Και... η ούγια γράφει «εμπνευσμένος-χαρισματικός-με παιδεία»!
Με την επίσκεψή του στην Ελλάδα, και την απόλυτη εκμετάλλευση της εμβληματικής Πνύκας με φόντο τον Παρθενώνα, ο Εμανουέλ Μακρόν θέλησε από την Αθήνα να προϊδεάσει την Ευρώπη (και όχι μόνο) για το πως οραματίζεται (αλλά και σχεδιάζει...) την υπ’ αυτόν γαλλική εκδοχή της Νέας Ευρώπης, στην οποία το Παρίσι αυτοτελώς αλλά και μέσω ενός ανανεωμένου γαλλογερμανικού άξονα θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κι αυτό, παράλληλα αλλά και σε οργανική συνάφεια και ταύτιση, με την εξυπηρέτηση των γαλλικών επιχειρηματικών συμφερόντων, σε μια απόλυτη συνέχεια της γαλλικής παράδοσης (Ντε Γκώλ, Μιττεράν) που θέλει τους ηγέτες της εκτός από “homme d’ Etat” να είναι και μάνατζερ της εθνικής οικονομίας!
Η πρώτη στόχευση – το ευρωπαϊκό όραμα- ήταν αυτή που πρυτάνευσε σ’ όλης την διάρκεια της επίσκεψης Μακρόν, της πρώτης επίσημης που πραγματοποίησε από την ανάληψη των καθηκόντων του και την μεθόδευσε κατά τρόπο εντυπωσιακά αριστοτεχνικό. Με μια ομιλία στην Πνύκα φορτισμένη συναισθηματικά για το παρόν και κυρίως το μέλλον της Ευρώπης, με γλαφυρό και πνευματώδη λόγο που απέδειξε ότι ο κ. Μακρόν έχει βαθειά παιδεία και εξοικείωση με τα φιλοσοφικά και ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης (δεν είναι τυχαίο, ότι αν και απόφοιτος θετικών επιστημών και τεχνοκράτης, έχει ντοκτορά στο... έργο του Μαρσέλ Προύστ!)
Φυσικά και ο Γάλλος Πρόεδρος νοιάζεται και προσπαθεί να προωθήσει τα γαλλικά συμφέροντα. Οικονομικά, πολιτικά, γεωπολιτικής επέκτασης της γαλλικής επιρροής. Σημασία έχει, φινετσάτος και καλλιεργημένος τρόπος με τον οποίον το επιχειρεί. Και ο τρόπος, η φόρμα, το περιτύλιγμα έχει αποδειχθεί ότι σχεδόν πάντα, σχετίζεται με την ουσία, στην πολιτική και την διπλωματία.
Κάποιοι από το επίσημο ακροατήριο, εξέφρασαν αργότερα τον θαυμασμό τους για το περιεχόμενο αλλά και την εκφορά της ομιλίας Μακρόν, και παρατήρησαν ότι “δεν εκφωνεί ομιλίες, τις ερμηνεύει γνήσια...”! Με αναφορές στον Περικλή, τον Αριστοτέλη, τον Καστοριάδη αλλά και τον Σεφέρη ( “για να ζήσεις ένα θαύμα, πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνιές των ανέμων. Γιατί, το θαύμα, δεν είναι πουθενά, παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες των ανθρώπων...” Σ’ αντίθεση με τον σκέτα πρακτικό (και παρακλητικό...) Έλληνα πρωθυπουργό, που εστίασε το ενδιαφέρον τους στις αναγκαίες αλλαγές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μόνο σε άμεση σχέση με τα... ελληνικά αιτήματα για λιγότερο έλεγχο, λιγότερη πειθαρχία και... άνευ όρων αλληλεγγύη, με δανεικά χρήματα.... Εξέφρασε ένα γόνιμο ευρωσκεπτικισμό, συνδέοντας την δημοκρατία και την δικαιοσύνη που προτοδιατυπώθηκαν ως ανθρώπινες αξίες αλλά και σύστημα διακυβέρνησης στην Πνύκα. Μίλησε για την ιστορική ανάγκη (“ανάγκη επιβίωσης” την χαρακτήρισε) η Ευρώπη να εκσυγχρονισθεί για να παραμείνει με σιγουριά στα ιστορικά της θεμέλια. “Για να εξακολουθήσουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όπως παλιά, πρέπει ν’ αλλάξουμε και να προσαρμοσθούμε στην νέα πραγματικότητα...” είπε.
Και δεν θεωρητικολόγησε λαϊκίστικα και αδαπάνως: επέμενε στην ανάγκη οι ευρωπαϊκές ηγεσίες να αποδειχθούν ταγοί των λαών τους, χωρίς να υποκύψουν στον λαϊκισμό, μιλώντας την γλώσσα της αλήθειας και της πραγματικότητας χωρίς κανακέματα και αποκλεισμούς ,“όπως έκαναν Γαλλία και Ολλανδία με τα ευρωδημοψηφίσματα, τα οποία δεν έλαβαν υπ’ όψη τους, σωστά, αλλά αποφασίζοντας ερήμην των κοινωνιών..., μ’ αποτέλεσμα να στρέψουν τον λαό εναντίον τους”.
Ρεαλιστής και εμφανιζόμενος ν’ αποστρέφεται τον λαϊκισμό, απέδωσε ανώνυμα αλλά... πολύ συγκεκριμένα ευθύνες σε όσους “ έλεγαν στους Έλληνες πριν 10 χρόνια ότι μπορούν να ζήσουν όπως στο... Βερολίνο, αλλά κανείς δεν τους είπε ποιο ήταν το κόστος!” Και ανεβάζοντας τους τόνους, είπε ότι “έχουμε στην Ευρώπη ακόμη ηγέτες που έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε γύρω μας... Αλλά ποιος θ’ αναλάβει την ευθύνη για ότι θα συμβεί σε 10-20 χρόνια, αν δεν προσαρμοσθούμε από τώρα στις νέες συνθήκες; Αυτή η γενιά, θα πάρει άραγε την ευθύνη ν’ αφήσει την Ευρώπη να πεθάνει;”
Δεν ξέρουμε αν και κατά πόσον θα τα καταφέρει ο Μακρόν στην Γαλλία, όπου η δημοτικότητά του πέφτει εξ αιτίας των (αναγκαίων κατά την εκτίμησή του) αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που επιχειρεί. Ούτε αν και κατά πόσον θα πείσει και τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες-και κυρίως την κ. Μέρκελ, την κατά πάσα βεβαιότητα νικήτρια των γερμανικών εκλογών. Αλλά ο κ. Μακρόν, έχει μια φρεσκάδα και οραματική τόλμη, που δεν δείχνει να είναι προϊόν επικοινωνιολόγων...
Λόγια είπε -σύμφωνοι. Αλλά τα “λόγια”, η γλώσσα είναι το εργαλείο να αναπτύσσεται και να εκφράζεται η σκέψη. Όποια διαθέτει κανείς...