Προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, από σοβαρές πολιτικές, μέχρι και ακραία χιουμοριστικές στο διαδίκτυο, η... ετυμηγορία των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ότι η κλιματική αλλαγή “είναι μύθος και συνωμοσία των Κινέζων...!
Χλευάσαμε και οικτίραμε την αυτόχρημα συντεχνιακή ανοησία. Η οποία, όμως, χρήζει προσεκτικότερης προσέγγισης, τόσο πολιτικά (ο συνδικαλισμός είναι πυλώνας της δημοκρατίας, έλεγε ο Αντρέας...) όσο και από πλευράς κοινωνικής ψυχοπαθολογίας.
Δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος σ' ολόκληρο τον πλανήτη ο οποίος ν' αμφιβάλλει για την ραγδαία κλιματική αλλαγή στον πλανήτη. Τ' αποτελέσματα της άφρονης συμπεριφοράς του ανθρώπινου είδους στο ίδιο του το “σπίτι”, τρις βλέπουμε και τις βιώνουμε όλοι σ' όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Οι επιστήμονες, απλώς τα εξειδικεύουν, και το μόνο για το οποίο ,ίσως ,διαφωνούν μεταξύ, είναι ο χρόνος του επερχόμενου τέλους.
Το ότι οι εργατοπατέρες της ΔΕΗ ταυτίζονται στις απόψεις τους με τον Τράμπ, δεν οφείλεται μόνο στον ίδιο βαθμό ευήθειας που τους ταυτίζει, Έχει να κάνει και με ένα χυδαίο καιροσκοπικό ωφελιμισμό, τον ακραίο πολιτικάντικο οπορτουνισμό, όπως τον εξέφρασε και ο κ. Ζουράρις, “το 2019, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει...”. Την υπέρτατη ύβρη του “δώσ' ημίν ( και μόνο ημίν...) σήμερον”, και... ες αύριον τα σπουδαία.
Ο Τράμπ, αποχώρησε ( ως ΗΠΑ) από την παγκόσμια συνθήκη για το περιβάλλον, για να κανακέψει και επιβραβεύσει τους ψηφοφόρους του... Πίτσμπουργκ (άλλο τώρα που ο τοπικός κυβερνήτης του έσουρε τα εξ αμάξης...), για να σώσει θέσεις εργασίας, να φανεί συνεπής στις μπούρδες που έλεγε προεκλογικά. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ (και, παρακαλώ, σε... διακομματική αγαστή σύμπλευση!) χαρακτήρισαν την κλιματική αλλαγή “μύθο” και “συνωμοσία” των Κινέζων, προκειμένου να μην απειληθούν θέσεις εργασίας στους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς που κινούνται με λιγνίτη. Ο κοντόθωρος συντεχνιακός ωφελιμισμός, σε βάρος της αλήθειας και του μέλλοντος όλων μας-ακόμη και των παιδιών και εγγονιών των εργατοπατέρων της ΓΕΝΟΠ...
Είναι κατανοητός και ως ένα βαθμό σεβαστός ο αγώνας που δίνουν οι συνδικαλιστές για να μην χαθούν θέσεις εργασίας- αν και δεν είναι αναπόφευκτο από την αλλαγή ενεργειακής λειτουργίας των σταθμών να χάσου εργαζόμενοι, ή εν πάση περιπτώσει πολλοί εργαζόμενοι, την δουλειά τους. Θα μπορούσαν κάλλιστα να προασπίσουν τα συμφέροντα των μελών της συντεχνίας τους, ζητώντας διασφαλίσεις, μετατάξεις και επανεκπαίδευση των υπό απειλή εργαζόμενων σε άλλους τομείς απασχόλησης. Αλλά, το να αρνούνται το αδιαμφισβήτητο και την ανάγκη προσαρμογής της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στις σύγχρονες (και επιτακτικές) περιβαλλοντικές επιταγές, δίχως καμιά ελαστικότητα και διάθεση προσαρμογής στην πραγματικότητα, δεν τους καθιστά μόνο γραφικούς, αλλά και επικίνδυνους.
Χτίστηκαν σύγχρονα λιμάνια για να “πιάνουν” τα καράβια, παρά τις απεργίες και τις απειλές των λεμβούχων που για χρόνια μπάρκαραν και ξεμπάρκαραν επιβάτες και εμπορεύματα στα ανεπαρκή λιμάνια. Ο εξηλεκτρισμός της χώρας, ανάγκασε βιοτεχνίες και βιομηχανίες παραγωγής φωτιστικών λαμπών και “γκαζιεριών” για μαγείρεμα ή να εκσυγχρονισθούν, ή να κλείσουν. Η πρόοδος και η εξέλιξη, της παγκόσμιας κοινωνίας και όχι απλώς μιας κάστα εργαζομένων, δεν αναστέλλονται. Όπως και η σωτηρία του πλανήτη, του “σπιτιού” όλων μας, δεν μπορεί να προσκρούσει στο κοντόφθαλμα συμφέροντα ανόητων (και κακομαθημένων...) συντεχνιών και παν' ηλίθιων “πλανηταρχών” καθημερινά επιβεβαιούμενης νοητικής στέρησης...
Κι επιτέλους, πόσες... φουρνιές “Φωτόπουλων” θα υποχρεωθεί να υποστεί και να πληρώσει τούτος ο τόπος;