Δεν νομίζω να υπάρχει στον πολιτισμένο κόσμο (αν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα αποτελεί μέρος του) άλλη κοινωνία που να διατυπώνονται δημόσια θέσεις σαν κι αυτή του κ. Φιλιππάκη.
Κι όχι μόνο να διατυπώνονται, αλλά και τέτοιες άθλιες «σκέψεις» να βρίσκουν απήχηση σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Αρκεί κανείς να διατρέξει στο διαδίκτυο για να βεβαιωθεί ότι στη χώρα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, που φυσικά δεν είναι καινούργιο. Η κρίση απλά απενοχοποίησε όλα αυτά τα ένστικτα και πλέον ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι γουστάρει και να βρίσκει συμπαραστάτες.
Εμείς οι παλαιότεροι θυμόμαστε την απήχηση που είχαν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης κάποιες από τις δολοφονίες της «17 Νοέμβρη». Μπορεί να μη διατυπώνονταν δημόσια, αλλά ένα κομμάτι της κοινωνίας ενέκρινε σιωπηλά ορισμένα από τα εγκλήματα της τρομοκρατίας.
Η Ελλάδα, που δεν κατάφερε να κανοναρχήσει με διάρκεια ένα αξιακό σύστημα, ζούσε πάντα στον αστερισμό των συναισθημάτων, με κυρίαρχο -συχνά- αυτό του μίσους. Δεν είναι τυχαία η πολιτική μας ιστορία όπου συχνά οι (πολιτικές) διαφορές λύθηκαν με κουμπούρια.
Η είσοδος της Ελλάδας στην Ε.Ε. μας έκανε να πιστεύουμε ότι η χώρα θα γίνει επιτέλους μια κανονική δυτική δημοκρατία (φανταστείτε να μην είχαμε μπει τι θα είχε συμβεί). Ωστόσο, παρ' όλη την πρόοδο, παρ' όλες τις μεταλλάξεις, φαίνεται ότι στο σώμα αυτής της κοινωνίας υπάρχει πάντα ένα σκοτεινό υπόστρωμα μίσους και βίας που αντιστέκεται και αποδεικνύεται φριχτά ανθεκτικό. Αυτός ο σκοτεινός θύλακας, ό,τι κι αν γίνει, παραμένει πάντα άρρωστα ζωντανός, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να δηλητηριάσει την κοινωνία.
Προφανώς κι άλλες κοινωνίες ρέπουν στην παραβατικότητα και το μίσος, γι' αυτό και οι οργανωμένες κοινότητες επινόησαν τους κανόνες. Στη Γερμανία (της Βέρμαχτ...) άμα πεις καμιά παπαριά υπέρ των Ναζί και κατά των Εβραίων, μπορεί να φας καμιά δεκάρα στη στενή. Το ίδιο στη Γαλλία (εκεί βέβαια η Αριστερά ήταν μορφωμένη), η ενθάρρυνση σε ρατσιστικά πάθη σε οδηγούν, με συνταγματικά κατοχυρωμένο τρόπο, σε σωφρονιστικό κατάστημα.
Εδώ, μπορείς να πεις ό,τι θες και να έχεις και την υποστήριξη του... ΚΚΕ.
Ο Τσίπρας, για να έρθει στην εξουσία, είπε τα πάντα, υποσχέθηκε τα πάντα όλα και «συνομίλησε» με όποιον μιλάει ακόμα και τη γλώσσα του μίσους. Είχε κάνει τον λογαριασμό και είδε ότι τους ήθελε όλους για να πάρει την εξουσία. Ακόμα και τους ψυχικά άρρωστους.
Βεβαίως, ξέχασε μια λεπτομέρεια: ότι είναι 40 χρόνων και ότι για να μείνει στο παιχνίδι θα πρέπει να αστικοποιηθεί (έστω αλά ελληνικά) και άρα όλα αυτά, μαζί με άλλα, θα τα βρει μπροστά του. Και θα αναγκαστεί αυτός να σπάσει τ’ αυγά... Αλλιώς, θα κυκλοφορεί μονίμως με ομπρέλα.