Τι τα βάζετε, μωρέ, με τον Τσίπρα;
Ο άνθρωπος, την αλήθεια είπε, όπως πάντα...
Τι είπε, (αναφερόμενος στην “συμφωνία” στο eurogroup της περασμένης Δευτέρας)στην... μητρική του γλώσσα, μια φράση πριν το μεγαλειώδες “θα φορέσω και γραβάτα!” ο σύντροφος πρωθυπουργός; “Too good to be true”! Ο εστί μεθερμηνευόμενον στα ελληνικά, “πολύ καλό για να είναι αληθινό”. Όπως και αποδείχθηκε...
Συμφωνία, δεν υπήρξε. Απλώς... προ διαφημίσθηκε, ως συνήθης επικοινωνιακή παραπλάνηση τόσο της κοινοβουλευτικής ομάδας (για να ψηφίσει το τέταρτο μνημόνιο και τα προνομοθετημένα μέτρα από το '19 και μετά) όσο και της αποσβολωμένης κοινωνίας που βουλιάζει στην απελπισία. Και... πανηγυρίστηκε εκ των υστέρων, έτσι από... κεκτημένη!Για τον εφήμερο ντόρο. Οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης και τα στοιχειοθετημένα σχόλια και αναλύσεις των ΜΜΕ για το τι πραγματικά “πέτυχε” ο Τσακαλώτος στο eurogroup, αντιμετωπίσθηκαν από το Μαξίμου ως ανθελληνικές κορώνες και επιβεβαίωση της “υποταγής” κομμάτων και “μέσων της διαπλοκής”...
Μέχρι που διέρρευσαν τα πρακτικά του επίμαχου eurogroup, αποκαλύφθηκε η αφόρητη μοναξιά του Ευκλείδη, η απελπισία του, η επιμονή εταίρων και δανειστών στις πάγιες θέσεις τους καθώς και η μομφή τους εναντίον της κυβέρνησης επειδή ψήφισε (υποτίθεται) 140 προαπαιτούμενα της συμφωνίας, αλλά... άφησε απ' έξω την νομοθέτηση 25! Και επιβεβαιώθηκε από τα scripta (τα οποία πάντα... manent!), ότι δανειστές και εταίροι, για ν' αποφευχθεί (παραμονές τω ν γερμανικών εκλογών) η χρεοκοπία της χώρας, πρότειναν δια χειλέων Σόϊμπλε: να μας δοθεί η δόση τώρα, να μην βγούμε στις αγορές, να μην ενταχθούμε τώρα στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της ΕΚΤ, να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα (νέο μνημόνιο, χωρίς όμως λεφτά, απλώς ως... σύμβουλος!) και το επίμαχο ζήτημα του χρέους (η... γραβάτα του μικρού Αλέξη!) να εξετασθεί μετά τον...Αύγουστο του 2018, και τότε “αν κριθεί αναγκαίο”!
Ο Τσακαλώτος, απέρριψε την πρόταση γιατί, όπως είπε, αν την αποδεχθεί “θα υπάρξει τεράστιο πολιτικό πρόβλημα (σσ: για τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή...) στην Ελλάδα”, επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό που του είπε “καλά έκανες”, και επέστρεψε... θριαμβευτής οίκαδε. Κι' όταν ο θίασος κατάλαβε ότι η μη αποδοχή της “πρότασης Σόϊμπλε” οδηγεί σε αδιέξοδο και περαιτέρω βύθιση της οικονομίας, αφού... κατακεραύνωσε την αντιπολίτευση και τα “βοθροκάναλα”, τραύλισε (και ο ίδιος ο Αλέξης και ο απερίγραπτος κυβερνητικός εκπρόσωπος...) ότι “εξετάζει ως θετική, μεσοπρόθεσμα, την πρόταση”. Για ν' αλλάξει ρότα ο ίδιος ο πρωθυπουργός λίγες ώρες αργότερα, με απροκάλυπτη επίθεση κατά Σόϊμπλε, όταν αντελήφθη ότι η αποδοχή της πρότασής του, σηματοδοτούσε την βαριά ήττα του και στην κοινωνία και στο εσωτερικό του κόμματος...
Τώρα, γι' άλλη μια φορά (και αφού οι έξω απέκλεισαν κάθε ενδεχόμενο έκτακτου, πριν την 15η Ιουνίου, eurogroup), αρχίζει ο... θίασος πάλι να τσαμπουνάει περί “προσπάθειας καλύτερης συμφωνίας”, που αυτή την φορά θα στεφθεί από “πλήρη επιτυχία” και προειδοποιεί αντιπολίτευση και ΜΜΕ “να μην εκτίθενται...”.
Μόνο που, για να έχει και κάποια δίοδο διαφυγής, στην περίπτωση που οι επικοινωνισμοί και οι υπό επεξεργασία... κωλοτούμπες δεν πιάσουν, θέλει να καταστήσει συνένοχο στην αποτυχία του και την αντιπολίτευση! Βγαίνουν ένας ένας και ζητούν “συνεννόηση, συντονισμό δυνάμεων από όλα τα κόμματα, τα οποία πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί της οξείας αντιπολιτευτικής τους τακτικής, ώστε να υπάρξει καθαρή εθνική θέση για το χρέος...”! Ποιος, ο ΣΥΡΙΖΑ! Που ως αντιπολίτευση έλεγε “όχι σε όλα”, ακόμη και τον πρωθυπουργό ειδικού σκοπού κ. Παπαδήμο (για να ακουμπήσουμε και την επικαιρότητα...) χαρακτήριζε “χούντα” και “σφαγέα της κοινωνίας', γερμανοτσολιά που “του έπρεπε κρεμάλα!”. Στην “επιτυχία” του, θα έβαζε... γραβάτα, στην μιαν ακόμη παταγώδη αποτυχία του, θέλει την... γραβάτα να την περάσει βρόχο σ' όλο το πολιτικό σύστημα. Να δεχθεί τα λιγότερα δυνατά αναθέματα...
Είναι κυβέρνηση 27 μήνες τώρα. Τα κατά συρροή ψέμματα και οι “αυταπάτες”, οι ιδεοληψίες και οι ανούσιοι επικοινωνισμοί που κόστισαν στην κοινωνία αναιτίως δεκάδες δισεκατομμύρια, για να μπορεί ο μικρός Αλέξης να παίζει τον... αδιάλλακτο και σκληρό διαπραγματευτή, του γυρίζουν συνεχώς μπούμερανγκ. Και δεν λέει να μάθει από τις ανοησίες και τα εγκλήματά του...
Ας του πει κάποιος, ότι κλασσική περιγραφή της τρέλας, είναι όταν κάποιος επιμένει να κάνει το ίδιο και το ίδιο πράγμα, και κάθε φορά να ελπίζει σε διαφορετικό αποτέλεσμα...
Αλλά εμείς, τι φταίμε;