αλάρμ: όσο τα κόμματα που διεκδικούν μερίδιο της «πίτας» της Κεντροαριστεράς αυξάνονται, όπως συμβαίνει τώρα στην περίπτωση των Χαρίτση-Αχτσιόγλου, τόσο ο Στέφανος θα πέφτει, πέφτει.