Το γέλιο, αλλά και το δάκρυ πολύ συχνά προκαλούνται περισσότερο από μικρές «ασήμαντες» αφορμές, παρά από κραυγαλέα κωμικά ή τραγικά γεγονότα και εικόνες. Η συνταγή της καθημερινότητας...
Ας πούμε, γαλλική... οβερτούρα του κ. Τσίπρα (ουκ εα τον καθεύδειν το του Μακρόν τρόπαιο στην Πνύκα...) κατά την παραλαβή του βραβείου που του απονεμήθηκε στο Παρίσι, έβγαλε περισσότερο γέλιο και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από ότι η βράβευσή του αυτή καθ’ αυτή. Ο πρωθυπουργός τιμήθηκε στην πόλη του φωτός με το βραβείο «Πολιτικού Σθένους», για την... κωλοτούμπα που έκανε (και συνεχίζει να κάνει με συνέπεια και συνέχεια με τις πολιτικές που εφαρμόζει...) μετά το εφιαλτικό καλοκαίρι του ‘15 χάρη στην οποία η Ελλάδα παρέμεινε στην Ευρώπη.
Οι... άλλοι αναγνωρίζουν το πολιτικό σθένος του. Ο ίδιος, όχι! Δεν δήλωσε ποτέ ότι εξ αιτίας των ιδεοληψιών του κόμματός του παραλίγο να καταστρέψει την χώρα, γι’ αυτό και άλλαξε ρότα. Κάτι περί...αυταπατών μισοψέλλισε, κάτι περί αναγκαστικής τακτικής υποχώρησης έναντι των «οραμάτων» του, και συνεχίζει να διατυμπανίζει ότι... «όταν ωριμάσουν οι συνθήκες» θα ξαναπιάσει τα επαναστατικά καριοφίλια! Κάτι παρόμοιο, άλλωστε, δήλωσε και κατά την τελετή βράβευσης του, ίσως για να ηρεμήσει τον «άλλο» Αλέξη μέσα του που τον έβριζε...
Δέχθηκε να βραβευθεί στην χώρα του δεξιού Μακρόν και του πρώην...«Ολλανδρέου», ο πρωθυπουργός η κυβέρνηση του οποίου έχει κατηγορήσει και... απαγορεύσει την αριστεία (οι άριστοι, βραβεύονται...), την διάκριση, την τιμητική αναγνώριση ως...ρετσινιά και ύβρη! Και καλά, αφού η τιμητική αναγνώριση των άριστων στα σχολεία με το βραβείο του σημαιοφόρου καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από την «δημοκρατική» κλήρωση, γιατί ο κ. Τσίπρας δεν αντιπρότεινε στους Γάλλους που τον βράβευσαν να μπουν σε κληρωτίδα τα ονόματα όλων των συνεργατών του σε κυβέρνηση και κόμμα, και να αφήσουν στην τύχη ν’ αποφασίσει ποιος θα βραβευόταν; Γιατί στέρησε, ενδεχομένως, μια τέτοια διάκριση από τον κ. Πολάκη, ή έστω τον κ. Καρανίκα. Γιατί, αυτοί δεν διαθέτουν.... σθένος;
Ή μήπως δεν προκαλεί γέλια μέχρι... δακρύων η κατάντια του Ευκλείδη Τσακαλώτου, (ναι- ναι, του ίδιου που ορκιζόταν ότι θα παραιτηθεί αν το αφορολόγητο έπεφτε κάτω από 8.900 ευρώ, και το... κατάντησε στα πέντε χιλιάρικα!) να δηλώνει στην Βουλή ότι «κανονικά, αυτόν τον προϋπολογισμό (που ο ίδιος κατέθεσε...) δεν θα έπρεπε να τον ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ...» γιατί δεν είναι και τόσο κοινωνικά δίκαιος; Ενώ μόλις τέσσερις μέρες πριν πάλι ο ίδιος και ο αναπληρωτής του κ. Χουλιαράκης δήλωναν ότι η υπερφορολόγηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η χαριστική βολή στην μεσαία τάξη, ήταν συνειδητή... ταξική επιλογή της κυβέρνησης στην λογική της εξίσωσης... προς τα κάτω;
Ζοχαδιάζεσαι ή γελάς και λες «μωρέ που διάολο ζει αυτή η θεομπαίχτρα;», όταν ακούς την κ. Φωτίου (αυτή που παρότρυνε τους Έλληνες να το ρίξουν... στα γεμιστά για να ανακάμψει η οικονομία!) να δηλώνει ότι «μεσαία τάξη», αυτοί δηλαδή που κατά τον Ευκλείδη αντέχουν να υπερφορολογηθούν, είναι όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα (μεικτό, φυσικά...) 7.000 ευρώ, δηλαδή 400 ευρώ καθαρά τον μήνα για να θρέψουν την οικογένειά τους;
Και μετά, με ποιόν είσαι; Με τον υπουργό Εξωτερικών κ. Κοτζιά, που (χωρίς να έχει την παραμικρή αρμοδιότητα...) απειλεί βουλευτές και δημοσιογράφους με 10 χρόνια φυλακή αν αποκαλύψουν «απόρρητα» έγγραφα για την όζουσα υπόθεση της πώλησης βλημάτων στην Σαουδική Αραβία (;) μέσω μυστηριώδους και πανύποπτου μεσάζοντα, ή με τον υπουργό Άμυνας κ. Καμμένο που τον «αδειάζει» και δηλώνει ότι ο ίδιος αποχαρακτηρίζει τα «απόρρητα» έγγραφα... παραβλέποντας ότι σύμφωνα με τους νόμους και τους κανονισμούς δεν έχει κανένα δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο;
Εκτός, πια, κι’ αν είμαστε μάρτυρες ενός οργανωμένου κυβερνητικού σχεδίου, να ζουρλάνουν όλο τον κόσμο με παρανοϊκές εναλλαγές ζεστού-κρύου, τρέλας και «σοβαρότητας», ώστε στο τέλος να μην ξέρουμε αν πρέπει να κλαίμε ή να γελάμε. Και να καταντήσουμε να τους θεωρούμε... κανονικούς!