Αν θεωρηθεί ότι συνιστά “επιτυχία” το να μετατρέψεις την τελευταία στιγμή και με σοβαρά τραύματα ένα μεγαλειώδες φιάσκο σε... απλή αποτυχία, τότε η επίσκεψη Ερντογάν μπορεί να λογιστεί ως “επιτυχία”, όπως επιχειρεί να την παρουσιάσει η κυβέρνηση...
Και παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: σε τι απέβλεπαν με την πρόσκληση Ερντογάν στην Αθήνα; Να του δώσουν ακόμη ένα βήμα (και μάλιστα ανωτάτου επιπέδου, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο της Ελλάδος!) να επαναλάβει σε διεθνές ακροατήριο τις διεκδικητικές απαιτήσεις της Άγκυρας; Να επιβεβαιωθούν στο φως της δημοσιότητας και δη με κάθε... επισημότητα, όλα τα ακανθώδη προβλήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα οποία μέχρι τώρα αντιμετωπίζονταν με δυσκολίες στο διπλωματικό παρασκήνιο; Να δοθεί στον Σουλτάνο η ευκαιρία (που αποζητούσε...) να επαναλάβει, τόσο στο εθνικό του όσο και το διεθνές ακροατήριο, ότι αυτός είναι που μάχεται για τους ομοεθνείς και ομόθρησκους του όπου κι' αν βρίσκονται ανά τον κόσμο; Ο “πανισλαμιστής Σουλτάνος” που τους φροντίζει και προστατεύει, όπως έκανε με τις παρεμβάσεις του για την Θράκη;
Οι επισκέψεις αυτού του είδους, διδάσκει η διπλωματική ιστορία, γίνονται για να επικυρωθούν στο ανώτατο δυνατόν επίπεδο οι μακρές και λεπτομερείς διεργασίες που έχουν προϋπάρξει μεταξύ των διπλωματικών υπηρεσιών, ώστε να αμβλυνθούν αντιθέσεις, να εξευρεθούν πεδία συμφωνίας και συνεννόησης. Και σε τέτοιες ανωτάτου επιπέδου επισκέψεις, τίποτε δεν αφήνεται για την τελευταία στιγμή και “ότι κάτσει”. Τα πάντα προσυμφωνούνται μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τα θέματα που θα θιγούν, μέχρι και... τα σημεία στίξεως των ανακοινώσεων που θα ακολουθήσουν. Με τη επίσκεψη Ερντογάν, έγιναν όλα αυτά;
Γιατί, όπως εξελίχθηκαν κατά τρόπο εντυπωσιακό τα πράγματα, αποδείχθηκε ότι η ελληνική πλευρά απλώς... αυτοσχεδίαζε! Στην αναφορά Ερντογάν σε “επικαιροποίηση” της συνθήκης της Λωζάνης, την οποία έκανε σε συνέντευξή του πριν καν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα, ανέλαβε να...απαντήσει ο αναρμόδιος (συνταγματικά) Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δίνοντας πάτημα στον Σουλτάνο για μια επιθετική και απροκάλυπτη επανάληψη, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, όλων των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας! Και σημασία έχει ότι ο Ερντογάν, έθεσε “στον αέρα”, ζωντανά και κατέγραψε διεθνώς την ατζέντα , το νέο πλαίσιο διαπραγματευτικό πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, άσχετα με το αν ο κ. Παυλόπουλος (ως... καθηγητής πανεπιστημίου!) και ο κ. Τσίπρας τα αντέκρουσαν αμυντικά.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, αιφνιδιασμένος από την επιθετικότητα Ερντογάν και την δημόσια διατύπωση όλων των τουρκικών διεκδικήσεων (που του επέτρεψε η “πρωτοβουλία” Παυλόπουλου...) υποχρεώθηκε δημόσια και αυτός να διατρανώσει την επιμονή της Ελλάδος στην (αυτονόητη) ισχύ της συνθήκης της Λωζάνης. Προσέφερε, μάλιστα, και... υπηρεσία στον κ. Ερντογάν, λέγοντας ότι “από ότι κατάλαβε, και αυτός δεν θέλει αναθεώρησή της, αλλά... καλύτερη εφαρμογή της”, κάτι δηλαδή σαν παραδοχή ότι δεν... καλοεφαρμόζεται από ελληνικής πλευράς!
Το ότι ο Ερντογάν σκόπευε να χρησιμοποιήσει την επίσκεψη για να διατρανώσει urbi et orbi την... παν μουσουλμανική αποστολή του ως προστάτη των απανταχού (και εντός της ΕΕ...) ομοεθνών και ομόθρησκων του, φάνηκε και από το γεγονός ότι στις κοινές δηλώσεις των δύο ηγετών, μετά την κατ' ιδίαν συνομιλία τους, δεν δίστασε να θέσει θέμα... μειονεκτικής αντιμετώπισης των κατοίκων της Θράκης, παραθέτοντας στατιστικά οικονομικά στοιχεία. Το ότι ο κ. Τσίπρας του αντέτεινε με αυστηρότητα ότι “αυτά είναι θέματα αρμοδιότητος της ελληνικής πολιτείας”, όπως επίσης και η αιχμηρή παρατήρηση του πρωθυπουργού ότι “εμείς στην Ελλάδα δεν διανοηθήκαμε να κάνουμε χριστιανική θρησκευτική λειτουργία σε τζαμί, όπως κάνετε εσείς στην Αγιά Σοφιά...”, ήταν μια υποχρεωτική, εκ της εξέλιξης της επίσκεψης, στάσης του κ. Τσίπρα, και δεν προσφέρεται για “πανηγυρισμούς” με non paper του Μαξίμου. Απλώς επιβεβαιώνουν το απροετοίμαστο και την επικίνδυνη προχειρότητα (αν και σχεδιαζόταν επί 7μηνο!) της επίσκεψης.
Τα αποτελέσματα της οποίας, πέρα από τις υποχρεωτικές και σπασμωδικές κινήσεις της τελευταίας στιγμής να “σωθεί η παρτίδα”, το πιθανότερο είναι να τα βρούμε μπροστά μας...